De pijn in de museumsector doet zich vertraagd en tergend voelen. Overheden hebben de afgelopen jaren bovenmatig gesneden in cultuurbudgetten. En waar geen langlopende verplichtingen lagen gebeurde dat snel. Dat bleef niet zonder zichtbare gevolgen. Besef van pijn komt nu ook aan bij het publiek van kunstminnaars.
MuseumgoudA werd in 2011 geconfronteerd met een gemeentelijke bezuiniging van 25%. Ontslagen volgden en het museum kon zich niet meer uit de neergaande spiraal ontworstelen. Het Tropenmuseum voert deze weken slechtnieuwsgesprekken met medewerkers. Door een overheidsbezuiniging van 20 miljoen euro dreigen de culturele instellingen van het overkoepelende Koninklijk Instituut voor de Tropen te sluiten. Naast afgenomen dienstverlening probeert men te overleven door personeel te ontslaan. Niet sluiten is de strategie, om de continuïteit van de levensvatbare onderdelen te verzekeren. Dat kan een gedraaid rad voor ogen zijn.
Het Wereldmuseum gaat 28 van de 37 vaste medewerkers ontslaan. Aan de museumkant wordt tweederde van de medewerkers ontslagen. De subsidie van de gemeente Rotterdam is verminderd met 1,75 miljoen euro. Zo’n 40% van het budget. Directeur Stanley Bremer voelt zich niet met zijn rug tegen de muur staan, zo zegt-ie. Op de publiekstaken bezuinigt-ie zo min mogelijk, want ‘daar verdienen we ons geld mee’. Inclusief het restaurant en zalenverhuur. De verkoop van de Afrika-collectie werd in januari 2013 door de politiek geblokkeerd. In de plannen zou een fonds dat resulteerde uit de verkoop de bezuinigingen gaan opvangen.
Moeilijk voorstelbaar op welk niveau een museum met eenderde van het personeel kan blijven functioneren. Wordt dat meer dan een mausoleum? Schoonmakers, beveiligers, kassa-medewerkers, een boekhouder en een directeur zijn sowieso onmisbaar. Tijdelijk kunnen conservatoren, projectleiders, documentalisten en administratief personeel gemist worden. Of medewerkers van publiciteit, educatie of marketing. Maar het is kannibalisme. Zoals de voorgenomen verkoop van de Afrikacollectie dat ook was. Het is de aankondiging van een sluiting omdat de financiële balans niet in evenwicht komt. Een vaste opstelling kan niet eeuwig staan, technisch onderhoud is nodig, ook ingekochte wisseltentoonstellingen hebben begeleiding nodig en schenkingen moeten beschreven worden. Zo’n museum wordt een toko die zwakjes draait op vrijwilligers.
Foto: Banqueting in het Wereldmuseum.
George Knight 
Wat een drama! Ik heb er geen woorden voor. Hoe bekrompen kan bezuinigingspolitiek zijn!
LikeLike
Het is wel eens jammer dat de directie, zonder blikken of blozen, met tweede huizen aan buiten de randstad ach en wee klagen maar wel vrijwilligers vragen voor niets in de keuken te werken,horeca, gastvrouw en gastman te spelen, terwijl zij zelf niet over crisismanagement capaciteiten beschikken. Hun levensstijl wijzigt echt niet hoor.
LikeLike
Het is de gemeenteraad die het allemaal laat gebeuren. Als ze dan meer interesse voor wegen hebben dan voor kunst dan moet je het museum met inhoud gewoon verkopen.Zoals dit een verstandig huisvader betaamt.
LikeLike
@Liesbeth
Ja.
@toettoet
Opvallend is dat directeur Bremer naar buiten toe een standvastige indruk maakt. Hij laat zich niet kisten en zoekt als een culturele Houdini een oplossing. Die vechtersmentaliteit is bewonderenswaardig en tekent de autonome directeur die alles doet om zijn tent te redden. Maar het wordt een valkuil als-ie door de vlucht vooruit het perspectief van zijn handelingen uit het oog verliest. Wat de plannen over de verkoop van de Afrika-collectie waren. En in zekere zin ook de vergaande vercommercialisering via restaurant en banqueting waarbij het de vraag wordt of de museumkant nog wel leidend is.
Met die eigenwijze houding heeft Bremer bij politiek, museumsector en collega-volkenkundige musea zijn krediet verspeeld. Zijn gekoesterde eigen kring die bij het Wereldmuseum meer kreeg dan de gestampte pot bleek te onbelangrijk. En dan werkt zo’n houding dat het hem niet interesseert niet alleen tegen hem, maar ook tegen het museum. En de medewerkers. En da’s niet een houding te ver, maar twee houdingen. Want in Nederland moet elke museumdirecteur die wil overleven door het stof. Rituele kunstjes vertonen. Likken, blaffen en doodliggen. Als een circushondje in de piste. Wie dat weigert heeft eigenlijk gelijk, maar schiet wel in de eigen voet. En zou beter eerder opstappen.
@Reine
Verkopen zou kunnen. Het is te zeggen het gebouw. De collectie kan dan naar de andere volkenkundige musea. Waarbij het de vraag is of het Tropenmuseum blijft bestaan, of genoeg ruimte heeft voor een deelcollectie. Straks resteert in het kleine Nederland dat zo met de ogen open naar de wereld denkt te kijken nog maar een serieus Volkenkundig museum, in Leiden. Dat trouwens zo’n 10 jaar geleden zo ongenadig opgeleukt werd dat het pijn aan ogen en geest deed.
LikeLike