Sex, klokkenluiders en Craig Murray

Voormalig Britse ambassadeur in Oezbekistan en klokkenluider Craig Murray kan zich voor z’n kop slaan voor z’n optreden in het BBC-programma Newsnight. Hij liet zich overbluffen, hoewel-ie ook opmerkt dat zijn microfoon zacht werd gezet. Murray stelt de schijnheiligheid van de Britse pers aan de kaak. In de uitzending mocht-ie de naam Anna Ardin niet noemen. Terwijl iedereen die de verhalen over WikiLeaks volgt haar naam kent. Ze zou een slachtoffer van verkrachting door Julian Assange zijn. Assange is niet in staat van beschuldiging gesteld en de Zweedse aanklager weigerde het aanbod om hem in Engeland te ondervragen.

De reactie op Craig Murray door de gevestigde Britse media was te verwachten omdat-ie zich aan de kant van Julian Assange heeft opgesteld. In de toespraak die hij voor de Ecuadoriaanse ambassade in Londen hield tekent Murray de wetmatigheid die klokkenluiders overkomt. Van 2’11” – 4’38”. Klokkenluiders worden nooit bestreden op politieke standpunten die ze aan de grote klok hangen, maar altijd beschuldigd voor criminele zaken die daar niets mee te maken hebben. Zoals winkeldiefstal of verkrachting. Die criminalisering is zowel een afleiding voor de politieke stellingname van de klokkenluider als een middel om het klokkenluiders zo lastig mogelijk te maken. Ze worden immers gedwongen zich op hun verdediging te concentreren.

De wetmatigheid die klokkenluiders treft kan feministes die zich oprecht voor vrouwenrechten inzetten in het verkeerde kamp doen belanden. Tegen hun wil worden ze gebruikt door regeringen als de Amerikaanse, Britse en Zweedse. Te hopen valt dat feministes voldoende onderscheidingsvermogen op kunnen brengen om te beseffen wie de vijand is. Om zonder hun vrouwenzaak te laten vallen toch afstand te nemen tot regeringen die vrouwvriendelijkheid voorwenden om klokkenluiders te neutraliseren of zelfs fysiek uit te schakelen.