In een opmerkelijk overpeinzing van drie minuten richt de gelouterde BBC-journalist Andrew Neil zich direct tot de kijkers. Precies een week voor de algemene verkiezingen van 12 december 2019. Aanleiding is de weigering van premier Boris Johnson om zich in Neils programma van 30 minuten door hem te laten interviewen. Alle leiders van de andere politieke partijen hebben zich inmiddels door Neil laten interviewen.
Het is van Johnsons kant begrijpelijk omdat Neil een keiharde en scherpe interviewer is die elke politicus het vuur aan de schenen legt. Zo ontstaat de indruk dat Johnson bang is dat zijn beloften, mooie verhalen en plannen door Andrew Neil feilloos en meedogenloos doorgeprikt worden. Maar van de andere kant is het onbegrijpelijk van Johnson dat hij het risico neemt dat in de laatste week van de campagne het beeld ontstaat dat hij bang is voor een journalist en zijn eigen verhaal niet goed kan verdedigen. Waarschijnlijk is Johnsons afweging of die van zijn adviseurs dat de schade die hij oploopt groter is als hij het interview doet, dan als hij het uit de weg gaat. Johnson en de Conservatieve partij voelt zich waarschijnlijk zeker van de overwinning.
Johnsons weigering duidt op de ontwikkeling dat politici samenwerken met vriendelijk gezinde media. Vijandige of neutrale media worden zoveel mogelijk gemeden. Niet alleen kiezers zitten verschanst in hun eigen echokamer waarin overtuigingen worden versterkt binnen een gesloten systeem. Datzelfde geldt ook in steeds sterkere mate voor populistische politici als Johnson. Hij begon zijn carrière notabene als journalist.
George Knight 
Andrew Neil, wiens stijl ik waardeer, was jegens Jeremy Corbyn in het interview niet keihard en scherp, maar gedroeg zich als een pofadder. Een derde deel van het interview werd besteed aan het vermeende antisemitisme bij Labour. Corbyn werd vier keer gevraagd om excuses aan te bieden. Wat hij vier keer weigerde. Volkomen terecht als je de echte cijfers bekijkt, verschaft door Jewish voice for Labour in Smoke Without Fire: The Myth of a ‘Labour Antisemitism Crisis’ https://www.jewishvoiceforlabour.org.uk/article/smoke-without-fire-the-myth-of-a-labour-antisemitism-crisis/
Neil dreef mee met de hoax in de Britse media waarvan de meeste in het bezit zijn van miljardairs die altijd al om financiële redenen (belastingontwijking) zo snel mogelijk uit de EU willen vertrekken. Veel kranten hadden het de volgende dag dus op de voorpagina over het ”schandaal Corbyn.” Neil haalde ook de aanval van chief rabbi Ephraim Mirvis aan die claimt voor alle joden te spreken, wat in The Guardian en The Times door andere joden fel werd bestreden en JVL schreef zelfs dat Corbyn bij aantijgingen in de aanval moest gaan. Dat deed hij helaas niet.
Vervolgens werd Corbyn verweten dat hij geen stelling nam inzake wel of geen brexit. Dat is onzin, Ik schreef daar in augustus bij Joop.nl een reactie over:
Een aantal feiten en cijfers over brexit, economie en democratie in zowel de EU als in de UK zouden niet misstaan omdat er nogal wat zaken door elkaar worden gehaald. In “Why the UK cannot see that Brexit is utterly, utterly stupid” schrijft Simon Wren Lewis op zijn blog Mainly macro het volgende:
[maar] Wat echt opmerkelijk is, is de reden waar de stemming voor het referendum voor bedoeld was in de loop van de tijd geleidelijk gemuteerd is. Vlak voor de stemming sprak de leave campagne over de vele manieren om te vertrekken met o.m.een optie zoals Noorwegen dat in de Europese Economische Ruimte (EER) zit. Men deed dit om een eenvoudige reden: elke keer dat Leavers een haalbare manier hadden bedacht om te vertrekken stond dit andere Leavers niet aan. Echter, binnen een jaar verklaarden Leavers dat het duidelijk was dat men zowel uit de douane-unie als uit de interne markt moest stappen. Tijdens de referendumcampagne sprak de Leave partij over het grote bedrag dat ze uit de EU zouden krijgen, maar binnen twee jaar deden veel van dezelfde mensen serieus alsof de kiezers echt geen deal wilden. Een stem voor wat ooit voorgesteld werd als de ‘gemakkelijkste’ deal in de geschiedenis is blijkbaar een stem voor helemaal geen deal geworden.
