Dodenherdenking, maar wie zijn de doden die herdacht worden? En op welke manier gebeurt dat? Verzoenend of niet? Het antwoord op zulke vragen is geen vanzelfsprekendheid. Stadsfotograaf Ben van Meerendonk legde op 3 mei 1954 in een foto het beeld van een bordje in een Amsterdams hotel vast. ‘Deutsche nicht erwünscht’, stond erop. Duitsers niet welkom. Dat is een echo van een oorlog die naklinkt. Een teken dat ‘we niet vergeten’. Want laat duidelijk zijn, wie er welkom of niet welkom zijn op de dodenherdenking zegt iets over ons. Over Nederland.’Een beeld zegt meer dan duizend woorden’ luidt het spreekwoord. Maar in dit geval zeggen drie woorden meer zeggen dan het beeld. Het beeld lost ook nog eens op aan de linkerkant. Warrig.
Foto: Ben van Meerendonk, ‘2 fotos van bordje op hotel aan de vooravond van Dodenherdenking. Tekst ‘Deutsche nicht erwünscht’.’
George Knight 
“wie er welkom of niet welkom zijn op de dodenherdenking zegt iets over ons”
Bedoel je niet wie er wel of niet worden herdacht? Want dat was de achterliggende inhoudelijke discussie achter de lawaaiophef.
Of bedoel je werkelijk dat het een schande is dat die nare Nederlanders geen trek hebben in activisten die de Dodenherdenking willen verstoren?
LikeLike
@Manfred
Het ging me in dit geval niet om de actualiteit van activisten die demonstreren tegen de (vorm van) dodenherdenking, maar om het herdenken.
LikeLike
Nederlanders hebben de Duitse aanval als een groot persoonlijk onrecht beschouwd. We hebben deze aanval op geen enkele wijze uitgelokt. We probeerden slechts neutraal te blijven. Het was echter niet aan ons om dat te bepalen. We waren volslagen weerloos tegen de NAZI agressie en zonder bondgenoten. Laten wij hier de enige juiste les leren; Bouw onze volledig weg bezuinigde defensie weer op en vertrouw op de NATO voor ons voortbestaan. In ons eentje redden we het niet.
LikeLike