Wim Delvoye in Museum Tinguely Basel. Alles is te koop
Kunst en ondernemerschap, ze worden vaak in één adem genoemd. Vooral door politici die vinden dat kunst niet zozeer moet aanscherpen, maar moet … ondernemen. Het soort politicus dat zich gedraagt als politieke ondernemer. Er zijn kunstenaars die zeggen daar anders over te denken. Hoewel dat geenszins wil zeggen dat ze daarmee anders handelen. De ultieme handelswijze bestaat uit het neutraliseren van maatschappijkritiek door die te integreren in het eigen werk. Dat leidt tot kunst die in de thematiek aanscherpt, maar in de inhoud bot en getemd is. Als relativering die alle waarden ter discussie stelt. Ook die van authenticiteit, schoonheid, waarheid of verzet. Het verwijst slechts naar zichzelf. Het streeft nergens naar. Deze kunst walgt van zichzelf en maakt zich onsmakelijk. Gedegouteerd. De kunstenaar vent het uit als de schillenboer of de mestwagen.
Inderdaad onsmakelijk.
Karel Appel (1921-2006):
“Ik rotzooi maar een beetje an”
“Van Gogh heeft het geheim van het leven geraakt. En dat was bij Rembrandt ook zo”, zei Appel. “Het is het onuitsprekelijke. Als je naar een goed doek kijkt, dan houd je je bek. Elke theorie, elk verhaal, elke intellectuele benadering is overbodig.”.
Wat Wim Delvoye doet heet mi niets met kunst te maken. Het is vergif niets meer en niets minder.
Anoniem
23 juni 2017 at 21:01