SWL maakt met een aantal andere voorbeelden duidelijk dat er verschillende groepen in Westminster zijn die compleet naar eigen voorkeur met het mandaat van de kiezer aan de haal zijn gegaan. Bijvoorbeeld claims bij de stemming dat er op korte termijn geen gevolgen zouden zijn voor de levensstandaard die veranderde in de opvatting dat mensen vóór het referendum wisten dat er kosten verbonden zouden zijn aan vertrek. (Men herinnert zich hierbij dat Jacob Rees-Mogg ons vertelde dat met ‘korte termijn’ vijftig jaar bedoeld werd)
De opvatting van SWL is als volgt:
Wat mensen buiten de UK kunnen zien is wat velen in de UK niet kunnen zien is dat de zaak voor Leaving weinig meer is geworden dan xenofobie en nationalisme. Wat mensen buiten de UK kunnen zien en waar wij kennelijk niet toe in staat zijn is dat er een wereld van verschil is tussen een vertrek uit de EU op een ongespecificeerde manier en een echt praktisch plan. En dat betekent dat het eerste referendum, juist omdat deze door Leave maar nauwelijks gewonnen werd gevolgd moet worden door een tweede referendum over al dan niet Leave gebaseerd of feiten en realisme. Met andere woorden:
A People’s Vote. Precies datgene wat Jeremy Corbyn wil.
Dan volgde er nog een amateuristisch stukje in de gebruikelijke sfeer van de rechtse interviewer die aan de linkse politicus vraagt: “Wie gaat dat betalen?” Aangezien deze reactie al lang genoeg is, wijs ik slechts op de idiotie van Johnson, Rees-Mogg, de ERG-groep, etc. die naar een soort ”neoliberalism on steroïds” willen en een aparte handelsovereenkomst met de VS. Als engineer ben ik mijn leven lang bezig geweest met een beetje winst maken, maar het kapitalisme anno nu vertoont onwaarschijnlijke mankementen. Een boek als “The Great Reversal – how America gave up on free markets” van Thomas Philippon (a decades-long slide of the US into monopoly and economic oligarchy, scheef iemand over dit boek) maakt dit duidelijk. De ‘schoolboys’ hebben geen schijn van kans.
Het is Andrew Neil die de Engelsen zijn excuus moet aanbieden. Van bedrieger Johnson viel zijn wegblijven te verwachten. Of allebei of geen van beiden, had de BBC moeten eisen.
LikeLike
@Arjan
Antisemitisme is hoe dan ook een probleem binnen Labour. In het interview met Neil weigerde Corbyn zich ervoor te verontschuldigingen. Ik verschil met je van mening dat Neil zich als een slang gedroeg. Hij pakte Corbyn scherp en hard aan.
Het gaat er bij dit soort hoog geprofileerde interviews om dat een journalist zich niet voegt in de marketing van partij of politicus die in voorwaarden vooraf van de partij worden vastgesteld, maar het vrij staat om aan de hand van de eigen bespreek- en kritiekpunten het interview te voeren. Juist daar gingen de onderhandelingen met Johnson over.
Neil zoekt de zwakke plek of de tegenstrijdigheden op van zijn gesprekspartners. Dat is in het geval van Corbyn de thematiek van het antisemitisme en de onduidelijke standpunten over Brexit. Tom Watson, de tweede man van Labour, die onlangs zijn vertrek aankondigde deed dat volgens Labour-wachers juist omdat hij vond dat Corbyn op deze twee aspecten niet voldoende duidelijkheid geeft. Neil verzon deze kritiekpunten niet uit zijn duim, maar laat ze volgen uit al bestaande kritiek binnen Labour of het land op de koers van Corbyn.
