Woede, verontwaardiging en onmacht worden vertaald in de toevoeging ‘Staatsjournaal‘. Op het YouTube-kanaal ‘vastgoedzeepbel‘. Met de omschrijving: ‘Een verzameling video’s over de vastgoedzeepbel. Het grootste legale piramidespel van Nederland, de huizenmarkt, staat nu echt op instorten!’ De uiteenlopende visies zijn duidelijk. Een criticus als ‘vastgoedzeepbel’ probeert aan te tonen dat de huizenmarkt op instorten staat. Banken, rijksoverheid en andere belanghebbenden proberen aan te tonen dat de huizenmarkt uit het dal klimt. Is het NOS-Journaal een onpartijdig nieuwsmedium dat verslag doet of kiest het partij? Wie heeft gelijk?
Het bericht van het NOS-Journaal zit zo vol onzekere feiten, projecties en voorbehouden dat het de vraag is of ze nieuwswaardig genoeg zijn om tot een item te maken. Ze lijken geen onderbouwing voor ‘hard nieuws’ te geven. Komen speculatie en het wensdenken van het NOS-Journaal niet voor de journalistiek te staan?
Het NOS-Journaal houdt slagen om de arm: ‘er is nog veel onzekerheid’. Volgens de Rabobank zou ‘de bodem van de woningmarkt in zicht zijn’. Maar wat houdt dat in? Komt dat over 1 maand, 1 jaar of 10 jaar in zicht? Strikt genomen is ‘de bodem van de woningmarkt’ altijd in zicht omdat iedereen beseft dat de huizenprijzen niet tot in eeuwigheid kunnen blijven dalen. Hoe ziet concreet de ‘bodem van de woningmarkt’ eruit? Moeten we ons de curve van een dalende grafiek voorstellen die weer naar boven krult? Maar zo’n grafiek kan na een korte stijging weer opnieuw gaan dalen. Dus dan ligt er onder de ‘bodem van de woningmarkt’ nog een diepere bodem. Dan is ‘de bodem van de woningmarkt’ die in zicht komt slechts een tussenverdieping. Het is onduidelijk wat bedoeld wordt met het beeld ‘de bodem van de woningmarkt’. Daarom is het onbruikbaar.
Het commentaar houdt slagen om de arm en onderbouwt de eigen bewering met het tegendeel. Het zegt dat ‘de daling van de woningverkopen ‘vrijwel‘ tot stilstand is gekomen’, dat ‘de prijzen nog wel omlaag gaan’, ‘maar niet meer zo hard’. En als een donderslag bij heldere hemel: ‘Dus is er reden voor optimisme‘. Hoezo optimisme? De huizenmarkt is namelijk in volume al zo sterk gekrompen dat daar ook ‘een bodem’ in zicht is gekomen. Maar ondanks dat lage volume neemt het aantal transacties nog steeds af en dalen de prijzen nog steeds. Door de prijselasticiteit is het voorspelbaar dat de prijzen niet meer hard omlaag gaan, ze zijn de afgelopen jaren al sterk gedaald. Maar ondanks dat alles komt de marktwerking nog steeds niet op gang.
Hans Stegeman van de Rabobank vindt de economisch omgeving niet heel positief, ‘om het maar heel voorzichtig uit te drukken’. Hij beweert dat huizen betaalbaar zijn in lange termijn-perspectief. Zonder zijn plicht te verzaken lijkt-ie door zijn laconieke houding aan te geven hoe vrijblijvend deze uitspraak is. Want is dat in 2015, 2017 of 2020? Het NOS-Journaal pakt het cynisme van Stegeman niet op. Hij verwacht dat ‘in de loop van volgend jaar’ het aantal transacties weer gaat toenemen en dat daarna ‘de prijzen weer zullen gaan stijgen’. Nietszeggend, zo’n verwachting toont niks aan. De woorden van Stegeman zijn geen onderbouwing voor de conclusie die het NOS-Journaal trekt, namelijk dat ‘de bodem van de woningmarkt’ in zicht is.
