Onderstaande reactie schreef ik op 22 januari 2011 bij de plaatsing van het ‘De Wegh der Weegen; Armando Museum in Landhuis Oud Amelisweerd. Een Rapportage Haalbaarheidsonderzoek.’ Denk ik er meer dan acht jaar later anders over nu de exploitant Stichting MOA in 2018 failliet is gegaan en het bestuur van de gemeente Utrecht een onderzoek heeft toegezegd naar de verhuizing van het antieke Chinese behang? Voor erfgoed- en museumdeskundigen een gruwel, zelfs een no-go area, maar blijkbaar voor delen van de Utrechtse politiek een begaanbare weg om met opoffering van cultureel erfgoed uit het bestuurlijke doolhof te ontsnappen. Omdat deskundigen hierover de wethouder vermoedelijk niet positief zullen adviseren valt overigens niet te verwachten dat het plan meer dan een proefballon wordt. Nee, ik denk er acht jaar later nog hetzelfde over. De oorzaak van de mislukking is terug te voeren tot de tunnelvisie, kortom een te smal perspectief. Inmiddels zouden Utrechtse raadsleden kunnen weten dat ze er een kwestie bij hebben. Als hun voorgangers in 2011 niet hadden zitten slapen en de waarschuwingen hadden opgepikt dan was dat niet het geval geweest. Maar acht jaar is een eeuwigheid in de politiek. Jammer is wel dat de politiek van Utrecht en Amersfoort hiervan niet wil leren. In Amersfoort wordt een voorstel van Amersfoort2014 voor een onderzoek afgewezen. In Utrecht lijkt zelfs dat besef niet door te dringen dat deze kwestie wel eens een onderzoek waard zou kunnen zijn. Dit gaat uiteindelijk niet over een rijksmonument in Bunnik, maar om de haperende kwaliteit van het openbaar bestuur. En dat is pas echt zorgelijk voor wie in Amersfoort of Utrecht woont.
Foto: Reactie aan Helena bij artikel ‘Onderzoek Armando Museum roept vragen op’. Andere commentaren op dit blog over Museum Oud-Amelisweerd kunnen opgeroepen worden door rechts bovenin de marge ‘Zoek op dit blog’ zoektermen als ‘Armando’, ‘Amelisweerd’ of ‘Amersfoort’ in te tikken.
George Knight 
Over het voorstel om te onderzoeken of het Chinees behang verwijderd kan worden schreef ik op mijn FB-account:
Ach, beste vrienden, het is het cynisme ten top. Via een drietrapsraket is dit ingestoken. Artikel van Marcel Gieling in DUIC die dit proefballonetje mocht oplaten, vervolgens een D66-raadslid dit dit zogenaamd oppikt en raadsvragen stelt aan de verantwoordelijke wethouder van D66. Het is werkelijk te simpel voor woorden zo knullig als dit gespeeld wordt.
Terwijl iedereen weet dat de verwijdering van het behang kansloos is. Waar gaat het dan om? Ach, wisselgeld voor iets anders. Het is feitelijk het opstarten van een discussie over het afzwakken van de randvoorwaarden. Waar de bestuurders nu eindelijk ten volle over lijken te beseffen hoe strikt en onwerkbaar ze zijn. Maar zij zijn het wel die (ondanks vele waarschuwingen het niet te doen) die randvoorwaarden zelf hebben gecreëerd en zich daarvoor verantwoordelijk hebben gesteld. Nu probeert wethouder Klein afstand te nemen van die verantwoordelijkheid.
Reken maar op een toekomstig voorstel van wethouder Klein dat zegt dat na het inwinnen van advies van het RCE en rijp beraad het behang niet verwijderd kan worden. Tegelijkertijd kan ze dit dan als een concessie van haar kant voorstellen waar iets tegenover gesteld kan worden. Zoals het soepeler omgaan met de randvoorwaarden van het klimaatsysteem. De politieke spin van de wethouder (haar medewerkers, D66-fractie) zal het als een win/win-situatie voorstellen. Terwijl het een verlies van cultureel erfgoed is.
We mogen als kunst- en erfgoedliefhebbers alleen maar hopen dat de RCE de poot stijf houdt en zich niet mee laat slepen in de bestuurlijke problemen van een wethouder die onvoldoende beseft waarvoor ze verantwoordelijk is omdat ze onvoldoende souplesse en politieke ruimte heeft om dit op een correcte manier op te lossen.
LikeLike