Van politici meen ik iets te begrijpen. Het zijn immers ook mensen van vlees en bloed. Met hun ambities en kwaliteiten, nukken en kuren. Er zijn twee hoofdvisies op politici. Ze offeren zich op voor het algemeen belang of het zijn zakkenvullers. Waarschijnlijk zijn ze het een noch het ander. Mensen raken verzeild in de politiek en blijven erin hangen of zien het als een sector waarin carrière valt te maken. Het publiek ziet politici als een noodzakelijk kwaad. Zoals de uitvaartverzorger of de schuldsaneerder. Ze horen bij het leven, maar je hebt er liever niks mee te maken. Maar ontkennen dat ze er niet zijn of geen functie vervullen kan niet.
Uit nationale enquêtes blijkt bij herhaling dat politici de minst gewaardeerde beroepsgroep zijn. ‘Misschien heeft dit iets te maken met de zweem van groot geld en graaicultuur rond deze beroepen, vaak gecombineerd met matige prestaties,’ zegt een commentaar uit 2008. Het is een bekende reflex om bij kritiek onder het mom van ‘we moeten het beter uitleggen‘ de fout bij de communicatie te leggen. Dat ooit zo moderne toverwoord als toverterm waaronder niemand hetzelfde verstaat en dat alles en niks betekent. De uitspraak ‘gecombineerd met matige prestaties‘ duidt op beginnend inzicht. Het is niet de vorm waarom de politicus niet door het publiek gewaardeerd wordt, maar de inhoud. Laten we dat eens als uitgangspunt nemen.
Of nee, laat ik mezelf als uitgangspunt nemen. Tot 1998 stemde ik D66 omdat ik geloofde dat het deze partij menens was met de vernieuwing van het politieke bestel. Dat was in die tijd waarschijnlijk ook wel zo. Ik ben voor democratisering tot in de haarvaten van de samenleving. D66-‘krullebol’ en oud-minister Thom de Graaf is de representant van een partij die regeren belangrijker vindt dan staatsrechtelijke hervormingen. Tja, dat kan, maar daarom vind ik D66 volstrekt niet meer belangrijk als partij omdat het inwisselbaar is geworden. Trouwens De Graaf zei in september 2012: ‘een coalitie over het midden kan vrijwel niet bestaan zonder D66‘. Naast principes ontbeert het dit D66 dus ook vaak aan realiteitszin en strategisch inzicht. In arren moede en met onbegrip voor m’n eigen stap werd ik in juli 2012 lid van de Piratenpartij. Ik leg hier uit waarom.
Hoe komt het dat ik in Nederland geen ‘progressieve‘ politici kan vinden? Want die zoek ik en vind ik niet. Als referentie voor de richting waarin ik zoek verwijs ik naar de Amerikaanse senator Elizabeth Warren. Dat soort ongebonden en eigenzinnige politici mis ik in Nederland. Vele politici zoals Ronald van Raak, Gerard Schouw of de teruggetreden Mariko Peters of Boris van der Ham verenigen volop kwaliteiten in zich, maar kan ik toch niet opvatten als ‘progressief‘. Zo wordt hun vrijzinnigheid aangevuld met een economisch wereldbeeld dat ik te behoudend (D66), te etatistisch (SP) of te naïef (GroenLinks) vind. Ik begrijp waarom deze politici zo zijn. Maar ik begrijp niet waarom er in Nederland geen progressieve partij is die progressieve politici voortbrengt.
Foto: ‘De toekomst begint vandaag. Affiche voor een propagandafilm van het Comité voor Vrijheid en Democratie. 1958. Leuven, KADOC’
George Knight 
Ik kan niet zoveel met de kwalificaties links en rechts.
Ik houd het vooral bij sociaal en egoïstisch.
LikeLike
@Reine
Links en rechts? Die begrippen noem ik helemaal niet. Waarom niet? Omdat ik er ook niks mee kan. Ze zijn mij te vaag. Te uitgesleten.
LikeLike
De wereld is zoals hij is, en het beeld dat mensen er van hebben ( of hij groen of blauw is ) is onderling niet zo verschillend als de vraag hoe de wereld moet worden en langs welke route je daar komt.
Zodra er een heftig probleem opduikt, wordt de toekomst vergeten en is er een veel grotere overeenkomst.
LikeLike
Progressieve politiek in Nederland is teloorgegaan met de vorming van GroenLinks. Of misschien nog wel eerder.
LikeLike
@Blewbird
Interessant. Kun je dat toelichten?
LikeLike
De PSP was de laatste partij in het NL bestel met ‘wereldverbeterende’ doelstellingen in haar programma. Daarmee was zij voor mij de laatste progressieve partij. Voor het gemak laten we de stammenstrijd tussen Fred van der Spek en Andrée van Es (gewonnen door Van Es) buiten beschouwing.
Citaat uit het laatste verkiezingsprogramma (1986):
De PSP werkt aan radikale veranderingen in de maatschappij.De bestaande machtsverhoudingen moeten doorbroken worden. Kulturele en strukturele belemmeringen voor mensen om zich te
ontplooien moeten worden opgeruimd. De PSP gaat daarbij uit van de principiële gelijkwaardigheid van
alle mensen. Zij kiest voor een duidelijke, principiële politiek:
– ontwapening, voor het te laat is;
– socialisme, om een eind te maken aan de uitbuiting van mens en milieu door het kapitalisme;
– feminisme, voor de bevrijding van de vrouw;
– demokratisering, baas in eigen buurt en bedrijf, huis en school;
– gelijkwaardigheid van mensen, 10s van lichamelijke of geestelijke beperkingen en leeftijd, tegen racisme, fascisme, anti-semitisme, seksisme, homohaat en andere vormen van diskriminatie;
– aktieve milieupolitiek om te kunnen overleven.
LikeLike
@Blewbird
Mee eens. Ooit stemde ik met genoegen op de PSP. Maar ik zou toch benieuwd zijn hoe de PSP als de partij nu nog bestond eruit had gezien.
LikeLike
Op een of andere manier worden mensen die in staat zouden zijn iets te veranderen, altijd ingekapseld in het systeem. Andrée van Es werd hoedjesadviseur voor de Oranjes, Wim Kok werkt voor een bank.
LikeLike