Naema Tahir pleit in Buitenhof voor het weren van onfatsoenlijke televisiejournalisten van het Binnenhof. Want inhoudelijk sterke mensen kiezen niet voor de politiek als er types als Pownews’ Rutger Castricum rondlopen, zo stelt ze. Als gevolg gaan makkelijke babbelaars, acteurs, cabaretiers en demagogen de politiek domineren. Tahir is daarom voor een beperking van de persvrijheid. Ze wil alleen de beschaafde pers toelaten. Haar commentaar brengt Geen Stijl tot een stuk onder de titel ‘Buitenhof-columniste wil einde persvrijheid‘.
Er schort het nodige aan de analyse van Tahir. Want Cohen is niet afgetreden omdat-ie niet kon omgaan met de media, maar omdat-ie strategisch en organisatorisch door de mand viel. Hij wist in twee jaar tijd de PvdA niet te verenigen en op koers te brengen. Daarbij komt dat Cohen niet scherp kan formuleren en niet met de media kan omgaan. Tahir stelt tevens dat Thorbecke in 2012 binnen een dag de politiek verlaten zou hebben. Alexander de Grote, Attila de Hun of Karel de Vijfde of Napoleon Bonaparte misschien ook. Wellicht ook niet.
Onduidelijk is op welke grond Tahir onfatsoenlijke journalisten wil weren. Alles wat ze zegt over Castricum klopt. Maar wie maakt uit wat beschaafde journalistiek is? Het fatsoen van de een is het onfatsoen van de ander. En omgekeerd. Tahir realiseert zich onvoldoende dat fatsoen een instrument is om opponenten uit te schakelen. Beroep op fatsoen en stigmatisering van onfatsoenlijken is een wapen in het publieke debat. Bezorgheid over fatsoen is terecht, maar minder onfatsoen is geen antwoord. Wel meer debat en openheid.
Tahir gaat voorbij aan de reden waarom werving en selectie van de politiek faalt. Media spelen ongetwijfeld een rol in de richting die ze aangeeft. Dat alleen leden van politieke partijen voor functies in het openbaar bestuur in aanmerking komen is echter doorslaggevender. Da’s slechts 2% van de bevolking dat ook nog eens de begrenzing van een politieke partij wacht. Als de vijver waarin gevist kan worden tien of twintig keer groter zou zijn, dan ontneemt de dynamiek van deze instromers vanzelf macht aan de onfatsoenlijke journalistiek. En aan types als Cohen of Balkenende die erover praten maar hun fatsoen politiek niet kunnen vertalen.
Foto: Naema Tahir in het tv-programma Buitenhof
George Knight 
@GK: fatsoensregels worden zwaar overgewaardeerd en zijn daardoor sterk onderhevig aan slijtage. Het is dan ook niet duidelijk te definiëren. Toch weten we allemaal wel wat wordt bedoeld met het begrip ‘fatsoen’ in verschillende dagelijkse situaties. Alsof er een soort ‘archetype’ voor fatsoen bestaat. Ik vind een dergelijk oproep dan ook minder erg dan jij.
Ook ik weet dat het vaak wordt misbruikt om bepaalde mensen monddood te maken, maar ook dat is niet meer dan een discussietruc waar een zich ‘misdragende’ maar slimme ondervrager wel mee kan omgaan. Van mij mag er een beweging op gang komen die oproept tot meer fatsoen, zolang ‘wat wel of niet fatsoenlijk is’ daar dan ook tegelijkertijd bij wordt gedefinieerd door de persoon die meent dat de normen of mores zijn overschreden. Doet een dergelijk persoon dan niet, dan kan hij daarop worden aangesproken als een onfatsoenlijk ‘debater’.
Ik garandeer je dat er dan heel wat fatsoen-‘ridders’ {sorry : -))} als warrig of onfatsoenlijke door de mand zullen vallen.
Wat mij betreft:
Laat ze maar opkomen.
