Een drama in een drama. Een verhaal over angsthazen en helden. Het gaat om de terroristische aanslag in de Thalys door de 26-jarige Marokkaan Ayoub El-Khazzani die op 21 augustus 2015 door toedoen van twee Amerikaanse militairen en een Amerikaanse student werd voorkomen. Ze voorkwamen een bloedbad door de zwaar bewapende terrorist te overmeesteren. Zij zijn de helden. De Franse acteur Jean-Hugues Anglade beschuldigt het treinpersoneel van de SNCF ervan zichzelf in veiligheid te hebben gebracht in een afgesloten cabine en de reizigers in de steek te hebben gelaten. De SNCF heeft nog niet op de beschuldiging gereageerd.
Kapiteins mogen het zinkende schip niet als eerste verlaten, en hoe luidt dat verbod hier? Treinpersoneel mag niet als eerste de trein verlaten? Veiligheid is akelig ongrijpbaar. Als het er niet is, dan is het al te laat.
En de aanslag zelf? Mijn Arabische buurvrouw vraagt zich af waarom de Nederlanders zo naïef zijn om allerlei radicale moslims binnen te laten. Voor wie ze vreest omdat ze ook haar in de winkel ter verantwoording roepen volgens de regels van hun religie. Ik denk ook dat Nederland naïef is. En niet optreedt om Wilders niet in de kaart te spelen. Maar de grenzen sluiten kan niet. Juridisch en praktisch niet. Ik verlang terug naar 1980 toen Nederland op weg was naar een maatschappij waar religie of pseudo-religie aan de zijlijn stond. We zijn er in 35 jaar op achteruit gegaan. Ziet de God van Nederland het tevreden aan? Al die religieuze uitvreters?
George Knight 
Fingerprint evidence shows that the gunman overpowered by passengers on a train in France is a Morrocan known to European authorities as a suspected Islamist militant, according to a source familiar with the case.
http://www.reuters.com/article/2015/08/22/us-france-train-shots-idUSKCN0QR09R20150822
LikeLike
Door terug te verlangen naar de wereld omstreeks 1980 bent U Wilders en aanhang nog altijd 30 jaar voor qua vooruitstrevendheid. alleen streeft u wel vooruit naar het verleden en daar zijn in de regel geen oplossingen te vinden voor problemen in het heden. Daar voor moeten we toch echt op weg naar de toekomst.
LikeLike
@Raymond
Ik denk dat het om twee verschillende zaken gaat: terugverlangen naar een situatie uit het verleden of dat verleden willen restaureren. Om dat laatste gaat het me niet. Ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat de klok niet kan worden teruggedraaid. Ik zou dat ook niet willen.
Er is een gezegde dat luidt: ‘van de geschiedenis kunnen we leren’. Dus van het verleden. Meestal worden daarmee dan bedoeld het voorkomen van wat vroeger is misgegaan. Je weet wel, die ezel die zich in het gemeen niet driemaal stoot aan dezelfde steen. Gebeeldhouwd in de uitdrukking ‘Nooit meer Auschwitz’.
Maar natuurlijk werkt het niet zo. In Rusland zijn weer showprocessen zoals 80 jaar geleden. Wereldwijd neemt de kloof tussen rijk en arm toe. Het klimaat warmt gestaag op, ondanks de waarschuwingen van de Club van Rome. Politieke leiders in Europa gedragen zich alsof het 1913 is.
Ik wil ook graag naar de toekomst. Liefst een nieuwe toekomst. Maar dat zit er niet in, vermoed ik. De toekomst blijft voornamelijk een herhaling van het bekende, met toevoeging van enkele nieuwe elementen. Een toekomst waarvan ik weet dat ik daar op een gegeven moment geen deel meer van uitmaak. Maar zo gaat het leven nu eenmaal.
LikeLike
Pingback: Gedachten bij de benauwenis van de geestelijke klem om niet te kunnen zeggen wat men wil zeggen. Wie valt dat te verwijten? | George Knight