Naar verwachting zou Neil Johnson kunnen aanspreken op diens slechte betrouwbaarheidscijfers en zijn onrealistische beloften over de uittredingsovereenkomst met de EU die in weerwil van een snelle afhandeling die Johnson belooft ook bij de meest ’snelle’ uitkomst vele jaren in beslag zal gaan nemen.
Het is juist dat Corbyn of de media-afdeling van Labour door de BBC was gezegd dat er ook een definitieve afspraak met Johnson was gemaakt voor een interview met Neil. Een begrijpelijke voorwaarde van Labour. Dat bleek niet zo te zijn, maar toen was Corbyn al aan de tand gevoeld door Neil. De onderhandelingen erover werden door de Tories bewust vertraagd en vertroebeld. BBC heeft verkeerd gehandeld. Ik ben het met je eens dat het allebei of geen van beiden had moeten zijn.
LikeLike
LikeLike
LikeLike
However, the Conservatives have shown themselves increasingly willing to break with traditional campaigning norms – with limited downsides in a disintegrating media age where television ratings are falling. The potential pitfalls of a viral clip of Johnson struggling under scrutiny and seen by millions on social media could be substantially more damaging than the negative headlines around him running away from the interview.
https://www.theguardian.com/media/2019/dec/06/conservatives-dismiss-andrew-neil-demands-for-johnson-interview
LikeLike
@George
Als jij vindt dat antisemitisme hoe dan ook een probleem is binnen Labour, dan zul je dat moeten aantonen en niet komen met ‘het wordt gezegd’ of zoiets. Er zijn weliswaar kwalijke opmerkingen gemaakt binnen Labour over joden, maar minder dan van (extreem) rechtse zijde. Kennelijk heb je niet eens naar de cijfers van JVL gekeken. Overigens ken ik vele artikelen van joodse en niet-joodse denkers die de jarenlange achtervolging van Corbyn over dit gedoe sterk bekritiseren. De laatste in de rij is van Slavoy Zizek – die nog een stukje harder kan zijn dan Andrew Neil – die precies weet hoe de paarden lopen in deze kwestie: Er is geen onderscheid tussen de strijd tegen antisemitisme en de strijd tegen de Israëlische bezetting: https://www.independent.co.uk/voices/labour-jeremy-corbyn-antisemitism-zionism-israel-slavoj-zizek-a9231006.html
Het artikel is niet alleen interessant voor Corbyn, maar ook voor (of beter: tegen) het CIDI die ik beschouw als een dependance van het Ministery of Truth Inversion, zoals bij Mondoweiss het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken betitelt. Daarnaast is de opmerking over Alain Finkelkraut interessant. Voor deze Franse denker had ik net zo veel bewondering in de 20e eeuw als verbijsterde kritiek in de 21e eeuw. In ”De ondergang van het denken” (1987) voorspelt hij a.h.w. de opkomst van politici als Thierry Baudet en er zijn meer intellectuele prestaties te melden. Daarna … maar laat ik hier stoppen, want ik heb je nooit betrapt op een standpunt over een zinnig standpunt inzake wat abusievelijk het I/P conflict wordt genoemd. Er is slechts sprake van een bezetting. Ook Andrew Neil trok onterecht de smerige antisemitisme-kaart tegen Corbyn. Bewijzen dat je niet gek bent is tegenwoordig minder moeilijk dan bewijzen dat je geen antisemiet bent.
Slavoy Zizek schrijft in een tussenstrofe: without mentioning Jeremy Corbyn. Dat is meer subtiel – tenslotte gaat dit gedoe over de opvattingen van joden onderling – dan in een vorige reactie hier van mij dat Corbyn als persoon onbelangrijk is in vergelijking met zijn tegenbeweging tegen idiote ‘schoolboys.’
Ook over de houding inzake Brexit van Corbyn heeft Andrew Neil zich niet goed laten informeren. Simon Wren Lewis heeft zijn ervaringen neergelegd in een boek met een duidelijke titel:
The Lies We Were Told – Politics, Economics, Austerity and Brexit.
Het betreft een verzameling van zijn blogs vanaf 2012. Het rechtvaardigt de houding van Corbyn: maak opnieuw een keus als de informatie over brexit schoongewassen is van leugens. Vandaar zijn voor sommigen moeilijk te verteren eindeloze geduld in het interview met Andrew Neil. De betere analisten schatten in dat het een generatie duurt voordat dit hele probleem een beetje wordt opgelost.
