Kan ik me voorstellen om tegen mijn politieke voorkeur in te stemmen om het ergste te voorkomen? Nee, maar ontwikkelingen in de Amerikaanse politiek maken dat denkbaar. Zo kan ik me voorstellen om Thierry Baudet of een links-radicale politicus weg te stemmen door op een partij van een politicus te stemmen wat ik normaal nooit in mijn hoofd zou halen. Accepteren van erg is in noodgevallen nodig om erger te voorkomen.
In de VS is nu zo’n noodsituatie ontstaan. De conservatieve Tom Nichols die hoogleraar is aan het Naval War College roept kiezers op om bij de presidentsverkiezingen van 2020 op een Democratische kandidaat te stemmen. We dat ook wordt. Hij stelt slechts twee eisen aan deze kandidaat. Hij of zij moet niet ‘duidelijk mentaal onstabiel’ zijn en niet ‘sympathiek voor een vijandige buitenlandse macht’ of daar zelfs ‘verplicht aan zijn’. Trump is volgems Nichols bang voor de Russische Federatie die financiële geheimen over hem heeft.
Samen met justitieminister Barr rekt Trump de grondwet steeds meer op. Nichols legt uit dat mogelijke, ongrondwettelijke voorstellen van een Democratische kandidaat als Elizabeth Warren binnen het bestaande politiek systeem bediscussieerd kunnen worden en de checks and balances er vervolgens voor zullen zorgen dat ze afgewezen worden, maar dat Trump dat debat omzeilt en het congres buiten spel zet. Om die reden moet Trump volgens Nichols niet herkozen worden. De eigen politieke voorkeur moet dan even wijken.
George Knight 
Trump handelt niet anders dan Obama deed. Beiden regeren per decreet alsof er geen Congress bestaat. Obama heeft per decreet het Klimaatverdrag van Parijs goed gekeurd en Trump heeft het per decreet weer afgekeurd. Beiden hebben naar volstrekte willekeur besluiten genomen. Trump doet het alleen veel slimmer en heeft massa’s rechters benoemd die er wel voor zullen zorgen dat Trump herkozen wordt en misschien wel de beperking weten op te heffen voor een derde termijn.
LikeLike
@Raymond
Ik was geen fan van Obama, maar vind deze vergelijking met Trump onterecht. Ik kan me ook totaal niet vinden in je conclusie dat Trump het slimmer aanpakt dan zijn voorganger. Het gaat ook niet over de executive orders alleen. Trouwens, opeenvolgende presidenten sinds Clinton hebben ongeveer hetzelfde aantal executive orders uitgevaardigd, zo’n 127-145 per regeerperiode van vier jaar. Trump zit daar met 120 over 2,5 jaar iets boven.
https://www.federalregister.gov/presidential-documents/executive-orders
Het verschil is dat Obama in gesprek bleef met het congres ondanks de obstructie van de Republikeinen, gekwalificeerde mensen rondom zich verzamelde en benoemde op posten in het overheidsapparaat. Trump staat steeds meer alleen en is steeds meer een eenmansbedrijf geworden. We zien de uitingen daarvan dagelijks, Trump wordt niet meer gecorrigeerd door zijn omgeving.
Het is juist dat Trump als hoogste prioriteit de grip op Justitie heeft. Om zowel rechtszaken tegen hem, zijn onderneming als zijn kinderen te neutraliseren. Rechters kunnen in twijfelgevallen (2000: Florida) zeker de doorslag geven en een verkiezing beslissen. Daartoe dekt Trump zich in, en uiteraard ook om zijn partij zichtbaar resultaten te laten boeken die positief op hem afstralen. Maar het is als met elke marketing, als het product niet deugt, dan helpt marketing er niks aan.
NB: Tom Nichols suggereert niet toevallig dat Trump mentaal instabiel is en onder druk gezet wordt, zo niet vanwege financiële gegevens gechanteerd wordt door een buitenlandse macht, in dit geval de Russische Federatie. Dat gaat de ‘normale’ politieke verschillen te buiten.
LikeLike