Op een conferentie in Den Haag liet de Jordaanse Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties prins Zeid Ra’ad al-Hussein er gisteren in een toespraak geen misverstand over bestaan. Populisten als Geert Wilders of Donald Trump moeten aangepakt worden vanwege hun demagogie en politieke fantasie. Vooral Wilders meet al-Hussein ‘leugens, halve waarheden, manipulatie en oproepen van angst’ toe. Behalve over Wilders maakt hij een vergelijking van ‘Mr. Trump, Mr. Orban, Mr. Zeman, Mr. Hofer, Mr. Fico, Madame Le Pen, Mr. Farage‘ met IS dat dezelfde ‘angsttactiek’ zou hanteren. Opvallend is trouwens dat hij in dit verband niet de presidenten Erdogan en Putin noemt. Dat ontneemt geloofwaardigheid aan zijn beschuldiging.
Met een uitgewerkte aanpak van het populisme van Wilders, Trump en andere populisten komt al-Hussein niet. Dat is een gemiste kans en tekent het probleem om het populisme doelmatig aan te pakken. Hij wijst op het belang van de rechtsstaat, het ‘counteren’ van de populisten en de alertheid van het publiek om zich niet te laten misleiden en een rode lijn te trekken van wat aanvaardbaar is. Dat is de minimalistische aanpak.
Het wachten is op de uitwerking en invoering van een tegenstrategie om de leugens en ondermijnende impulsen van Wilders en andere populisten doelmatig aan te pakken. Om zo de democratie te redden. Al-Hussein geeft een schot voor de boeg en probeert bij te dragen aan de bewustwording van opinieleiders in de actie tegen het populisme. Dat speelt op het niveau van de weerbare democratie en het buiten de orde verklaren van populisten die de democratie aanvallen en te gronde richten. Dat is de maximalistische aanpak waarvan eerst aangetoond moet worden dat die proportioneel en noodzakelijk is. Een Hoge Commissaris voor de Mensenrechten kan dat niet voor zijn rekening nemen omdat het zijn mandaat te buiten gaat.
Foto: Schermafbeelding van deel bericht ‘UN human rights chief condemns Western ‘demagogues’’, 6 september 2016.
George Knight 
Een tegenstrategie voor rechts populisme zou kunnen bestaan uit links populisme. Maar in Nederland zie dat de PVV en de SP het verrassend vaak met elkaar eens zijn. Je kunt beide partijen zien als anti-establishment. Dat is het beeld wat ze ook uit proberen te dragen. Dus of je hier veel verder mee komt weet ik niet. Misschien zou de tegenstrategie eerder uit het midden dienen te komen. Punt is echter dat Rutte ook recent nog heeft aan gegeven de PVV niet te willen uitsluiten als coalitiepartij. Gezien de peilingen zou je ook kunnen zeggen dat Rutte en de VVD eerder bang zijn dat ze uitgesloten worden door de PVV en Wilders. Dit maakt deze tegenstrategie ook moeilijk uit te voeren. Het is het opportunisme van de andere politieke partijen dat populisme zo populair maakt.
LikeLike
Schaap (70) constateert een trend bij hedendaagse populisten, zoals de Amerikaanse Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump en de Russische president Vladimir Poetin. “Ook daar is geen verdeling meer van de macht, en die structuur is levensgevaarlijk.” Schaap zegt zijn boek als filosoof te hebben geschreven, maar zegt te beseffen dat hij ook VVD-senator is.
http://nos.nl/artikel/2130222-vvd-senator-schaap-dictatoriale-pvv-is-gevaarlijker-dan-nsb.html
LikeLike
@Raymond
Waar het links-populisme van Hugo Chavez Venezuela heeft gebracht is bekend. En in landen als Argentinië, Bolivia of Cuba was het er in het verleden niet veel beter op. Populisme dat de afstand tussen politiek en burgers verkleint is op zich prima, maar niet als zelfbenoemde woordvoerders als Wilders, Putin, Trump of Castro zeggen namens ‘het volk’ te spreken en daartoe het politieke bestel buiten werking stellen of naar de marge dringen. Populisme kan het niet vervangen. Ouderwetse christelijke, communitaritistische-corporatistische politiek heeft trouwens eveneens van dat soort apolitieke trekjes waar bijvoorbeeld Balkenende met zijn verering van de influisteraar Amitai Etzioni hevig aan leed.
