Voor de liefhebbers is voetbal leuk. Of niet. Bijvoorbeeld bij verlies. Voor bedrijven is voetbal commercie, voor politici invloed. Het wereldkampioenschap voetbal in Brazilië is in elk geval meer dan voetbal alleen. Het is ook chaos, onrust, ongelijkheid, onderdrukking en een land op de rand van een zenuwinzinking.
Oud-wereldkampioen schaken en politicus Garry Kasparov die in de race is voor het presidentschap van wereldschaakbond FIDE en daartoe moet opboksen tegen de Russische overheid is duidelijk over de vermenging van sport en politiek. Die bestaat en wordt bewust gezocht door politici. Daarom wijken zoveel sportevenementen uit naar niet-democratische landen. Of een semi-ontwikkelingsland als Brazilië. Met sport als verliezer. Hij zegt op Facebook: ‘And don’t say, “Keep politics out of sport!” when the only reason Putin and other dictators want to host these events is for international prestige and internal political distraction away from their repression. Economic and cultural engagement with dictatorships does not reform them; it corrupts the other side while providing lifelines to the dictators.’ Alleen sportbobo’s ontkennen het verband.
George Knight 
@George: je hebt ongetwijfeld gelijk met je analyse in dit blogje, maar sport kan natuurlijk ook verbroederen. Het zijn de twee tegengestelde pijlers (sport als politiek – en – sport als verbroedering) die het zo ambivalent maakt om van (het kijken naar?) sport(wedstrijden) te genieten.
Ik bedoel het oud-Romeinse adagium: Brood en Spelen. Duidelijk een politieke keus.
En, Olympische spelen, langs de filosofie van Pierre de Coubertin, die grofweg, verbroedering der volkeren als één van de hoofddoelen had.
Beide gedachten spelen nog steeds een rol bij internationale krachtmetingen tussen atleten en bij teamsporters.
Maar ik zal het onmiddellijk met je eens zijn als je stelt dat de eerste pijler per definitie een politieke keus is en de tweede pijler ondertussen ook pure politiek is geworden. Maar gelukkig is sport nog steeds geen oorlog. Dergelijk taalgebruik doet nmm de grimmige tragiek van ECHTE oorlog een groot onrecht aan. Als je mij in mijn hart kijkt – en ik wil volledig eerlijk zijn – dan voelt het voor mij als de retoriek van kinderlijk naïeve avonturiers die oorlog romantiseren, lafaards en ophitsers. Maar zo eerlijk wil ik hier niet zijn, vooral ook omdat ik niet zeker weet of ik deze stelling ook kan verdedigen.
Even iets anders:
Vroeger ging ik nog wel eens met een oom naar een voetbalwedstrijd van Blauw – Wit, Ajax of FC Amsterdam, maar ik heb de laatste halve eeuw maar één voetbalwedstrijd gezien.
Ik kijk überhaupt nooit sport, maar ben zelf wel een sportfanaat. Het naar sport kijken vergelijk ik altijd een beetje met naar porno kijken. Het is binnen vijf minuten saai, of je krijgt zin om zelf een potje te sporten. Maar anderhalf uur kijken naar hoe anderen ‘spelen’ duurt mij veel te lang, dan kijk ik zelfs liever naar een slechte film.
Overigens, die enige (laatste) voetbalwedstrijd die ik heb gezien en helemaal uitgekeken was op Zanzibar . ’s Avonds laat op een warm plein, waar een aantal TV’s stonden opgesteld, zodat de lokale bevolking de wedstrijden konden volgen. De reden dat ik bleef kijken was, dat Nederland (in oranje hemden) speelde. Het was ook tijdens een wereldcup – denk ik – en ‘WE’ wonnen en de (alleen maar inktzwarte) bevolking was luidruchtig “VOOR ONS”.
Ik moet met het schaamrood op de kaken toegeven dat ik trots was en ook een beetje geëmotioneerd werd. Dit, terwijl ik mezelf vertelde dat het me geen zier kon schelen wie won.
Emoties zijn soms onverwachte, onverklaarbare, vreemde verschijnselen ; -)))
Overigens, die verliezers kennen we allemaal, wij natuurlijk! Maar vooral arme mensen. Die krijgen tijdens die spelen niet eens een handje vol met graan uitgedeeld .
LikeLike
@Jack
Sport is oorlog, is dat een kinderlijke gedachte? Of op z’n minst inflatie van het begrip oorlog? Ja, dat ben ik denk ik wel met je eens. Maar toch hangen politiek en sport nauw samen. En dan hebben we het natuurlijk over topsport, niet om het balletje trappen om de hoek. Wie kijkt naar de laatste Olympische Winterspelen in Sotsji en nu de wereldcup voetbal in Brazilië ziet bedenkelijke aspecten. Van potsierlijke grandeur, endemische corruptie, politieke manipulatie en onderdrukking. En een verschil tussen schijn en wezen dat door publiciteit die de propaganda nadert moet worden overbrugd.
