Er is iets hartgrondig mis met het zelfbeeld van de Britten, en dan vooral de Engelsen. Het is aannemelijk om te veronderstellen dat dit gebrek aan zelfkennis tot de Brexit heeft geleid. De Engelsen kennen hun plaats niet. Neem nou een artikel van Dan Snow in The Guardian dat onder meer over de Britten zegt: ‘We leven op een kleine archipel vlak voor de noordwestkust van Europa’ of ‘Er is geen eindtoestand in onze betrekkingen met Europa’. De suggestie dat die archipel geen deel van Europa is wordt bevestigd in de kop: ‘Brexit is not an end to Britain’s liaison with Europe. It’s just a new beginning’. Dat is een vreemde kop, want Groot-Brittannië is deel van Europa. Dus hoezo ‘contact met Europa’ als Groot-Brittannië zelf een onderdeel van Europa is? Als er gesproken zou worden over de EU of het continent zou het begrijpelijk zijn, maar nu is het onbegrijpelijk.
Of moeten we voor een verklaring voor een Europees volk dat zegt niet-Europees te zijn ons heil zoeken in verklaringen die ons geen steek verder helpen, maar ronddraaiend in zichzelf verwijzen naar de excentriciteit en de bizarre manier van denken van de Engelsen? Ook het idee van het imperium biedt geen voldoende verklaring, want Portugezen, Spanjaarden en Nederlanders waren ook ooit een wereldmacht, maar hebben vrede met hun verdwenen machtspositie. Ze beseffen dat hun landen deel van Europa zijn. Britten zijn met 66 miljoen inwoners in inwonertal het vijfde in Europa gelegen land, na de Russische Federatie, Duitsland, Turkije en Frankrijk, dus de grootte of omvang maakt evenmin het verschil. Andere eilandstaten als IJsland, Ierland of Malta (of het Britse Schotland) voelen zich Europees en geven niet het idee niet tot Europa te (willen) behoren.
De intentie van Dan Snow is goed. Hij is een internationalist en geen isolationist die zich wil afzonderen. Maar ook hij is het slachtoffer van een zelfbeeld dat uiteindelijk Groot-Brittannië positioneert tegenover Europa. Zelfs in zijn omarming van Europa neemt hij afstand van Europa. Dat kan tot niks goeds leiden. In de verte lijkt dat op het debat aan de andere kant van Europa, namelijk in Rusland dat zich afvraagt of het tot Europa behoort. Maar waar in Rusland de pendule soms pro-Europees tikt (Peter de Grote), terwijl een groot deel van het Russische imperium in Azië ligt, is het Verenigd Koninkrijk geografisch en cultureel onmiskenbaar voor 100% Europees. Overigens werkt het ook de andere kant op, want die vreemde snuiters aan de uiteinden van Europa werden soms met tegenzin door Fransen en Duitsers geaccepteerd, zodat ze rechtvaardiging konden ontlenen aan die weerzin door zich mentaal apart te zetten. Mijn reactie op de FB-posting bij dit artikel:
Typically British pride this title above an opinion. Because Britian is part of Europe. Or does Dan Snow or the editor of The Guardian think that Britian is a part of Asia or Africa? Or an exceptional, extraterrestrial part of the earth? The piece and the idiom of the piece raises the question whether Britian has a relationship with itself. Or does it end up in confusion, incorrectly defined definitions and false ideas about splendid isolation? In short, the British self-image among supporters ánd opponents of the Brexit is wrong and leads to misconception and overestimation.
Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Brexit is not an end to Britain’s liaison with Europe. It’s just a new beginning’ van Dan Snow in The Guardian, 1 januari 2019.
George Knight 