LikeLike
@Arjan
Ik neem aan dat Andrew Neil en zijn medewerkers tamelijk goed weten wat er in de Britse politiek speelt. De Brexit is naar mijn idee het bedrog van een bevoorrechte Eton-kliek uit het bedrijfsleven. Juist daar zou Corbyn afstand van moeten en kunnen nemen. Maar hij aarzelt door de kool en de geit te willen sparen, zoals hij dat ook met de aanpak van het antisemitisme doet. Niet het opschonen en versterken van de partij lijkt in beide kwesties zijn doel, maar het breed en electoraal aantrekkelijk houden ervan. Dat doet hij door steeds beslissingen door te schuiven, het spreekwoordelijke blik dat hij naar het einde van de straat schopt.
Ik vind het getuigen van slecht beleid dat Labour nu zo’n 10% in de peilingen achterloopt op de Conservatieven, terwijl die laatste partij sinds 2016 blunder op blunder heeft gestapeld en voortdurend rollend over straat ging door verdeeldheid. Een sterk en zelfverzekerd Labour dat een duidelijk standpunt over Brexit had ingenomen had nu mijlenver op de Tories voor moeten liggen.
Dat er een probleem met antisemitisme bestaat binnen Labour is ruim geformuleerd. Het zegt niet dat Corbyn een antisemiet is. Het past in een dynamiek van beschuldigingen, afleidingen en misleidingen. Daarom is het lastig omdat de beschuldiging tegen Corbyn ook gebruikt wordt als politiek middel door tegenstanders.
https://www.opendemocracy.net/en/can-europe-make-it/tories-exploiting-jewish-fears-antisemitism/
Corbyn staat bekend als pro-Palestijns. Dat hoeft nog niet antisemitisch of antizionistisch te betekenen. Corbyn heeft afgelopen jaren niet hard opgetreden tegen het antisemitisme binnen Labour. Dat valt hem kwalijk te nemen omdat hij hiermee de partij kwetsbaar heeft gemaakt voor tegenaanvallen van radicaal-rechts.
Als men de beschuldiging ruimer formuleert kan men zeggen dat Corbyn het antisemitisme zelfs gedoogt of actief ondersteunt. Ik denk niet dat we zover hoeven te gaan. Want het probleem is dat men van de overtuiging van iemand een inschatting kan maken, maar veel moeilijker een definitieve kwalificatie. Zo ontkent Corbyn dat hij antisemiet is. Maar het effect is hetzelfde, het beschadigt het aanzien van Labour en jaagt gematigde kiezers de partij uit.
De ‘Chakrabarti Inquiry’ onderzocht in 2016 het antisemitisme en andere vormen van racisme binnen Labour en dat onderzoek werd er achteraf van beschuldigd gecompromitteerd te zijn. Dus de partijtop wit te wassen. De voorzitter werd op voorstel van Corbyn geridderd. Ondanks dat was een conclusie: ‘occasionally toxic atmosphere’ en ‘too much clear evidence [of] ignorant attitudes’. Wat vooral Corbyn als partijleider verweten kan worden is dat hij niet krachtig afstand nam van het antisemitisme van types als Ken Livingstone. Daarom blijft Corbyn er geassocieerd mee worden.
https://www.theguardian.com/politics/2016/oct/16/jeremy-corbyn-antisemitism-chakrabarti-inquiry
Recent verliet MP Louise Ellman Labour en viel in een brief Corbyn aan. Ze zegt onder meer: ‘Jeremy Corbyn’s seeming tolerance of antisemitism would embolden racists, poison our public debate and damage the social cohesion of our country.’
https://www.theguardian.com/politics/2019/oct/17/corbyn-pm-antisemitism-labour-party-louise-ellman
Een politieke analyse gaat om de inschatting en het optreden van waarschijnlijkheid van een verschijnsel. Het is lastig om te weten in welke gevallen men welke bandbreedte moet aanhouden bij de beschuldiging van een onrecht. Moet iemand expliciet getuigen van afkeer of valt iemand ook in de categorie bij gedogen?
