Zomaar een mening van blogger Yuri Ankone over de verrechtsing van het CDA en de vertekening van de geschiedenis door CDA-leider Buma. Dat laatste is een wetmatigheid. Conservatieve christenen stellen met terugwerkende kracht steevast de rol van het christendom positiever en edeler voor dan een objectieve kijk op de geschiedenis rechtvaardigt. Waarna ze met een stalen gezicht de islam verwijten te weinig vaart te maken met de emancipatie. Het ligt overigens complex omdat het christendom ook als input voor de Verlichting heeft gediend. Hoe dan ook valt aan de uitlatingen van Buma nog weinig van de emancipatiestrijd en de onderlinge verschillen tussen de Nederlandse gereformeerden, protestanten en katholieken te herkennen.
Buma zet met zijn rechtse praatjes de formatie op scherp. Zoals de afgelopen week al van vele kanten geconstateerd is zet hij de toch al zo traag verlopende formatie extra onder druk. Hij attaqueerde in de H.J. Schoo-lezing frontaal het liberalisme en individualisme van VVD en D66 en de sociale politiek van de CU. Buma voedt met zijn voet op de rem, zijn vertragingstactiek en het nemen van de afslag naar rechts het wantrouwen tussen de partijen. Ze spelen wegens ontbrekend vertrouwen op veilig en willen alle afspraken in beton gieten. Daarbij komt nog de historische animositeit tussen D66 en christen-democratische politici zoals dat met verwijzing naar hun vermeende onbetrouwbaarheid ooit door D66-politicus Hans Gruijters werd samengevat: ‘als ik een confessioneel een hand heb gegeven, tel ik eerst mijn vingers na’.
Met terugwerkende kracht benadrukt Buma’s opstelling het ongelijk van GL en de PvdA die hun plek aan de formatietafel niet wilden of durfden innemen. Dat maakte de plek vrij voor het CDA dat zich onmisbaar voelt en de eigen radicalisering niet hoeft af te zwakken, maar vrijuit kan uitventen. De andere partijen, inclusief VVD en D66, hadden beter moeten beseffen dat het CDA van Buma in een kabinet een weinig coöperatieve kracht zou worden die nog minder in het landsbelang handelde dan de andere partijen. Het weglopen van de onderhandelingstafel door GL en PvdA was dat evenmin. De schone schijn en faalangst van Klaver en Asscher hebben het vooralsnog afgelegd tegen het conservatisme van Buma. De gezamenlijke partijpolitiek van Nederland heeft zichzelf een brevet van onvermogen gegeven door beoordelingsfouten, slappe knieën en een gebrekkig besef van urgentie. Het is de hoogste tijd voor de hervorming van het politieke bestel.
George Knight 
Vandaag de dag vind ik Buma enger dan Wilders. Wilders schiet alleen nog maar losse flodder af vanuit een zelfgekozen politiek isolement. Maar Buma kan zomaar minister worden in het volgend kabinet. Geen prettige gedachte.
LikeLike
@Raymond
Wilders oogt heden ten dage tamelijk machteloos en uitgeblust. Zijn partij stelt zich zelfs anti-kapitalistisch op door te pleiten voor protectionisme en tegen de vrijheden. Het lijkt dan ook niet zozeer Wilders die machteloos is, maar het zichzelf tegensprekende programma van de PVV waaruit een wereldbeeld volgt zover van de wereld afstaat dat het niet tot praktische politiek kan leiden. Uit die valkuil kan Wilders zich niet bevrijden.
Buma is eng. Zoals Bas Heijne in zijn laatste NRC-column treffend opmerkt creëert Buma een conservatisme dat teruggrijpt op een verleden dat nooit bestaan heeft. Los daarvan wees ik al op Buma’s fantasie van een christendom dat nooit zo bestaan heeft als hij het nu voorstelt. Dus ook Buma loopt het gevaar in een door zichzelf gegraven valkuil te vallen. Voordeel van hem is dat het CDA een werkende, democratische partij is die hem armslag en legitimiteit geeft.
Een interessant gedachten-experiment is om je voor te stellen hoe Buma en Wilders zouden functioneren als ze van positie wisselden.
LikeLike