LikeLike
@Jack
Mooi commentaar. Van mij mogen er honderden bewegingen op gang komen die oproepen tot meer fatsoen. Onder de voorwaarde, zoals je zegt, dat dit nauw omschreven wordt. Niet voor niets verwees ik naar Cohen en Balkenende die in het recente verleden weliswaar verwezen naar fatsoen (en ‘normen’, ‘waarden’ en ‘verbinden’), maar het vervolgens in de lucht lieten hangen. Zonder dat iemand precies begreep waarop ze doelden. Je kunt zelfs zeggen dat ze door hun gebrek aan precisie het debat over fatsoen om zeep hielpen.
Toch denk ik dat een beweging die oproept tot fatsoen nooit iedereen onder dezelfde noemer zal kunnen brengen. Want nogmaals, het fatsoen van de een is het onfatsoen van de ander. In de praktijk dient het fatsoen de status quo en de belangen van de bezittende klasse. Of dat nou politiek, economisch of moralistisch is bepaald. Dus de oproep van Naema Tahir is goedbedoeld, maar appelleert aan een idee van burgerlijkheid dat niet alle burgers delen. Nederland is daarvoor te heterogeen geworden.
Je kunt de discussie die Tahir voor ogen staat nooit voeren zonder breed te kijken. En dan verliest dat debat gelijk aan focus. En kracht. Voor Tahir is onfatsoenlijke journalistiek en Rutger Castricum het toppunt van onfatsoen. Maar voor anderen is dat de bankier die miljoenen verdient, de bewoner van een paleis of de haatimam die vrouwen geen hand wil geven. Hoe kunnen al deze soorten onfatsoen gewogen worden? Ik denk dat het onmogelijk is. Daarom zie ik niks in dit soort oproepen.
LikeLike
Je hebt ongelijk.
LikeLike
Vooral het overdadig gebruik van woorden, techniek en formuleringen bewijzen mijn gelijk.
LikeLike
Je ontvangt morele steun uit mijn achterban.
Die zeggen dat EO ook onfatsoenlijk is.
LikeLike
@Fleur
Het kan best zijn dat ik ongelijk heb. Maar het feit dat je het niet aantoont is daar geen bewijs voor. Een achterban kan zeggen dat de EO onfatsoenlijk is. Of juist heel fatsoenlijk. Wie weet. Er is geen meetlat voor die iedereen accepteert.
LikeLike
Ik heb het zelf niet gezien maar gelezen dat die meneer C. in DWDD effectief is aangepakt. Dat lijkt me toch een betere oplossing dan censuur!
LikeLike
@Maria
Volkomen met je eens. Ik heb het ook gehoord en niet gezien dat die meneer C. (dus niet die andere) in DWDD is aangepakt. Zo moet het dus.
LikeLike
@George
Je stelt: “Want Cohen is niet afgetreden omdat-ie niet kon omgaan met de media, maar omdat-ie strategisch en organisatorisch door de mand viel. Hij wist in twee jaar tijd de PvdA niet te verenigen en op koers te brengen.”
Dat deed me denken aan een belangrijke opmerking van Ina Dijstelberge van twee jaar geleden in haar blog “De waanzin rond Wilders:” : @ iedereen …: Hebben jullie ideeën om de patstelling te doorbreken en weer tot een vruchtbaar debat te komen? Ben jij in staat om je hand in eigen boezem te steken en niet langer in te spelen op de hysterie van de samenleving?
Er is dus meer aan de hand.
In de eerste plaats ontbreekt het Naema Tahir kennelijk aan analytische kracht om de (negatieve) invloed van de media op de inhoudelijkheid van de politiek in algemene zin aan de kaak te stellen en daarom neemt ze Rutger Castricum.als een makkelijk voorbeeld. Dat “alleen toestaan van fatsoenlijke journalisten” is in de VS praktijk van alledag en in die richting moeten we het inderdaad bepaald niet zoeken. MSM is daar een toonbeeld van belangenverstrengeling geworden.
In de tweede plaats moeten politici in de richting van journalisten meer assertief worden. Wilders of Castricum zijn bepaald niet alleen verantwoordelijk voor wat Ina Dijstelberge terecht “de hysterie van de samenleving” noemt. Bij politici die met zich laten sollen verliest het publiek de inhoudelijkheid al snel uit het oog. Hoewel niet in de politiek kreeg ik ooit een compliment voor mijn assertiviteit. Dat heb ik slechts ten dele van nature. Van wat zich achter de schermen afspeelt of wat er in formele debatten via (proxi)uitspraken gebeurt, is iets anders dan hoe het door het publiek ervaren wordt. Dat laatste is het moeilijkste, maar vaak te voorspellen. Daar heb je antwoorden voor klaar liggen als het goed is.
