De kredietcrisis begon in augustus 2007 en verergerde op 15 september 2008 door de val van bank Lehman Brothers. Met een schuld van $613 miljard, tegen de huidige dagkoers €465 miljard. Ter vergelijking, de Nederlandse rijksbegroting 2013 wordt geraamd op zo’n €250 miljard. Vanaf toen was het economisch goed mis. De kredietcrisis ging over in een schuldencrisis omdat landen de schulden overnamen. Volgens het oude principe dat winst van banken wordt geprivatiseerd, en verlies gesocialiseerd. Richting belastingbetaler.
Het economisch verhaal is vaak verteld. Economen leggen uit, tonen hun zorgen en oplossingen. Of zitten met de handen in het haar. Economie kan geen toekomst lezen. Nederland is voor de derde maal in een recessie beland. Een vraag over curves. Eerst of de ‘V’ een ‘W’ werd, nu of de ‘VW’ een ‘WW’ wordt. Als een hobbelende hei duikt de economie telkens omlaag. Dat geeft geen vastigheid, vertrouwen en uitzicht op beterschap.
Het menselijk verhaal is raadselachtiger. Cultuurhistoricus Thomas von der Dunk vraagt voor De Volkskrant in een opinieartikel waarom regenten zo halsstarrig zijn: ‘Wat men in die kringen nog steeds onderschat, is de toenemende volkswoede – vooral over zoveel arrogante onverbeterlijkheid. Die woede bleef bij eerdere schandalen nog binnen de perken, omdat de burger toen zelf nog niet zo hoefde te bloeden. Nu moet hij dat door de extra bezuinigingen – met dank aan Lenssen, Van Keulen en Rijkman Groenink – echter wel.’
Is het trouwens gewenst dat de toenemende volkswoede die gevoed wordt door groeiende publiciteit over de onrechtvaardige verdeling van de rijkdom, de arrogantie van de elite en de verstarring van de politiek die zich gegijzeld weet door de internationaal opererende financiële sector uitloopt in een revolutie? De wedervraag is, wat lost het op? Want de macht ontbreekt bij de Nederlandse regering om het over een andere boeg te gooien. Het moet het nu noodgedwongen bij cosmetische operaties laten die niets essentieels kunnen veranderen.
Is er een tussenweg die het onverzoenlijke verzoent? Ofwel, een goedaardige revolutie die de regenten en de graaiers uit bedrijfsleven en publieke sector door een combinatie van straf en heropvoeding terug met de beide voeten op aarde zet, de onmachtige bewindslieden macht geeft om de banken aan te pakken zoals ze echt willen, de burgers weer perspectief en inspraak geeft, en de afbraak van de verzorgingsstaat stopt om deze weer op te tuigen? Het lijkt er niet op. De gevestigde belangen zijn te groot. Het is van tweeën één: of er verandert niks of de volkswoede zal wild om zich heen slaan. Een tussenweg kan niet afgedwongen worden.
Foto: Op de kermis Den Bosch, 1928.
George Knight 
Een ontwrichtende revolutie en een onvoorspelbaar uitbarstende volkswoede met de maar al te bekende erg vervelende gevolgen worden hopelijk niet nog eens ons deel. We zullen het nu echt van wetten en rechtspraak, ook internationaal, moeten hebben. Gelukkig dat daar wel de nodige publieke en politieke druk op kan worden uitgeoefend. En geduldig aanhouden is altijd nog beter dan het veroorzaken van bebloede koppen.
LikeLike
@Joost
Maar wat als de wetten en de rechtspraak tekortschieten? Zoals nu het geval is. Er verandert niks fundamenteels. En de cultuur, het onderwijs, de sociale wetgeving en allerlei verworvenheden worden gekort. De politieke en publieke druk werkt niet. Banken en bedrijven weten die handig te pareren.
Een voorbeeld hoe dat werkt. De suikerindustrie heeft met een lobby-campagne van 1 miljard euro weten te voorkomen dat de EU strenge etikettering (stoplichtmodel: rood-oranje-groen naargelang het percentage suiker) invoerde. En dat betrof alleen Europa. De financiele sector is nog veel malen machtiger en rijker, en werkt niet Europees, maar wereldwijd. Het kan makkelijk enkele miljarden euros in een campagne stoppen. Al stopt het er 5 miljard euro in. Daar kan Nederland of de EU geen enkele weerstand aan bieden. En Obama benoemt zakenbankiers op sleutelposten. Dus zo verandert er echt niks.
LikeLike
Een revolutie kan het te goede keren,het is dan wel een vereiste dat dit in alle landen van Europa gebeurd.
En dat hoeft niet samengaan met bebloede koppen,een revolutie kan ook betekenen een ommekeer van het systeem,
En daar de lieden maar al te graag blijven zitten zal het toch eerder een revolutie met geweld zijn.
Roberto
LikeLike
‘Europese Unie anno Lissabon’ en de EMU hebben gefaald. De hoogste twee lagen van de Piramide van Maslov –zelfontplooiing en behoefte aan waardering en erkenning- zijn burgers ontnomen. Daarvoor in de plaats kwam horigheid aan door derden opgedrongen schulden, want wie schulden heeft, is niet vrij. En ongenoegen over horigheid wordt en kan desgewenst met repressieve middelen afgedwongen, hetgeen angst creëert bovenop de behoefte aan zekerheid.
De rest is een kwestie van tijd, want schulden moeten afgelost worden.Niet alleen in Europa. Schuldenreducties op welke manier dan ook. Dat kan op velerlei manieren, maar gaat ten koste van vele door met schulden belaste verworvenheden. Het operationele Verdrag van Maastricht is een ‘Versailles III‘ verdrag, na het Verdrag van Lissabon.
Triest, maar gelukkig is er voor Europa nog de ECB die in noodgevallen als monetaire politie kan optreden.
LikeLike
Het valt nog wel mee met onze verzorgingsstaat.
Nu de vermogenstoets weer wordt ingevoerd voor het bejaardenhuis prijs ik de realiteitszin die met een vorig kabinet naar de knoppen was geholpen.
LikeLike
Zet tegenover de afbraak de toenemende bewaking, zoals INDECT, CiSPA en overigen, stop & frisk, of danwel preventief fouilleren, allemaal tegen de vermeende vijand en bedreiging door ‘de ander’ wie dat ook mag wezen. En dan krijgt het begrip ‘volkswoede’ alsong iets van de reeds vertrouwde Oosterbuurse bijklank van wat decennia geleden …
LikeLike
Pingback: Eindigt volkswoede over afbraak verzorgingsstaat in revolutie? | Yorick van der Steenverzorgingsstaat | Scoop.it