Het is het oude liedje, mensen misbruiken hun machtspositie. In veel gevallen biedt godsdienst daarvoor de perfecte dekking. Juist omdat godsdienst per definitie uitgaat van goedgelovigheid, zich beroept op fictie die niet te controleren valt en daardoor gelovigen makkelijk om de tuin kan leiden. Dit element is een bezwaar van de georganiseerde religie. Zoals het misbruik van kinderen van arme ouders op islamitische Koranscholen in Pakistan. MeToo slaat machteloos dood in Pakistan waar macht ongelijk verdeeld is, corruptie welig tiert en vertegenwoordigers van islamitische organisaties zich onaantastbaar achten. Omdat ze gedekt worden.
Persbureau AP zegt daarover in een toelichting: ‘Uit een AP-onderzoek is gebleken dat seksueel misbruik een wijdverbreid probleem is bij madrassas of islamitische scholen in Pakistan. Maar in een cultuur waarin geestelijken krachtig zijn en seksueel misbruik een taboe-onderwerp is, wordt het zelden besproken of zelfs maar erkend.’ De paradox is dat goed onderwijs het antwoord is, maar dat de overheid dat niet levert en de islamitische scholen evenmin. Zo worden kinderen van arme ouders tot speelbal van mullahs gemaakt.
George Knight 