Update 31 mei 2019: Het is het raadsel van Nieuwsuur. Bijna nooit besteedt dit nieuwsprogramma aandacht aan hedendaagse kunstenaars. Maar vanavond zond het een reportage van liefst 6’ 19’’ uit over fotograaf David LaChapelle. Het draait om een opening in galerie Reflex en galeriehouder Alex Daniëls vertelt over de tentoonstelling. Waarom deze aandacht voor LaChapelle en galerie Reflex? Dat is het raadsel van Nieuwsuur.
Directeur Andreas Blühm van het Groninger Museum vraagt zich na de vraag van Grandioos Groningen af hoe het komt dat het de eerste keer is dat Amerikaanse fotograaf David LaChapelle exposeert in Nederland. In een reportage die overigens de man en niet zijn werk centraal zet. Volgens het cv blijkt dit trouwens alleen te kloppen als twee solo-expositie in de Amsterdamse Galerie Alex Daniels Reflex in 2006 en 2009 en een presentatie van deze galerie op de Kunstrai 2006 buiten beschouwing worden gelaten. LaChapelle wordt in Nederland door Reflex vertegenwoordigd. De vraag is van dezelfde orde als ‘noem je slechtste eigenschap’.
Daar geeft bijna niemand een eerlijk, direct antwoord op. Ligt het niet voor de hand, namelijk dat de barokke vormentaal en het surrealisme slecht passen bij de traditie van het Nederlandse modernisme dat nog steeds dominant is? Hoewel dit in de kunsten en de architectuur langzaam slijt. De vergelijking met de etnokitsch van fotograaf Jimmy Nelson die in Nederland evenmin doordringt tot de grote kunstmusea of een hyperrealistische schilder als Terry Rodgers doet LaChapelle wellicht tekort, maar geeft aan aan welke kant zijn fotografie te vinden is. Als LaChapelle de Magritte van de fotografie is, dan mag Blühm de directeur van dromenland zijn.
George Knight 
Links in de overstroomde ruimte dobbert een rode opblaashond zoals van Jeff Koons. Rechts hangt een Damien Hirst-haai schuin in zijn verbrijzelde glazen kast. Het zijn onderdelen van een grote foto van David LaChapelle: Seismic Shift. De nieuwste aanwinst van het Groninger Museum is te zien op de aan de kunstenaar gewijde tentoonstelling LaChapelle: Good News For Modern Man. (..)
Zijn werk gaat over natuur, over intuïtie, je innerlijk. Je kijkt naar gladde, mooie gekleurde foto’s, maar de beroemdheden zijn niet zo interessant voor hem. Interessanter is hoe wij op de werkelijkheid reageren, wat het met ons doet. Dát is zijn onderwerp, van het begin tot het einde. Het maakt hem tot meer dan een glamourfotograaf, tot een zeer serieuze kunstenaar.
https://nos.nl/artikel/2228449-fotograaf-lachapelle-via-popsterren-en-overstromingen-naar-het-paradijs.html
LikeLike
Mijn antwoord op een reactie op FB bij dit commentaar:
Ja, superkitsch. Waar is de verantwoordelijkheid en de expertise van de gevestigde media gebleven als Nieuwsuur deze commerciële poppenkast van galerie Reflex via schijnbewegingen en een merkwaardige medewerking van de directeur van het Groninger Museum presenteert als kunst die de moeite waard is? (Een directeur die ook gaat voor Henk Helmantel).
Zo ontstaat inderdaad een uitgebreide reclamespot voor een commerciële galerie, wat nog tot daar aan toe is. Erger is dat de kijkers verkeerd worden voorgelicht en worden misleid door een reportage waarin geen enkele kritische kanttekening klinkt. Dit dus naast het feit dat de keuze om aandacht te besteden aan de presentatie in galerie Reflex discutabel is.
Dan besteedt Nieuwsuur eens een keer aandacht aan een actuele tentoonstelling van een levende kunstenaar en dan komt het met zulke kitsch.
Ik vraag me vooral af hoe deze reportage via welke contacten tot stand is gekomen en wat de overweging van de hoofdredactie van Nieuwsuur daarbij was om het groene licht ervoor te geven. Anders gezegd, heeft Nieuwsuur kunstjournalisten in dienst die zich vanuit hun expertise en betrokkenheid sterk gemaakt hebben voor deze reportage of is het van bovenaf geregeld en geparachuteerd?
LikeLike