Een typische karaktertrek van populisten is dat ze voortkomen uit het establishment en alle moeite doen om zich te positioneren als anti-establishment. Dat begon trouwens al met Lenin. Wat ze in de verste verte niet zijn. Dat geldt voor Trump die in de elite werd geboren en van zijn pappie 200 miljoen dollar erfenis meekreeg, het in de Tweede Kamer langstzittende kamerlid Geert Wilders die als geen ander de Haagse kaasstolp symboliseert en iemand als Farage die liefst al 17 jaar Europarlementariër is en er geen enkele moeite mee heeft om het schelden op ‘de politiek’ te combineren met het incasseren van een jaarlijks salaris voor belastingen van zo’n €96,246.36. Niet echt een modaal salaris. De hypocrisie van types als Trump, Wilders en Farage is levensgroot. Ze zijn niet het volk of symboliseren dat, maar staan er haaks op.
http://www.jeanlambertmep.org.uk/about-the-european-parliament/mep-pay-and-expenses/
Een begin van een strategie om deze rechts-populisten te ontkrachten zou kunnen zijn dat politici en media in elk artikel of interview en politiek debat met deze populisten telkens weer wijzen op hun interne tegenstrijdigheden en wijzen op de kloof tussen wat ze zijn en wat ze suggereren te zijn. Dat zal hun ware intenties blootleggen die niets met echt populisme te maken heeft dat een identificatie met het volk is, maar dat volk gebruikt om over hun rug heen carrière te maken. Het is me een raadsel waarom om te beginnen de media niet steeds weer duiden op de interne tegenstrijdigheden van Wilders. Als dat consequent gebeurt en steeds weer gewezen wordt op zijn persoonlijk belang, dan is het naar verwachting snel afgelopen met zijn geloofwaardigheid.
LikeLike
Populisme komt van “populos” wat zoveel betekend als van het volk. Wat opvalt dat zittend bestuur deze term met negatieve lading kwalificeert. Is deze kwalificatie terecht of zegt dit eerder iets over de mate waarin zittend bestuur in staat is om de wil van het volk te begrijpen? Van links tot rechts spreken bestuurders en politici zichzelf vaak tegen. Met woorden of daden. Voor de 40’ers en 50′ ers onder ons is het beroemde kwartje van Kok een sprekend voorbeeld. Kern is dat wij als mensen dit allemaal wel eens doen. Gewoon omdat dat dan even beter uitkomt. Kern van de zaak blijft dat een fenomeen als Wilders of Le Penn een bedreiging vorm voor de huidige bestuurders. Daarmee ook voor elite bestuurders in de VN en NAVO. Misschien is het een te simpele redenatie maar als de bestuurders echt wereldproblemen hadden willen voorkomen of oplossen dan hadden ze het allang gedaan. Oorlog, drugs, vervuiling en financiële crises, er wordt vorstelijk aan verdient en geeft veel organisaties zoals VN en NAVO bestaansrecht. Ik snap best dat veel mensen binnen dergelijke organisaties het lastig vinden om iets te besluiten waardoor ze zelf overbodig worden. Of het bestuur beter wordt met mensen als Wilders of Le Penn is nog maar zeer de vraag, maar per defenitie slechter lijkt me niet waarschijnlijk.
LikeLike
@Romke Postma
Interessante gedachte: ‘Misschien is het een te simpele redenatie maar als de bestuurders echt wereldproblemen hadden willen voorkomen of oplossen dan hadden ze het allang gedaan.’
Ik denk dat een verklaring daarvoor is dat elites in hun eigen bubbel leven. Dat bevat drie elementen: 1) ze hebben geen overzicht van het geheel en maken geen dwarsverbanden; 2) ze weten niet wat er in de wereld speelt en hebben er ook niet echt interesse voor en 3) de wereld is te divers, gelaagd en te vol met tegengestelde belangen om de wereldproblemen op te lossen.
De rechtvaardige vraag is denk ik hoe de relatie tussen enerzijds 1) en 2) tegenover 3) is. Verbergt de elite zich niet nodeloos achter die werkelijk bestaande complexiteit van 3) die nauwelijks valt op te lossen maar optimaliseert het evenmin de eigen inspanningen om wel problemen op te lossen? En bedenk ook dat er nog een 4) is: partijen die er belang bij hebben om chaos en verdeeldheid te zaaien omdat dit hun machtspositie dient.
Maar nogmaals, een interessante gedachte om het zo te formuleren.
LikeLike