Syriza wint Griekse verkiezingen met anti-bezuinigingsprogramma

Update 27 januari: De pas-ingezworen Griekse premier Alexis Tsipras (Syriza) speelt het hard. Op zijn eerste dag in functie nam hij afstand van een EU-verklaring over Rusland. Tsipras zegt dat Griekenland niet was geraadpleegd, terwijl de staf van de voorzitter van de Europese Raad Donald Tusk beweert dat Griekenland wel geraadpleegd is en afgelopen maandag geen bezwaar maakte. Vraag is hoe handig Tsipras is. Duidelijk is dat hij zoals vele Europese radicale partijen een pro-Russische koers voert en weinig diplomatieke ervaring heeft. Denkbaar is dat hij zijn pro-Russische positie gebruikt als wisselgeld voor financiële steunmaatregelen van de EU. Als hij werkelijk meent binnen de EU te kunnen vasthouden aan een harde pro-Russische koers, dan overschat hij de Griekse positie grandioos. Dat zal zijn binnenlandse positie doen verzwakken. 

Als u of ik in Griekenland zouden wonen, niet tot de oude politieke klasse of de bevoorrechte rijke klasse zouden behoren die belasting ontwijkt, dan hadden we gisteren bij de parlementsverkiezingen toch ook op Syriza gestemd? Reken maar. Met vermoedelijk 149 van de 300 zetels behaalde deze radicaal linkse partij een klinkende overwinning. Vanochtend werd duidelijk dat de partij een coalitie vormt met de rechts-populistische Onafhankelijke Grieken die Syriza met 13 zetels aan een meerderheid helpt. Zodat Syriza de premier levert.

Allerlei Europese politieke leiders hadden gisterenavond na het bekend worden van de uitslag zo hun eigen idee over hoe het verder moet met Griekenland. De Belgische ex-premier Guy Verhofstadt (Open VLD) meende dat een andere splinterpartij, de linkse, pro-Europese partij To Potami een sleutelrol zou moeten spelen om ‘linkse en rechtse eurosceptische tendenzen in te tomen’. Een tweet die op zijn best irrelevant en naïef is, maar op zijn slechtst irriteert en averechts werkt en de betutteling en het gebrek aan regie in Brussel tekenen.

Hoe moet het verder met Europa? Voor de buitenstaanders is het simpel. De Griekse schulden zijn een gewoon probleem dat politiek opgelost kan worden als de emoties opzij gezet worden. Europa moet alleen het oog op de bal houden. De Amerikaanse econoom Jeffrey Sachs zegt in NRC: ‘Griekenland moet een uitweg uit deze puinhoop worden geboden door een verregaande herstructurering van de schulden. Die moeten worden omgezet in leningen met een hele lange looptijd tegen een hele lage rente. Griekenland is maar een piepklein deel van de eurozone en toch verspillen we een hoop tijd door steeds maar bezuinigingen te eisen.‘

Zo simpel is het. Europa is rijk genoeg, heeft genoeg economische kracht en culturele potentie om zich als een sterke eenheid in de wereld te presenteren, maar laat zich steeds weer gijzelen door partijpolitieke belangen en trivialiteiten. Gesymboliseerd door in het Europarlement vastgeroeste politici als Verhofstadt die niet alleen voor hun beurt praten, maar zich ook bemoeien met zaken waar ze niks mee te maken hebben zoals de interne Griekse politiek en de zaken die ze wel aan kunnen pakken laten liggen. Europa moet zichzelf hervinden door de politiek weer leidend te laten zijn over de economie en de talrijke eigen verworvenheden te koesteren. Eigenlijk is Europa te belangrijk om aan politici over te laten, maar vooralsnog kan het niet zonder.

Advertentie