‘Wetgeving en bestuur mogen de prediking van het Evangelie niet hinderen, maar moeten deze bevorderen. De Kerk van Christus dient wel onderscheiden te worden van elke vereniging en moet naar eigen rechten beschermd worden. Dientengevolge behoren ongeloofspropaganda, valse religies en anti-christelijke ideologieën door de overheid uit het openbare leven te worden geweerd.’ zo luidt artikel 4 van het Program van beginselen van de SGP. De bron van artikel is een artikel van de Nederlandse geloofsbelijdenis
Het onbewust grappige woord ‘ongeloofspropaganda’ tekent het perspectief van de SGP en de gerichtheid op het geloof. Deze stevige kost is geen verleden tijd, maar nog steeds leidend in de SGP, zoals bovenstaande schermafbeelding van noordholland.christenunie.nl over de Grondslag SGP duidelijk maakt. Is het trouwens toeval dat rivaal ChristenUnie dit ondubbelzinnig naar buiten brengt? Want hoewel de SGP inhoudelijk geen komma heeft ingeslikt van de beginselen, is het wel voorzichtig geworden om dit ondubbelzinnig naar buiten te brengen. De SGP praat er in de eigen publiciteit omheen en probeert de eigen grondslag te verhullen. Maar deze gemoderniseerde vertaling van de aloude beginselen verbergt de ware aard van de SGP niet:
In een interview voor NRC kwam terrorismedeskundige Beatrice de Graaf tot de volgende constatering: ‘De SGP, met zijn theocratische ideeën, zou in Duitsland waarschijnlijk verboden worden. Bewaffnete Demokratie, heet dat daar.’ Is dat voor Nederland heel anders? Om een toekomstig verbod van een islamitisch kalifaat in Nederland bespreekbaar te maken is het goed dat Nederlanders er zich van bewust zijn dat de SGP met haar beginselen hetzelfde nastreeft. Hoe bestuurlijk-coöperatief de SGP zich in de praktische politiek ook opstelt.
Foto 1: Schermafbeelding van ‘Grondslag SGP’ op ChristenUnie Nood-Holland.
Foto 2: Schermafbeelding van ‘Theocratie‘ op sgp.nl.
George Knight 
Het hangt natuurlijk ook af van de methode die men gebruikt om bepaalde idealen na te streven. Als die zich beperken tot het gangbare en toegestane is er weinig tegen de SGP in te brengen.
LikeLike
@Raymond
In de praktische politiek concentreert de SGP zich inderdaad op het gangbare en toegestane. Maar daarachter wachten als een zwaar van Damocles de beginselen om uitgevoerd gaan worden. Zolang het theorie blijft kun je het als samenleving tolereren. Maar als het praktijk wordt, dan ben je te laat met ingrijpen. Dus moeten we die theocratische beginselen van de SGP nou serieus nemen of niet? Daarnaast kan bij een uitblijvende reactie op de SGP de samenleving het verwijt krijgen wel tegen niet-christelijke partijen of organisaties op te treden, maar de christelijke buiten schot te laten en een voorkeursbehandeling te geven. Dat lijkt me ongewenst.
LikeLike
Als we het Salafisme willen verbieden, een stroming die feitelijk dezelfde opvattingen heeft over de Islam als de SGP dat heeft over het Christendom, dan moeten we de SGP toch zeker ook verbieden?
Niet dat ik daar in theorie op tegen zou zijn, gezien het feit dat ze allebei de democratie trachten te vernietigen. Aan de andere kant, als het de wil van het volk is om de democratie om ver te werpen, wie zijn wij dan om het volk daarin tegen te houden? En het is een goed teken dat de SGP naar mijn kennis in de moderne geschiedenis nog nooit meer dan 5 zetels gehad heeft: Kennelijk is het omverwerpen van de democratie toch niet het doel van de massa. Aan de andere kant, de heer Wilders heeft binnen zijn partij ook niet al te veel democratie zitten, voor zover ik zie, en maakt een veel grotere impact op ons politieke landschap.
LikeLike
@Nils Vos
Wat zijn de grenzen van een democratie om zich te beschermen tegen de dreiging ervan? Welke maatregelen (hinderlijk volgen, verbod, uitzetting) zijn redelijk? Dat gaat over weerbare democratie. Hoe dient en kan een democratie die dreigt zelfmoord te plegen behandeld worden? Bastiaan Rijpkema heeft daar interessante opmerkingen over gemaakt:
https://georgeknightlang.wordpress.com/2016/04/10/weerbare-democratie-met-bastiaan-rijpkema-grenzen-van-tolerantie/
De ‘wil van het volk’ bestaat niet in die vorm. Het volk is een samenraapsel van meningen, richtingen, doelgroepen en belangen waarvan de leden het soms eens zijn, en soms niet. Die overeenkomsten en tegenstellingen maken de samenleving. Een politicus die praat over ‘de wil van het volk’ weet dat hij grandioos de kluit belazert. Niemand kent de wil van het volk. In elk geval wordt het vaak redelozer en radelozer voorgesteld dan het werkelijk is.
LikeLike