Humor of racisme? De Zweedse minister van Cultuur Lena Adelsohn Liljeroth woonde afgelopen zaterdag een uit algemene middelen gefinancierd feest bij voor de Stockholmse culturele elite, aldus FriaTider. Op World Art Day. De krant ziet er aanzetten tot haat in van de minister die lid is van de Moderate Party, de partij van premier Fredrik Reinfeldt. Officieel staat Adelsohn Liljeroth een streng anti-racisme beleid voor. Juist daarom valt deze onkiesheid des te meer op die bij een ver verleden van kolonialisme en eurocentrisme thuishoort.
Op internet is het filmpje een hit en koren op de molen van critici die de schijnheiligheid van de politieke klasse willen aantonen. Zweden dat zich in de internationale politiek presenteert als neutraal, maar in Europa een van de trouwste partners van de VS is. Tekenend is de behandeling van Julian Assange. Zonder in staat van beschuldiging te worden gesteld wacht hem uitwijzing naar Zweden. En naar hij vreest daarna uitwijzing naar de VS waar hij monddood gemaakt in een cel verdwijnt. Zweden lachen zich in hun habitat een ongeluk.
Foto: De Zweedse Cultuurminister Lena Adelsohn Liljeroth voedt de taart
George Knight 
@GK: Ik zal wel het een en ander missen of teveel van hebben. Wellicht heb ik een gebrekkig gevoel voor humor, te lange tenen enz, maar ik was niet in staat om het filmpje uit te kijken en had daar ook absoluut geen zin in. Het gaf mij een onpasselijk, misselijk makend gevoel. Misschien had ik het wel uit moeten kijken om er een mening over te hebben, maar de hypocrisie en bijbehorend etnocentrisme van de Scandinavische landen of (for that matter) west Europa op het gebied van hol klinkende normen, racisme, vreemdelingenhaat enz. hangt mij al een aantal decennia de keel uit.
Ik weet niet precies wat de makers van een dergelijk filmpje beogen en ik begrijp al helemaal niet wat organisatoren van een dergelijk ” feest” proberen te duidelijk te maken. Als het doel was te choqueren – wat met mij niet gemakkelijk is – dan is dat gelukt. Mij hele lijf verzet zich tegen de pop, maar nog meer tegen de mensen die er lachend hun toetje (?) uit scheppen. BAHHHH!
LikeLike
@GK: Ik ben trouwens net weer terug uit de VS en ondanks dat het maar een half jaargeleden was dat ik er ook een aantal maanden heb rondgehuppeld was ik toch onaangenaam verrast en maken de ontwikkelingen in dat land me ook ZEER somber. De smerigheid van de verkiezingsstrijd, de leugens die willens en wetens over mensen wordt uitgestort en niet verder worden onderzocht omdat er al weer een nieuwe ‘ shitload’ of leugens wordt uitgestort is zelfs voor de meeste Amerikanen teveel. Het enige afweermechanisme wat overblijft is galgenhumor. Dat is gelukkig wel weer overvloedig. Maar dat voedt natuurlijk weer het al in grote overvloed aanwezige cynisme van de bevolking.
Tot mijn grote chagrijn denkt Hillary er niet over om zich kandidaat te stellen voor het presidentschap. Amerikanen hebben nmm vier jaar geleden een historische kans laten liggen. Wellicht zal ooit blijken dat ze een andere historische kans wel hebben gegrepen met Obama, maar ik ben daar somber over.
LikeLike
@Jack
Mij ontgaat de humor ook van zo’n taart. Toch zie ik staatssecretaris Zijlstra dat niet voorgezet worden. En als hem dat voorgezet wordt vermoed ik dat-ie past. Bewust van de politieke en publicitaire gevolgen die hem kunnen beschadigen. Het verbaast me dat een Zweedse minister hier wel aan meewerkt. Onder het motto ‘moet kunnen’. Of Zweden juist verder of juist nog niet ver genoeg in emancipatie is, is de vraag. Niet voor niets noemen critici Zweden een eendenvijver die tamelijk geisoleerd is. Met dit als gevolg?
