Twee berichten. In Irak is meer dan 90% van de 40.000 inwoners van Qaraqosh op de vlucht geslagen, aldus het Katholiek Nieuwsblad. Inwoners van deze merendeels katholieke stad bij Mosoel vrezen de jihadisten van ISIS met hun reputatie van meedogenloosheid. De linkse Israëlische journalist Ari Shavit zegt in NRC in een interview met Hendrik Spiering: ‘Ik heb Arabische vrienden die zeer kritisch staan tegenover Israël, maar als ze om zich heen kijken weten ze: het is voor hen beter in Nazareth te leven onder een zionistisch regime dan in Damascus onder de Arabische nationalisten. Het wordt niet hardop gezegd, het is een taboe. En hun politieke leiders en radicale intelligentsia verzwijgen het. Maar het heeft een kalmerend effect.‘
Deze commentator voor het links-liberale Haaretz meent dat Israël helemaal niet zo rechts is. Shavit hoopt dat als gematigd links aan de macht komt er een realistische vrede kan worden gesloten met ‘een echte acceptatie van het tweestaten-principe: Israël en Palestina’. Hij ziet ook bij de Palestijnen meer realisme. Is de chaos en ellende van Syrië en Irak vol sektarisme de kans voor Israël om zich aan het recente beleid van stuurloosheid en gebrek aan perspectief te ontworstelen? Het valt te hopen dat Israël moreel kan herleven door aansluiting te zoeken bij Europa. Leed van de recente geschiedenis is relatief. Daar ligt het perspectief van Israël op een doorstart. Wel wennen voor de hardliners aan Joods- en Arabisch-nationalistische kant.
Foto: Strijders van het aan Al Qaida gelieerde ISIS marcheren door Raqqa in Syrië, januari 2014. In: Haaretz. Credits: AP.
George Knight 
Ongelooflijk blind die Shavit. De steun voor een tweestatenoplossing is juist tot een dieptepunt gezakt bij de Palestijnen. Daarom wees Abbas het Amerikaanse compromis ook compleet af.
LikeLike
@likoednederland
Het is weinig constructief om de ander de schuld te geven. Zelfs als men gelijk heeft. Shavit schetst het beeld dat de rechtse Israëlische politiek succesvol obstructie pleegt zonder een een plan voor de toekomst te hebben. Hoewel er een hoop wensdenken in Shavits woorden zit. Tocht klinkt het aannemelijk dat nu diverse Arabische staten zoals Irak en Syrië in interne verdeeldheid ten onder dreigen te gaan dat een momentum voor de Israëlische democratie biedt om de interne verdeeldheid te overwinnen. Ook Israëlische Arabieren zien nu dat ze van de extremistische moslims in Bagdad of Damascus niks goeds te verwachten hebben.
Dat perspectief zou de Israëlische regering aan kunnen grijpen om een doorstart te maken. Door alle gematigde krachten te verenigen in een eenheidsregering. Om onder meer de bouw van illegale nederzettingen terug te schroeven en het contact met Europa te herstellen en zo uit het isolement te komen. Dat Israël geïsoleerd is tussen haar buren is nu eenmaal een gegeven, maar dat zich isoleert van Europa is onnodig en weinig zinvol.
LikeLike
Israel wordt geisoleerd door Europa omdat ze te veel naar de moslims luisteren, die zijn immers met 1,6 miljard. Dan is Israel een makkelijk slachtoffer, makkelijker dan bijvoorbeeld China vanwege Tibet.
En Israëlische Arabieren worden wat positiever inderdaad, maar zoals wij schrijven geldt dat niet voor de Arabieren in Westbank/Gaza. Daar steunt nog steeds ongeveer de helft Hamas, wat dezelfde standpunten heeft als ISIS.
LikeLike
@Likoednederland
Uiteraard zijn Israëlische Arabieren wat anders dan Arabieren buiten Israël. Op dat verschil baseert Art Shavit juist z’n betoog. Opmerkingen over Hamas zijn daarom niet relevant. Da’s niet meer dan afleiding van het eigen tekort.
