Griekenland heeft het toch echt aan zichzelf te wijten. Mag dat gezegd?

Waarom is de verslaggeving over de schuldvraag van de Griekse crisis soms zo onevenwichtig en praat het de spin van Syriza na? Vele critici verheffen oude rekeningen en koppelen hun mening aan de gebeurtenissen in Griekenland. Tekenend is de titel van een opiniestuk voor FTM van Frank Vanaerschot: ‘En als we de banken nu eens even hard aanpakten als Griekenland?’ dat de schuld vooral bij de Noord-Europese banken legt. De opinie wint veld dat de macht van de banken veel te groot is, maar verklaart dat wat in Griekenland gebeurt?

De Britse Europarlementariër voor Labour Richard Corbett gelooft het niet op het eerste gezicht en zoekt het in een andere hoek. Hij waarschuwt voor het sentiment om IMF, banken of Noord-Europese landen de schuld te geven: ‘But anyone who has actually looked into the figures and the details of this ongoing saga will know that it ain’t so simple.’ Ook Griekenland is schuldig aan de eigen crisis door spilziekte zodat het boven stand leefde, het gedurende decennia niet aanpakken van corruptie en belastingontwijking en het niet op poten zetten van een concurrerende economie. Gedeelde schuld is de betere analyse, maar de primaire fout is toch echt door Griekenland zelf gemaakt. EU, IMF, Noord-Europese banken en Griekenland faalden in de aanpak.