Ik ben pessimistisch over de VS. Barack Obama heeft me teleurgesteld en is nu zelf het establishment. Hij leeft in zijn fantasiewereld. Voor Hillary Clinton geldt hetzelfde. Ze pakken Wall Street niet aan. De VS nemen in hoog tempo wetten aan die de burgerrechten slechter maken en het land autoritairder land maken dan het in lange tijd was. Republikeinen, op Ron Paul na, zijn even rampzalig. Dus in de VS zal de oplossing van de tegenbeweging moeten komen. De gevestigde partijpolitiek heeft zich onmogelijk gemaakt in de onderlinge strijd, maar ook in de vervreemding van de gewone mensen. In Nederland gaat het dezelfde kant op.
LikeLike
@GK: Ik vermoed dat dit filmpje niet alleen in Nederland een storm van kritiek te verduren zou hebben gehad (ik hoor er overigens niemand verder over), maar dat het in de VS een orkaan zou zijn geworden waarmee betreffende functionarissen hun baan en toekomstperspectieven voorgoed kwijt zouden raken. Not so in het “ verlichte” Zweden. Zelfs de “ far right” (gerenommeerde politici) in de VS zou zich nooit zo te kakken laten zetten. Muv natuurlijk neonazi’s.
Overigens heb ik blijkbaar minder problemen met establishment politici dan ik denk jij hebt. Het is voor mijn gevoel een ‘ fact of live’ dat je establishment moet zijn om politiek te kunnen scoren. Het is volgens mij naïef te veronderstellen dat non-establishment politici werkelijk ‘ zinvolle’ of duurzame veranderingen kunnen doorvoeren binnen welke cultuur dan ook. Daar waar om te beginnen non-establishment politieke bewegingen het roer hebben overgenomen is het voor mijn gevoel niet zo goed afgelopen of in de tegenwoordige tijd, gaat het helemaal niet de goede kant (zo die bestaat, en naar mijn idee) op. De hamvraag is voor mij in hoeverre betreffende politici werkelijk vanuit hun hart democratisch gezind zijn.
LikeLike
@Jack
Ik vermoed ook sterk dat in de VS zich geen enkele politicus met zo’n taart zou vertonen. Evenmin in Nederland. Dat maakt het des te merkwaardiger waarom het in Zweden wel gebeurde. Welk mechanisme is hier werkzaam dat een minister tot zo’n actie brengt? Daarover valt te speculeren, maar ik zoek een antwoord in de wereldvreemdheid, de isolatie, de luxe en de arrogantie van de Zweedse macht.
In principe ben ik geen cynicus die de politiek verkettert. Jarenlang heb ik de Nederlandse politiek met instemming en enthousiasme gevolgd en me met sommige politici of een enkele partij geidentificeerd. Maar of het door mijn ontwikkeling komt of door die van de politiek, dat vanzelfsprekende vertrouwen ben ik onderweg kwijtgeraakt. Terugkijkend denk ik dat het bij me brak rond 1998 en bij Balkenende III definitief. Het spel vond ik niet meer interessant, de hoofdrolspelers ronduit saai en nietszeggend (op Fortuyn en Wilders na) en het debat irrelevant. Zeker toen de politiek keer op keer hervormingen van het politieke systeem blokkeerde. Toen begreep ik dat algemeen belang en partijbelang binnen het huidige systeem nog slecht bij elkaar komen.
Ethisch is dat niet alleen onverkwikkelijk, maar door de andere spelregels is het spel niet meer inzichtelijk te volgen. In de vereenzelviging met het spel en de spelers zijn de stappen niet meer te volgen. Zonder trouwens het verleden te willen idealiseren, want vroeger zal het niet veel beter geweest zijn met de openheid. Juist een teruggedraaide ontwikkeling die leidde tot meer openheid en inspraak voor de burger stelt teleur. Waarbij komt dat de technische mogelijkheden van internet die de maatschappij de afgelopen 20 jaar hebben veranderd, nog steeds uit de politiek en de partijpolitiek worden geweerd om de burger er actief bij te betrekken. Het eigen bastion van een partij is nog steeds de norm. Gesloten, dompig en hierarchisch.