Dat Israël door Europa wordt geïsoleerd is de vraag. Het belangrijkste Europese land Duitsland is nog steeds een stevige steunpilaar van Israël in Europa. Het lijkt er echt eerder op dat Israël zichzelf in Europa isoleert.
LikeLike
@George: Als er optimistische geluiden zijn, sluit ik me graag aan. Jammer genoeg moet je ook realist blijven, omdat dit een zaak op leven en dood is voor elke Israëliër. Daarin weten ze dat ze niet veel te verwachten hebben van de rest van de wereld. Niet vanwege antisemitisme, maar meer vanwege onverschilligheid en (Geo) ‘Real Politic’s’. De onevenwichtigheid in de VN resoluties hebben dat meer dan duidelijk gemaakt
Vreemd genoeg ben ik het zowel met Shavit, jou als met Likoed eens. Het heeft natuurlijk geen zin om te zwarte Pieten, maar jammer genoeg zijn er erg veel spelers in dat veld die goed garen spinnen bij het continueren van het conflict. Zeg maar dat het conflict hun brood en boter is. Dit geldt niet alleen voor de ‘kolonisten’ op de WB, maar ook voor Hamas, Hezbollah, Syrië, Libanon en niet te vergeten ‘Do Good’ers zoals oa. de UNWRA en handenvol NGO’s. Veel mensen verdienen een dikke, goed belegde boterham aan het conflict. Als het aan de ‘gewone man’ had gelegen was er allang vrede.
Het probleem is dat Abbas niets te bieden heeft. De wereld kan wel willen dat Israël vrede sluit met de Arabieren (of zoals ze sinds enkele decennia worden genoemd, Palestijnen) via Abbas, maar keer op keer wordt duidelijk dat hij onvoldoende Mandaat heeft. Israël ontkomt dus niet aan het stellen van hele hoge – waarschijnlijk (voor hem) onrealistische – veiligheidseisen. Het is jammer dat het lijkt of Israël zich isoleert van Europa, maar ik denk dat ik het toch eerder met Likoed in deze eens ben. Europa isoleert Israël voor precies de redenen die hij noemt. Net als de Christelijke kerken dat doen. De reden is natuurlijk heel simpel. Christenen weten aan welke kant hun boterham is gesmeerd en komen uiteraard op voor de Christelijke gemeenschappen in de Arabische landen. Wellicht op een wat naïeve manier, maar ja….!
Dat veel Arabieren – ook op de WB – meer vertrouwen hebben in Israëlische diensten en voorzieningen is héél oud nieuws. Veel van de Arabische elite in de omringende landen gaan voor behandeling naar Israëlische ziekenhuizen, net als veel ouders op de WB en Gazastrook proberen hun zieke kinderen in Israël te laten behandelen. Iets wat overigens ook op relatief grote schaal gebeurd. Dit is uiteraard niet iets wat goed in het nieuws ligt.
Dus ja, ik denk dat Savit het goed ziet, alleen dat is niet iets nieuws, vandaar dat ik ook denk dat Likoed gelijk heeft. Maar ik ben het ook met jou eens nl, dat we nooit ons optimisme voor vrede mogen verliezen. Dat is pas echt de dood in de pot, vooral omdat dit natuurlijk iets is wat elk gezond en normaal mens wenst. Joods, Islamitisch, Christelijk, Animistisch, Atheïstisch enz.
LikeLike
@Jack
Niemand zal beweren dat Shavit iets volstrekt nieuws zegt. Alles in het Midden-Oosten is al meermalen gezegd. En herkauwd. Sommige politici maken zelfs hun bestaan van het herhalen van oude waarheden. Maar daarmee is wat Shavit zegt nog niet gediskwalificeerd. Juist omdat er wel een nieuw aspect aan zit, namelijk de relatieve positieverbetering van de Israëlische Arabieren. Want het gaat het laatste jaar in Syrië en Irak wel heel erg hard achteruit. De toenemende chaos en het sektarisme in delen van de Arabische wereld dat maar niet de weg naar de democratie en de orde weet te vinden zou Israël aan kunnen grijpen om zich te verenigen en de onderlinge stammenstrijd op te schorten.
