Er circuleren twee verklaringen voor de Zweedse inspanningen om Julian Assange te veroordelen. Kevin Gosztola legt uit: ‘(..) Sweden is acting out of a desire to ‘punish Assange and want to prosecute him‘ or are a ‘proxy‘ for more powerful countries like the United States’. Dus: Zweden handelt uit zichzelf of uit dienstbaarheid voor de VS. De twee verklaringen kunnen in elkaar geschoven worden als de publiciteit uit augustus 2010 die de Zweedse sociaal-democraten maken in verband wordt gebracht met de Amerikaanse verbetenheid om Assange te veroordelen. Veel is speculatief, maar bekend is dat eind 2010 de Amerikanen voorbereidingen namen voor een zaak tegen Assange met instelling van een geheime Grand Jury in Virginia.
In ‘Swedish Sex – the new eBook about Sweden and Assange‘ probeert de Zweedse auteur Oscar Swartz door een reconstructie aan te tonen dat de verbetenheid van de Zweden om Assange te vervolgen voortkomt uit partijpolitieke overwegingen. Hij gaat terug naar 19 augustus 2010 toen een schandaal losbarstte waarbij leden van de sociaal-democratische partij betrokken waren. Deze publiciteit maakte de partij kwetsbaar in de aanloop naar de verkiezingen van 19 september. Hier voor een uittreksel uit het boek van Oscar Swartz.
Een aanwijzing dat Swartz gelijk heeft zijn niet zozeer de onregelmatigheden en de verschillen van mening binnen het bureau van de aanklager, maar de hoeveelheid publiciteit waarmee Assange vanaf 21 augustus in de openbaarheid wordt aangepakt. Tegen de regel in dat een verdachte onschuldig is tot het tegendeel bewezen is. Het zorgt precies voor die afleiding waardoor het schandaal binnen de sociaal-democratische partij naar de achtergrond verdwijnt. Al op 24 augustus stapt de sociaal-democraat en kandidaat-minister Claes Borgström naar voren als raadsman voor beide vermeende verkrachtingslachtoffers van Assange. De politicus kan zich ten koste van Assange profileren in de aanloop naar de verkiezingen en zo de onrust in eigen gelederen bezweren. Uiteindelijk verliezen de sociaal-democraten de verkiezingen van 19 september.
Foto: Omslag van Oscar Swartz, Swedish Sex – the new eBook about Sweden and Assange
George Knight 
Achteraf ben ik toch niet gelukkig met het bovenstaande verhaal van Oscar Swartz omdat het niet rijmt met de feiten en er iets blijft wringen. In die zin dat de Zweedse sociaal-democraten voordat ze Assange als afleiding gebruikten voor hun eigen publicitaire problemen er vooroverleg tussen deze partij en de VS of CIA plaatsgevonden moet hebben.
Er zijn daarvoor twee aanwijzingen. Zo is al sinds september 2010 publiekelijk bekend dat Anna Ardin, een van de vermeende verkrachtingsslachtoffers van Juiian Assange een politica voor de Zweedse Sociaal-democratische partij is en in Cuba opereerde binnen de feministische anti-Castro groepering ‘Las damas de blanco’. Ze werd voor haar activiteiten Cuba uitgezet. Via mantelorganisaties als ‘Union Liberal Cubana’ en ‘Las damas de blanco’ is Anna Ardin gelieerd aan de CIA.
http://www.counterpunch.org/2010/09/14/assange-beseiged/
http://www.damasdeblanco.com/
http://www.cubaliberal.org/
De voormalige Britse ambassadeur in Oezbekistan en latere klokkenluider Craig Murray merkt over Anna Ardin op: ‘(..)she has an interesting and varied history of working in causes which, let’s say where there’s a mutual area of interest in South America with the CIA.’ maar voor Newsnight van de BBC mocht-ie haar naam niet eens noemen, terwijl Ardin zelf ruim de publiciteit heeft gezocht.
http://www.craigmurray.org.uk/archives/2012/09/the-assange-case/
Murray wijst er bij herhaling op dat politieke klokkenluiders door de veiligheidsdiensten worden gecriminaliseerd. Het overkwam hemzelf ook. Beschuldigingen van verkrachting of pedofilie zijn daartoe bij uitstek geschikt omdat het twee effecten bewerkstelligd. Het leidt af van de politieke zaak waarover de klokkenluider uit de school is geklapt. En het schept afstand tot eventuele medestanders in politiek en media omdat deze niet met een in een zedenzaak beschuldigde willen worden geassocieerd.
http://www.craigmurray.org.uk/archives/2012/09/the-assange-case/
Het gevolg van een en ander is dat de gevestigde media zwijgen en bijvoorbeeld Nederlandse politici zich niet durven uitspreken over Assange en de macht van de VS. Ze praten over het recht dat zijn loop moet hebben en wringen zich in allerlei bochten om het onrecht dat ze bespeuren maar niet onder ogen te moeten komen. ‘Een verdachte is onschuldig totdat het tegendeel bewezen is‘, menen ze zich achter deze syllabus-wijsheid verschuilend. Terwijl ze beseffen dat klokkenluiders op valse gronden worden gecriminaliseerd. En het laten gebeuren.
En Piratenpartij, waarom zwijgen jullie midden in de storm van een praktijkvoorbeeld waarin het recht zo wordt verkracht? Waarom zijn jullie met je zogenaamde creatieve en nieuwe voorstellen voor een transparante overheid zo stil over Assange en andere klokkenluiders?
LikeLike
Pingback: Duncan Campbell over privacy, inmenging, spionage en Zweden | George Knight
Pingback: Langzaam komt een oplossing voor de kwestie-Assange in zicht | George Knight