Klein nieuws in De Telegraaf en De Volkskrant. Publicist, rechtse VVD’er en oud VVD-adviseur over strategie Joshua Livestro laat zich in een dubbelinterview in de NRC negatief uit over premier Mark Rutte en de VVD. Gesprekspartner is strafrechtadvocate Bénédicte Ficq. Hij zegt als het ware ‘met zijn vingernagels’ aan de partij te hangen. Livestro vindt Rutte’s beleid ‘een recept voor blijvende ellende‘. Want: ‘Zijn programma van lastenverzwaring gaat leiden tot blijvende groei of zelfs recessie‘. Livestro vindt dat Rutte ‘niet wordt gehinderd door principes’ en de VVD er slecht voorstaat omdat het ‘te veel geeft en te weinig neemt’.
Wat Livestro zegt past bij de kritiek die uit het in 2009 door Livestro opgerichte rechtse weblog De Dagelijkse Standaard klinkt. Zo zegt-ie op 24 juli in een opiniestuk over Cordaid: ‘Ja ja, het gaat heel slecht in Nederland, met dank aan dit linkse brekebeenkabinet (…). De werkloosheid loopt op, de koopkracht loopt terug, de huizenmarkt is in vrije val, het is een en al ellende. En zolang we in de euro blijven, zal het ook niet meer beter worden‘. Livestro karakteriseert het kabinet Rutte-Asscher (VVD-PvdA) dus als ‘links brekebeenkabinet‘.
Heeft Livestro gelijk? Voor steeds meer burgers is de magie van de joviale en alles-onder-controle Mark Rutte uitgewerkt. Nederland verkeert in een recessie en blijft economisch opvallend achter bij vergelijkbare landen. Nederland doet het zelfs slechter dan het politiek verdeelde België. Economen voeren voor de diepgang van de crisis in Nederland het achterblijvende consumentenvertrouwen aan. Een Vandaag zet het in een thema-uitzending over de crisis op een rijtje. Het constateert uit reacties dat het kabinet Rutte-Asscher zorgt voor onzekerheid of die onzekerheid niet kan wegnemen. Dat speelt bij de huizenmarkt, de koopkracht en de arbeidsmarkt. Soms is niets doen beter dan het goede willen doen. Dat verkeerd uitpakt. Lastenverzwaringen worden zelfs ‘bezuinigingen’ genoemd. Rutte’s optimisme is misplaatst. Maar kritiek is nog geen oplossing.
Foto: Schermafbeelding van thema-uitzending van Een Vandaag over de economische crisis; een woordwolk met problemen zoals die uit reacties blijken. 10 augustus 2013.
George Knight 
Als ik het niet dacht! Twee dagen geleden schreef ik bij een andere blogger: = Tegen nieuwe verkiezingen barricaderen 2/3 van de partijen zich. Maar voor de VVD is het plan B. Dus wie weet? Er is een kleine kans. Dat zal dan wel beginnen met een beschuldigend vingertje. Een ‘casus belli.’ Van een ouwehoer. Bolkestein bijvoorbeeld. Je weet wat Engelsen daarover zeggen: Old prostitutes: Little income, expensive addictions. De Volkskrant zal zich dan wel weer laten misbruiken. De gebruikelijke plek. =
Via via weet ik dat Mark Rutte helemaal niets meer doet. Helemaal gebonden aan afspraken in Davos, tijdens Bilderberg-conferenties. in de draaideur tussen Wallstreet en Congress, op de topfloors van banken in The City en al die andere plekken waar de financiële elite die in het westen regeert, wenst te vergaderen. Griekenland werd niet ‘gered’ door Brussel, maar door een groep bankiers, het IIF. Machtiger dan de EU. En ook niets meer doet vanwege gevoelsarmoede naar de eigen achterban toe. Die vonden en vinden het neoliberalisme prima, zolang het niet via hun paadje loopt. Hahaha. Minder vertrouwd met Von Hayek dan ideoloog Mark Rutte. Haastig werd de huidige coalitie in een ander jasje gestoken.
Men ziet het aan de opiniestukken. Al jaren. Via Onno Ruding, via Frits Bolkestein en via diens vriendje Livestro, en via vele andere. De democratie ligt onder door iets wat ronduit als economisch fascisme kan worden bestempeld. Via deze heren niets dan pogingen om debatten over de werkelijke onderliggende problemen te problematiseren. Te verduisteren. Halbe Zijlstra is al gepositioneerd. Oude wijn in nog meer rechtse zakken. Op naar nieuwe stofwolken.
