Mensen hebben vele identiteiten. Die identiteiten kunnen mensen verdelen, maar ook verbinden. Hoe dat per individu uitpakt volgt uit het belang dat mensen aan welke identiteit geven. Als ze zich vanuit het idee om uitverkorene en gezegende te zijn opsluiten in een religie en daar alle identiteiten aan ondergeschikt maken, dan sluiten ze zich af voor de wereld. En voor zichzelf. Dat geldt ook voor een kenmerk als huidskleur die vele varianten kent. Die kan in zwarte, witte of welke kleur hegemonie dan ook genoten en gekoesterd worden.
De uitdaging voor activisten is om de achterban te bereiken en aan te spreken op identitaire kenmerken, maar tegelijk ruimte te houden om de identiteit waar het om begonnen is niet in zichzelf op te sluiten. Want een zekere mate van organisatie is nodig om een vuist te maken, maar die vuist is een gesloten hand die anderen buitensluit. Activisten moeten mensen niet ronselen en vasthouden zonder de ontwikkeling van die mensen voorop te zetten. Emancipatie is een tweekoppig monster dat begint met strijd voor gelijke rechten en eindigt met losmaking. Voordat het een gevangenis wordt. Kunstenaar en educator Dyson Torkwase legt uit dat kunstenaars met verschillende identiteiten met elkaar in contact komen en gezamenlijk hun schouders zetten onder het bereiken van een leefbare toekomst. In hoeverre ze welke identiteit wat laat bepalen blijft te bezien. Het prikkelende van dit filmpje is dat het antwoord op de vraag of ze daarin slaagt niet eenduidig te geven is.
George Knight 