Foto: Woningbouw halveert in Rhenen. Credits: De Gelderlander/ANP. Maart 2013.
George Knight 
Behalve lucht zit er in een huis ook nog een reele waarde. Omdat iedereen er een nodig heeft en huren het enige alternatief is. De huur daalt nooit, dus er is een absolute bodem, nl 30 x 12 x huurprijs.
Hoeveel je na 30 jaar betaald hebt, en hoeveel je dan terugkrijgt, dat is wel een vraagteken. Dat is waar mensen bang voor zijn : dat ze 30 jaar sparen en dan niets gewonnen hebben, terwijl hun ouders de jackpot incasseerden toen ze hun huis verkochten. Nederlanders zijn verslaafd aan gratis geld.
LikeLike
Wie zou dat gelekt hebben?
LikeLike
Het simulacrum (a la Baudrillard) dat het neoliberalisme heeft opgebouwd kan alleen nog groeien in complexiteit om tenslotte uit elkaar te vallen. Tussen de glimlach van Mark Rutte en de glimlach van Anonymous zijn er nog wel die nadenken over hoe het kapitalisme te “embedden,” (niet afschaffen), zoals ene Jason Hickel, maar 80% van de politieke kaste begint bij dit soort redeneringen gelijk iets te sputteren als ”collectivistische ketterij.” Het lijkt we een religie:
Hickel = In the 1980s, Margaret Thatcher had to convince people that there was “no alternative” to neoliberalism. But today this assumption comes ready-made; it’s in the water, part of the common-sense furniture of everyday life, and generally accepted as given by the Right and Left alike. It has not always been this way, however. Neoliberalism has a specific history, and knowing that history is an important antidote to its hegemony, for it shows that the present order is not natural or inevitable, but rather that it is new, that it came from somewhere, and that it was designed by particular people with particular interests.=
Gisteren schreef ik elders: = De politiek in Nederland is nagenoeg verdwenen of beter gezegd, in sociaal economisch opzicht ‘opgesloten’ in de wiskunde van Milton Friedman e.a. gevolgd door de woekering van de derivatenmarkt die volgens Alan Greenspan zo ‘goed past’ bij de vrije markt. Hoe dieper je er in duikt, hoe beter je beseft dat er sprake is van een uitsluiting van de menselijke natuur. = Hickel houdt zich niet bezig met dit soort filosofische overwegingen, in de zin van onze wil naar waarheid, maar houdt een strak en overzichtelijk betoog over de resultaten van de zgn. “vrije markt” die discriminatoir blijken te zijn. Na een aantal voorstellen over hoe we deze situatie moeten aanpakken, komt Hickel tot de volgende slotsom:
= Finally, perhaps most importantly, we need to reclaim the idea of freedom. We have to reject the neoliberal version of freedom as market deregulation, which is really just license for the rich to accumulate and exploit, and license for the few to gain at the expense of the many. We have to assert that thoughtful regulation can in fact promote freedom, if by freedom we mean freedom from poverty and want, freedom to have the basic human dignity afforded by good education, housing, and healthcare, and freedom to earn a decent living wage from a hard day’s work. Instead of accepting that freedom means unhinging the economy from the constraints of democratic society, we need to assert that true freedom entails harnessing the economy to help us achieve specific social goods that are democratically arrived at and collectively ratified. =
A Short History of Neoliberalism (And How We Can Fix It)
http://www.newleftproject.org/index.php/site/article_comments/a_short_history_of_neoliberalism_and_how_we_can_fix_it
George, op één van je blogs – je schrijft er zoveel, het is nauwelijks te volgen – suggereerde je dat deze situatie bewust georkestreerd is. Bewijzen daarvoor heb ik niet gevonden, maar ik heb wel het idee dat de ‘crisis’ doelbewust door bepaalde kringen in stand wordt gehouden. Daarover wellicht op een ander blog.
LikeLike
Zo kritisch moeten we met alle ‘nieuws’ omgaan. Mooi!
LikeLike
Pingback: Misleidende berichtgeving over herstel van de woningmarkt | George Knight