De Greet Hofmans-affaire uit 1956. De strijd tussen Juliana en Bernhard wordt door de laatste gewonnen. De Nederlandse media zwijgen. Nederlanders worden onwetend gehouden. ‘Mediahistoricus’ Huub Wijfjes geeft uitleg. Hij ziet er typisch de journalistieke benadering van die jaren in. ‘Men liep om de problemen heen‘. De kranten en het Polygoon-nieuws deden in 1956 geen verslag van hoe het echt was op Soestdijk, ze hielpen de schone schijn op te houden. De media lieten zich tot onderdeel van het propaganda-apparaat maken.
Hoe waar en onwaar zijn de woorden van Wijfjes. Hij heeft gelijk dat het in 1956 ging zoals-ie beschrijft. Maar het is onzin om te beweren dat die houding beperkt blijft tot die jaren. Wie nu kijkt naar de kwestie-Demmink of de kwestie-Zorreguieta ziet dat er in 50 jaar weinig verbeterd is. BeeldenGeluid zoomt in op het verleden. Een veilig onderwerp omdat de betrokkenen van toen op het kerkhof liggen. Maar het moet niet suggereren dat het nu beter is. Dat verleden uit 1956 bestaat in 2013 nog steeds. Van propaganda, overheidscensuur en zelfcensuur bij de gevestigde media. Wat mediahistorici ons ook willen doen geloven met het aanmeten van een historische bril waarmee we alleen naar toen zouden kunnen kijken. Laten we passen voor verziendheid.
Foto: Omslag van Der Spiegel van 13 juni 1956 met onthullingen over de Greet Hofmans-affaire.
George Knight 
Waarom heeft deze familie
úberhaupt propaganda nodig?
Waar moet het volk van overtuigd worden?
LikeLike