Is dat oorlog? Het antwoord hangt af van de opvatting over oorlog. In elk geval worden het verstand, het overleg en het normale met vakantie gestuurd. En staat er veel en meer op het spel dan sport alleen. Dat zo een excuus wordt voor iets anders. Dat mag best zwaar aangezet worden omdat het anders in de sportpropaganda niet opvalt.
LikeLike
@George: Van mij mag iedereen natuurlijk van alles roepen. Ik geloof dat ik zo afgestompt ben dat ik op bepaalde prikkels nauwelijks of niet meer reageer. Ik merk echter wel dat als iemand – die normaal gesproken nauwkeurig is in zijn/haar taalgebruik en ook rationeel redeneert ik andere verwachtingen heb. Woorden worden dan gebruikt om moedwillig bepaalde beelden op te roepen.
Een aantal woorden zijn daarom wat mij betreft – in mijn taalgebruik – dan ook taboe, anders dan ze serieus te gebruiken. Dit omdat er vaak onnoemelijk menselijk leed achter steekt. (Dit taboe van mij geldt dus niet voor mijn buurman die nu avond aan avond op de bank naar voetballen zit te kijken. Met hem kan ik het best over voetballen is oorlog hebben.)
Oorlog is een dergelijk woord. Het lijkt dan of je het ACTUELE voetballen (sporten) in dezelfde categorie plaatst als ander ACTUEEL gebeuren in bijv. Irak en Syrië. En dat is in mijn ogen ongepast maar past natuurlijk precies in het straatje van de aandachttrekkers van de tegen-partij. Die kwakende kwekkers op tv. De ‘eeuwige’ TEGENSTANDER in de even ‘oneindige’ OORLOG. Mensen die over het algemeen wel varen bij dit soort vergelijkingen zonder gevaar voor eigen leven, haven of goed. Ze kunnen er dan weer een avond mee vullen en verdienen er een goed belegde boterham mee, terwijl we de gecompliceerdheid van dergelijke gruwelijke conflicten als werkelijke oorlogen niet hoeven te analyseren. We zijn immers druk bezig met wat ons werkelijk bezig houdt.
Voetbal IS immers (ook) oorlog!
Wat de inflatie aan begrippen voor schade kan brengen is duidelijk af te lezen aan de inflatie van de woorden (begrippen) Holocaust, Volkerenmoord, Nazi ..enz.
Ik realiseer me echter goed dat ‘inflatie’ (van woorden) bij het menselijk communiceren hoort.
Als je na een concert roept dat het een ‘ware marteling’ voor je was om het uit te zitten, dan weten we natuurlijk allemaal wat er wordt bedoeld en denkt geen mens aan Pol Pot.
Ook het begrip ‘marteling’ is een eeuwig actueel begrip dat nmm niet aan inflatie onderhevig zou mogen zijn. Het ‘trickert’ iets bij mensen die gemarteld zijn. Maar ja…..?
Maar er zijn ook mooiere begrippen die ondertussen hun ware betekening door inflatie zien overschaduwd. Bijvoorbeeld het begrip ‘liefde’ (compassie, barmhartigheid enz.)wordt door de media ‘uitgekleed’ tot een Bouquet-reeks achtig gebeuren, zonder dat dit tot werkelijke problemen leidt bij mensen die oprechte liefde ervaren. Toch vind ik het jammer, omdat ik denk veel (vooral jonge mensen?) daarover in verwarring verkeren.
Maar, hoogstwaarschijnlijk is mijn probleem met SPORT is OORLOG, strikt mijn probleem en van een type dat maar weinig mensen zullen begrijpen. Net zo min als er iemand valt over de brede interpretatie van het begrip ‘marteling’.
Maar goed George, Sport = Oorlog.
Ik zou zo maar een Syrië-ganger kunnen zijn als ik een andere baret opgezet krijg.
Wie zijn onze generaals en waar kan ik een commando opleiding volgen? Ik trek zo ten strijde!
Als het maar niet te laat wordt. ik wil vandaag in ieder geval de samenvattingen nog zien.
LikeLike
@Jack
Ik wandelde vanmiddag door een zo goed als verlaten Duits dorp. Aan opvallend veel huizen hing een Duitse vlag. Geen fier wapperen, maar slap hangen. Zoals de buurman op de bank. Ik moest opnieuw denken aan ons debatje over sport is oorlog. Die vlaggen, dat nationalisme, allemaal prima, maar meer dan een laag vernis naar de echte oorlog?
LikeLike
Dat is wel waar. Vaak kost het handen vol met geld. Een nieuw stadion en die hoge mensen in de FIFA stellen hoge eissen. Terwijl die landen dat soms helemaal niet zouden moeten kunnen lijden….
LikeLike