Paul Teule is duidelijk: vrijheid heeft een infrastructuur nodig. Vrijheid krijgt pas invulling in de uitvoering. Maar vrijheid wordt nauwelijks opgemerkt. Vrijheid als idee alleen heeft geen praktische betekenis en is een illusie. Absolutie vrijheid bestaat niet, maar is het gevolg van een relatie met anderen. Voor het Engeland is dat niet alleen het buitenland, maar ook Gibraltar, Noord-Ierland en Schotland die in de EU willen blijven.
De opvatting van Teule over vrijheid wordt door degenen die de bestaande orde uit hun gewone doen willen halen als defensief gezien. Zoals de ontevredenen die de EU niet willen hervormen, maar afschaffen. Onder het mom van, ‘zie je wel, zo kan er nooit wat veranderen’. Ze hebben op een andere manier gelijk dan ze denken. De globaliserende wereld is nu eenmaal verknoopt, gecompliceerd en even lastig op te rapen als een mikado-spel. Een appèl dat het uitschreeuwt ’ik wil mijn vrijheid terug’ of ‘ik ben er klaar mee’ schiet tekort. Niet omdat de schreeuw niet legitiem is en niet moet klinken, maar omdat het geen eindpunt, maar startpunt van het denken over vrijheid is. Het is geen uitroeptekens, maar een dubbele punt waarop iets moet volgen.
Het tekort van degenen die de vrijheid claimen is dat ze geen idee hebben hoe ze de infrastructuur kunnen veranderen. Of moedeloos inzien dat het een loodzware taak is. Dat bewees de Brexit waar de Conservatieve Boris Johnson en de UKIP-ers Nigel Farage en Deputy Leader Paul Nuttell het voor gezien zeggen te houden. Ze zitten ook in een onmogelijke positie. Want de marges zijn klein. Dat is de reden dat ze opstappen. De ontevreden kiezers die zo naar vrijheid verlangen en dat als een strijdkreet hanteren blijven verweesd achter.
Voor wie verlangt naar de kladderadatsch is alles wat minder is verraad aan de goede zaak. Dan wordt het een verwerpelijk politiek standpunt om te zeggen dat hervorming de oplossing is. Een excuus van watjes die de echte sprong niet durven wagen. Echte hervorming is wel de oplossing. Hervorming die maatschappelijke tegenstellingen vermindert, de bevolking een sociaal contract biedt zodat de onzekerheid over de toekomst afneemt, macht van mega-ondernemingen en banken aanzienlijk terugdringt en meer burgers bij het politieke bestel betrekt. Tot en met een referendum-cultuur die de directe democratie activeert in de zin dat niet de populisten of de gevestigde partijpolitiek spreken, maar de burgers zichzelf uitspreken. Het is kiezen tussen het grote romantische gebaar dat ‘vrijheid‘ schreeuwt en het zetten van kleine stapjes. Maar die laatste moeten wel de goede kant opgaan. Dat moeten burgers en politiek meeslepend in een contract vastleggen.
George Knight 
Nadat ook Andrea Leadsom zich terugtrekt als kandidaat voor het leiderschap van de conservatieve partij:
LikeLike
LikeLike
Gibraltar, Noord-Ierland en Schotland hebben meer dan eens laten blijken deel uit te willen maken van het UK. Schotland 2 jaar geleden nog in een referendum. Dan deel je het lot van je zelfgekozen land. In goede tijden zowel als in slechte tijden. Het is weer zo’n typisch staaltje van free riding wat je hier ziet. Alleen de voordelen willen plukken en het prijskaartje niet willen betalen. Waarom zouden we hier enige vorm van respect voor moeten tonen?
LikeLike
@Raymond
Gibraltar, Noord-Ierland en Schotland hebben in het referendum in meerderheid aangegeven binnen de EU te willen blijven. En trouwens ook de hoofdstad Londen. Het zijn niet die landsdelen die de bestaande situatie willen veranderen, maar dat is Engeland.
Ieder heeft een eigen verantwoordelijkheid. Het is begrijpelijk dat de Schotse regering de belangen van Schotland verdedigt zoals het dat ziet. Die vrijheid heeft het Schotse parlement. Dat is geen opportunisme, dat is opkomen voor jezelf. Zoals Engeland dat ook meent te doen.
Er is nogal wat gebeurt sinds het vorige Schotse referendum van 2014. Toen was een argument tegen Schotse onafhankelijkheid het lidmaatschap van de EU. Nu is dat juist een argument voor onafhankelijkheid geworden.
LikeLike