Dus per definitie heb ik geen probleem met politici die het establishment vertegenwoordigen. Maar dat kent vele varianten en marges. Waarom in de VS de regering Obama ondanks alle mooie woorden de macht van Wall Street feitelijk niet aanpakt geeft aan waarover het gaat. Zodat een heel land de kans loopt op een financieel-economische systeemramp af te koersen. En in Nederland ontstaat eveneens de indruk dat verschillende partijen in de zak van verschillende lobbies zitten. Ofwel, de politiek wordt een vehikel om de macht veilig te stellen, niet een instrument om de macht te verdelen en het algemeen belang te optimaliseren.
Als je ertoe gebracht wordt om uiteindelijk zo te gaan denken en je boven de partijstrijd van een onsje meer of minder stelt, dan kantelt je wereldbeeld en kijk je voor een oplossing buiten de gevestigde politiek. Zonder de politiek zoals die ook kan werken af te wijzen. Ik heb het idee dat niet ik de politiek verlaten heb, maar dat de politiek mij verlaten heeft. In een geheime nachtelijke operatie waarbij alles wat bewoog is gefixeerd en elke dag hetzelfde theaterstuk wordt opgevoerd. Met slechte en soms ronduit domme (John Leerdam, Ineke van Gent) spelers.
LikeLike
@GK: dank voor je uitgebreide reactie. Much appreciated!
Je verwoord ook min of meer mijn gevoel, maar ik heb je ik al eens gemeld dat ik politiek mijn basis kwijt geraakt ben. Een pijnlijke bewustwording. Toch heb ik geloof ik wat meer vertrouwen in de toekomst dan jij hier verwoord. Ik heb een (vaag) gevoel dat het er tegenwoordig aanmerkelijk democratischer aan toe gaat dan in het verleden. Zeg maar voor WO-II. Mensen (wij/ik) zijn wel degelijk mondiger geworden en een dergelijk filmpje zou in de jaren ’60 van de vorige eeuw op grote hilariteit hebben kunnen rekenen (zo een beetje als dat zelfvoldane genietende gezicht van de dame die een rode ‘ lekkernij’ uit de buik schept. Brrrr).
Toch ontkom ik ook niet aan een licht apocalyptisch gevoel na terugkeer uit de VS. De self obsorption van de mensen daar was dit keer absoluut schokkend. Ze bleven echter allemaal wel uiterst vriendelijk en wellevend. Alleen mensen zien elkaar lijkt het mij helemaal niet meer. Net als ik ook in India heb ervaren lijkt het of iedereen zijn eigen weg in de chaos zoekt zonder zich een jota om de ander te bekommeren. Dat was toen ik daar nog woonde absoluut anders.
Ook ben ik er niet meer zo zeker van dat Obama Romney zal verslaan. Was ik wel, maar het wir war van leugens en bedrog is werkelijk zo onontwarbaar geworden dat het Romney misschien nog wel lukt om mensen te laten geloven dat hij banen zal creëren. De man die Godbeterhet op Wall street volgens mij zijn geld verdiend(de?) met op opkopen en opbreken van bedrijven en ontslaan van mensen.
Maar nogmaals, mijn dank. Hoewel ik toch ook niet vrolijker van wordt. Maar dat is natuurlijk ook niet de bedoeling van je blogs : -)
LikeLike
@Jack
Nou, de bedoeling van dit blog is nou ook weer niet om de mensen sikkeneurig te maken. Ik zie evenmin president Obama makkelijk van Mitt Romney winnen. Het zal wel weer beslist worden door fraude over en weer. Ik ben het met je eens dat we het verleden niet moeten idealiseren. Vroeger was niet alles beter. Daarom wees ik op de opgaande lijn die afgebroken is. Maar de opkomst van de tegenbeweging heeft me goede hoop, hoewel het geen pasklaar antwoord geeft. De apathie is gelukkig doorbroken en velen gaan lekker tegen de gevestigde macht in. Dat zie ik als de grootste winst van de afgelopen twee jaar. Nu nog resultaten van die tegenbeweging.
LikeLike