LikeLike
@Arjan
Het is altijd tijd voor een goede complottheorie. Dat Rutte helemaal niks meer doet is opzienbarend nieuws voor een premier van Nederland. Maar mijn kritiek was juist niet dat-ie niets doet, maar dat-ie het verkeerde doet. Of anderen het verkeerde laat doen. Zodat Nederland economisch in besluiteloosheid en een patstelling tussen VVD en PvdA wegzakt.
Als reactie op een posting op De Dagelijkse Standaard‘, de thuissite van Livestro vroeg ik me af wat het ware liberalisme wel mag inhouden. Wat is dat en wie beslist wat dat is? Wordt het vertegenwoordigd door Rutte, door Livestro of door iemand anders die nu nog in de coulissen staat?
http://www.dagelijksestandaard.nl/2013/08/vvd-is-niet-meer-livestro-is-te-rechts-voor-partij
Bovenstaand commentaar roept de vraag op wat liberalisme is. Of liever gezegd wie dat het beste kan vertegenwoordigen. Dat het Mark Rutte niet is schijnen steeds meer mensen te vinden. Hoewel het de vraag is of het liberalen zijn die daarover hun oordeel geven, of vijanden van het liberalisme die stemming willen maken. Of Joshua Livestro dan de passende vertegenwoordiger van het liberalisme is valt af te wachten.
Mogelijk is er voor de VVD naast Rutte en Livestro nog een andere weg die zowel compassie en de verzorgingsstaat combineert met een terugtredende overheid en gezond economisch beleid. Kortom naast de ‘socialist’ (Marx Rutte) en de conservatief (Livestro) kan een VVD bestaan die in de richting komt van het Liberaal Manifest. Maar die ‘middenstroming’ tussen links en radicaal rechts is in de VVD verschrompeld.
Belangrijk in de waardering van premier Rutte is de bestrijding van de economische crisis door het kabinet. Minder belangrijk is of dat nou liberaal, sociaal-democratisch of conservatief onderbouwd is. Het gaat erom of het beleid werkt. En duidelijk is dat het huidige kabinetsbeleid inzake de aanpak van de economische crisis faalt. Burgers vertrouwen het kabinet daarom niet. Dat uit zich in een afnemend consumentenvertrouwen en een wegzakkende binnenlandse vraag.
Indirect hebben de ‘liberale’ kernpunten zoals een terugtredende overheid en lagere belastingen toch invloed op het vertrouwen in Rutte. Maar niet omdat veel burgers iets voelen voor een liberale agenda en zich daar sterk voor willen maken, maar omdat het leidt tot tegenstrijdigheden in het beleid dat het een zegt na te streven (kleine overheid), maar het ander doet (lastenverzwaringen). En gewoon slecht beleid is.
LikeLike
@George
Er is geen sprake van een complottheorie. Er is sprake van iets waar mensen niets aan kunnen doen. Dat is de tragiek. Het was een mooi moment toen de zeer nuchtere Lawrence Wilkerson tegen Paul Jay stelde dat 99% van de complottheorieën uit onzin bestaan om vervolgens uit te leggen dat de Amerikanen Irak zijn binnengevallen om olie en om niets anders. Voor zover ik het kan zien zijn beide observaties waar, wat vervolgens een paradox oplevert. Natuurlijk is dit een slecht voorbeeld, er zijn betere, maar ik denk niet dat de Amerikanen in Irak zijn binnengevallen uit louter gewin. Puur kwaad is zeer zeldzaam – Hannah Arendt heeft daar het nodige over gezegd – en onder het machisme van Cheney c.s. zaten wel degelijk goede intenties. Of zoals een Condoleezza Rice stelde dat al dat geweld slechts de geboorte-weeën waren een nieuw MO. Onderliggend aan deze ondernemingen was natuurlijk de implementatie, althans een begin daarvan, van de neoliberale democratie vanuit “This great Nation” (uitdrukking van Hillary Clinton) waarin het ontwikkeld is. In een land als Israël wordt dat wel begrepen, maar zelfs het betere soort Arabieren zoals de Palestijnen (Hamas uiteraard uitgezonderd) begrijpen het nog steeds niet. Vandaar de wanhopige pogingen van John Kerry om aan Palestijnen nogmaals uit te leggen wat nu precies de intentie van de Amerikanen van 20 jaar geleden was.
