President Barritt Obamney spiegelt de tegenstander

Op de Republikeinse conventie in Tampa moet iedereen in het gelid. Daartoe wijzigt de partijleiding tijdens de wedstrijd de regels. Ron Paul gedelegeerden zijn laaiend en voelen zich tekortgedaan. De basis wordt ondergeschikt gemaakt aan de partijorganisatie om eenheid uit te stralen met gevolg dat het omgekeerde gebeurt. De Republikeinse verdeeldheid groeit. Aan de basis wekt Mitt Romney weinig enthousiasme.

Aan de andere kant wordt het er niet beter op met een Democratische president die zich steeds verder vervreemdt van de intellectuele en progressieve achterban en zowel niets verandert aan het terugdringen van het overheidstekort als het beëindigen van de oorlogen. Barack Obama is een aarzelende president gebleken die zich staande houdt door een uitgekiende presentatie. Maar inhoudelijk voegt-ie zo goed als niks toe.

Als het besef doorbreekt dat de kandidaten van de Republikeinse en Democratische partij middelmatig zijn en dat een keuze lood om oud ijzer is, dan wordt de ban voor een traditionele opstelling gebroken. Weg van de partijpolitiek. Een derde kandidaat die kans maakt is nu niet voorradig, ook de libertarische Gary Johnson niet. Maar het ongenoegen van nu kan in 2016 aan kracht winnen. Weg van de middelmaat van Barritt Obamney.