Ik ben het oneens met je dat de zittende Israëlische politici met de boegbeelden Netanyahu en Lieberman constructief willen samenwerken met Europa. Keer op keer bruuskeren ze zelfs die Europese politici die op de hand van Israël zijn. Onder andere door de nederzettingenpolitiek en Oost-Jeruzalem waar beloften door de rechts-nationalistische politici worden verbroken. Dat vloeit niet direct voort uit het bedreigde bestaan van Israël dat een gegeven is, en niet zo zou moeten zijn. Die dreiging dus. Zo dat zelfs Nederland zich gedwongen ziet om afstand van Israel te nemen. Ik kan daar niets anders in zien dan het zoeken van het isolement en het eigen gelijk door deze rechts-nationalisten. Zonder dat ze een plan voor de toekomst hebben. Ze gijzelen naar mijn idee Israël dat beter verdient. Shavit geeft aan hoe.
LikeLike
@George ik heb geen enkele behoefte om de politiek van Netanyahu of Lieberman te verdedigen, integendeel! Mijn mening over de nederzettingen en de politiek van nationalisten en Godsdienstfanaten(waar dan ook op de wereld) heb ik in het verleden meer dan duidelijk gemaakt. Over Jeruzalem zouden we waarschijnlijk van mening verschillen. Het is geen grote stad en een daadwerkelijke civiele verdeling is in mijn ogen een recept voor doorlopende ruzie. Wellicht is een ander type (religieuze?) verdeling wel haalbaar. Maar dat is er de facto al.
Als je echter stelt dat ZELFS Nederland zich gedwongen ziet om afstand van Israël te nemen en dat als een nieuwe wending in de politiek ziet, dan ben je me kwijt. Hoe onze vele voorgaande ministers van buitenlandse zaken over Israël dachten was allang bekend (en waarschijnlijk ingecalculeerd). De huidige minister had er zelfs een zeer uitgesproken mening over voordat hij in het plaatje kwam. Ik vind hem als minister eigenlijk veel positiever tov Israël dan ik had verwacht. Dat achtereenvolgende ministers van buitenlandse zaken allang afstand van Israël hadden willen nemen speelt al decennia. Ook daar is niet nieuws onder de zon. Nederland komt wat dat betreft gewoon weer uit op de kleur die ze altijd hadden voor de grote vernietiging. Ik vind dat eigenlijk wel verfrissend duidelijk.
Dat bruuskeren ben ik volledig met je eens, maar dat is nu eenmaal het politieke spel in een democratie van de (in mijn ogen) tegenpartij. Die hebben nu eenmaal ook democratisch vastgestelde en afgesproken rechten en maken ( weer in mijn ogen) misbruik van het grijze gebied. Ook daar is niets nieuws onder de zon en vindt plaats in elke democratie. Al in de jaren ’60 vonden de meeste Israëliërs de ultra rechtse, religieuze, nationalisten een groter gevaar voor de democratie van Israël dan de Arabieren. En dat was – en ben – ik met ze eens.
Vooral dat laatste is in mijn ogen zorgelijk omdat deze situatie in de loop van de afgelopen halve eeuw (wellicht onder invloed van de geo-politieke omgeving) voor mijn gevoel nog verder is verslechterd.
Een ander zorgelijk feit is dat Joodse mensen – waar dan ook op de wereld – niet onder de indruk zijn van een isolement. Het is de laatste 2000 jaar nooit anders geweest. De gedachten is ongetwijfeld ” Oh well, we’ll survive.. Met andere woorden, ook daar is niets nieuws onder de zon.
Ik zou het graag allemaal heel anders zien, maar zoals je het op een ander pek tegen mij zeg: ‘Het zei zo.’
LikeLike