Dergelijke pogingen ziet men in Europa ook. Wij zijn natuurlijk veel meer ontwikkeld en meer beschaafd dan Arabieren, maar het heeft desondanks nogal lang geduurd voordat het Amerikaanse idee van de ‘vrije markt’ – die letterlijk ongekende vrijheid impliceert – zich hier postvatte, maar het blijft lastig. We zijn verwend. Dat zie je niet alleen aan de achterban van de VVD zoals ik al aanvoerde in een eerder comment, maar ook aan de luie Grieken. etc. etc. Voordat ik van cynisme van mijn stoel afval, even een poging tot het een theoretisch kader. Ik denk dat het wel waar is dat we in een overgangsfase leven – onze kennis accumuleert zich hooguit in technologische zin – gesitueerd tussen de opmerking van Michel Foucault in 1966 dat de grond onder onze voeten opnieuw in beweging is en de verwachting van Frans de Waal dat een sociologie op biologische basis die rond 2050 te verwachten valt. Daar merkt een mens niets van. Net zo min als mensen rond 1800 en rond 1600 iets van merkten. Ja, goed, Goethe c.q. Cervantes voelden iets aan, maar met een paar anderen houdt het daar wel mee op. Nee, het gaat om de tragiek van de moderne Europese ‘politieke mens’ die niet veel ouder is dan 150 jaar en die voortdurend schommelt tussen collectivisme en individualisme. Een goede analyse daarover begint merkwaardig genoeg bij de werkelijke gedachten van Adam Smith, en die enerzijds niets te maken heeft met ons ‘politieke bewustzijn’ en anderzijds ons, zonder weten of intentie, laat zien waar onze huidige dilemma’s uit zouden bestaan.
Elk tijdperk van denken, in epistemelogische zin, is gedoemd om antagonisme te ontwikkelen. In het twee-termige representatieve classicistische denken – waarin de taal op zichzelf, het redeneren (reinen Vernunft), bijna synoniem was aan wetenschap in haar taak om de wereld te verklaren – vond het fysiocratisme een opponent in het mercantilisme bij het redeneren over wat nu precies de ‘waarde’ van goederen bepaalde. Het denken van Adam Smith werd nog vrijwel geheel bepaald door het toenmalige specifieke ‘algemene’ onder het denken. Spinoza stelde 150 jaar daarvoor al dat al het denken dezelfde abstracte grondslag vertoonde en beklaagde zich dat hij daar niet aan kon ontsnappen. Het typische fenomenologische denken van de 18e eeuw – wat is de identiteit van een ding in zichzelf – uitte zich bij Adam Smith over verhandelingen over ‘moraal.’ Niet over economie, niet over zoiets als ‘de vrije markt’, niet over ‘winst,’ maar over ‘moraal.’ Zoiets als de winstgedachte vindt zijn oorsprong in het nog prille ‘organicistische’ denken van de 19e eeuw. In het rekenen met taal – want dat was het – onderscheidde Adam Smith prudentiële zelfbeheersing en morele zelfbeheersing. Afgaande op uiterlijke manifestaties – zoiets als psychologie bestond niet – constateerde Smith dat de mens handelde uit eigenbelang en dat dit gedrag in collectieve zin uiteindelijk leidde tot stabilisatie van prijzen. Om zich te handhaven kon men zich daar beter aan overleveren: prudentiële zelfbeheersing. De tucht van rechtvaardigheid en wellevendheid waaraan men zich moest overleveren en die bij Adam Smith prevaleerde boven het eerder genoemde ‘natuurlijke’, verbood oneigenlijke materiële zelfverrijking op welke manier dan ook. Adam Smith ging uit van een onveranderlijk Engeland en van de betere ‘moraal’ – ‘mores’ is eigenlijk een beter woord – is hooguit nog iets terug te vinden in de tv-serie als ‘Upstairs, downstairs.’ De ideeën van Milton Friedman zou hij absoluut verworpen hebben en dat de financiële sector nu zo’n 30% uit de portomonnee van mensen trekt – uit de werkelijke economie – zou hem het idee hebben gegeven in de hel te zijn beland. In moreel opzicht.
LikeLike