Er zijn in deze kwestie geen overtuigende bevindingen, maar hoofdzakelijk conclusies die volgen uit indirect, ondersteund bewijs. De omstandigheden van de duur van het probleem van antisemitisme binnen Labour en Corbyns stellingname in het Palestijnse conflict wijzen een bepaalde richting uit.
Evengoed neem ik trouwens scherp afstand van (rechtse) critici die Corbyn willen reduceren tot een antisemiet, zoals ik in mijn laatste commentaar op een artikel van Alexander van der Meer vandaag opschreef. Corbyn is naar mijn idee meer, breder en anders dan dat, wat ook weer niet wil zeggen dat zijn aanpak van het antisemitisme binnen Labour voorbeeldig is.
https://georgeknightlang.wordpress.com/2019/12/06/verenigd-koninkrijk-onder-tories-en-labour-kiezen-tussen-radicaal-rechts-en-radicaal-links/
LikeLike
Schaduwminister van Financiën John McDonnell over de rol van antisemitisme in de campagne:
‘I worry this has had its effect. We have done everything I think we can possible do. We have apologised to the Jewish community and I repeat that. We have always got to learn lessons. I want us to be a shining model.
I apologise to the Jewish community for the suffering we have inflicted on them. I say to them we are doing everything possible. We are going to learn more lessons and we want to be the shining example of antiracism that the Labour party should be. Having gone through this horrible, horrible period, we come out of it now actually showing respect to the Jewish community and tackling this issue, and enabling the Labour party to tackle antisemitism in our wider society.’
https://www.theguardian.com/politics/live/2019/dec/08/generalgeneral-election-boris-johnson-swinson-farage-corbyn-interview-live-news?page=with:block-5decc9638f08eef22867f8b8#block-5decc9638f08eef22867f8b8
LikeLike
George, Likoed en de Sjabak (Shin Bet) waren betere ‘vrienden’ van Hamas dan Jeremy Corbyn / Labour ooit zouden kunnen zijn. Ooit naar mij toe bevestigd door een jodin, die daar midden in de rotzooi heeft gestaan: https://jezzebel.nl/2010/05/31/israel-land-van-mijn-hart-misdaad-tegen-de-mensheid/
De Village Leagues waar Hamas uit voortkwam werden het door (rechtse facties van) Israël formeel geautoriseerd om ‘politiek te bedrijven,’ geheel tegen de toen heersende ‘Dayan-policy’ in. Memri – n.b. het zoveelste advocaten-clubje van de Israëlische bezettingspolitiek (zie wiki engels) – formuleert het als volgt: The objection to political activity reflected what was known as the “Dayan policy,” which had prevailed since the summer of 1967. This policy was never formulated systematically by Dayan himself, but was, rather, a composite of general principles, guidelines and specific ad hoc directives that he issued to his subordinates. It included a ban on political activity of any kind, as well as an instruction to avoid any preferential treatment of moderate elements.
Uiteraard maakte deze manoeuvre deel uit van een verdeel en heerspolitiek tegen Arabieren en Palestijnen, waar ontzettend veel ellende uit is voortgekomen. Als Labour-leden het over ‘damn zionists’ hebben, dan hebben de geïnformeerden daar goede argumenten voor, wat nul komma niks met antisemitisme te maken heeft. Gezien de pijn van Jezzebel heb ik het destijds vermeden om de zaak op de spits te drijven, ondanks reacties van onnozelaars. De vrouw had sowieso aan een paar woorden genoeg.
JVL had gelijk: Corbyn had in de tegenaanval moeten gaan. Met die excuses van John McDonnell zijn alleen extreem-rechtse joden en niet-joden in zowel Israël als Engeland gebaat en verder niemand. En zeker joden niet: https://www.youtube.com/watch?time_continue=2&v=tZ8MeRagpmc&feature=emb_logo
Ook Labour toont dus mentale en morele zwakheid. Ik laat af.
LikeLike
The veteran BBC presenter Andrew Neil turned to the camera and did something that had never been done in the British public broadcaster’s history: He chastised a sitting prime minister for not making himself available for a pre-election interview.
https://www.politico.eu/article/bbc-uk-election-criticism-analysis/
LikeLike