In de derde plaats wordt het zo langzamerhand zoeken met een nachtkaarsje aan wat er nog fatsoenlijk is aan de officiële representanten van de mediacratie. Of hoe groot hun competentie is. Het is wel aardig om een dino als Spekman op één bank te zien zitten met een roofdier als Ruding bij een talentvolle vrouw als Eva Jinek op zondagochtend, maar wie staat er nu eigenlijk in de spotlights? Daar bedoel ik dus mee dat de begripsvorming bij de kijker zich eerder laat leiden door het gedrag van Eva dan door de evt. inhoudelijkheid van de mannen aanwezig. Net zo goed als bij Pauw, Witteman, Van Nieuwkerk etc. vormt Eva zich in het collectieve bewustzijn als de zgn. “zich oriënterende kiezer.”
Wat is “betekenis?” vraagt Mihai Martoiu Ticu zich af in zijn laatste blog. Gisteren keek ik naar “Walking with Beasts” een serie van de BBC die over de evolutie van zoogdieren gaat en waarbij de soorten die de bewegingen en gegrom van gelijke of andere soorten de beste betekenis gaven de beste overlevingskansen hadden. Daarvoor was toewijding nodig. Misschien is “toewijding” synoniem aan “betekenis.” De “vrije wil” is niet terug te vinden bij de mens maar “toewijding” wel. In extreme mate. Dat wist Erasmus al.
Wat had Cohen moeten doen? Méér grommen naar zijn achterban of méér grommen naar Wilders? Hij kwam er niet uit. Wat moet je ook met zoveel hysterie? Misschien is “hysterie” synoniem aan “sociale hypochondrie.” Naar Willem Schinkel zou je dus kunnen zeggen dat Naema Tahir “onfatsoenlijke journalisten” zo ongeveer opvat als Geert Wilders moslims opvat. Schadelijk voor een maatschappij die we als een sociaal lichaam opvatten. En voor jou, George, en voor anderen, had de PvdA dus moeten fungeren als een optimaal lichaam. En zo zijn we weer terug bij Michel Foucault die duidelijk invloed had op het denken van Schinkel: “Wij worden allen geregeerd.”
LikeLike
@arjan
De PvdA hoeft van mij niet te fungeren als optimaal lichaam. Meermalen heb ik hier betoogd dat de PvdA terug moet keren naar het eigen gedachtengoed. Da’s de voorwaarde voor de wederopstanding. Maar dan is men er nog niet. Het moet vertaald worden naar nu en uitgelegd worden met de middelen die 2012 biedt. Dan is de partij een eind op streek en terug in het domein waar het thuishoort. Daar wint het aan vrijheid.
Sociaal-democratie is meer dan het voortbestaan van de politieke partij PvdA. Dat laatste kan Nederland missen, dat eerste naar mijn idee niet. Ook met die gedachte wint men aan vrijheid en zouden de PvdA-tijgers zich aan hun eigen ernst kunnen ontworstelen.
Cohen liet na zowel terug te keren naar het sociaal-democratisch gedachtengoed als de middelen van nu te gebruiken om te overtuigen met die koers. Hij zwabberde in dubbel opzicht. Ik heb me altijd hoogst verbaasd over de wereldvreemdheid van Cohen. En aan zijn impliciet beroep op de tegenstelling tussen fatsoen en doelmatigheid. Alsof een doelmatig en handig politicus geen fatsoenlijk mens kan zijn.
Wat Naema Tahir bezielde met haar uitspraak over het inperken van de persvrijheid begrijp ik nog steeds niet. Het komt overeen met de oproep van CU-kamerlid Voordewind om ‘haatimam’ Haitham Al-Haddad de toegang tot Nederland te ontzeggen. Ik heb Tahir hoog zitten als autonome vrouw die een positie in Nederland heeft opgebouwd. Maar waarom dat gebrekkige geloof in eigen kracht?
Ik denk dat de oproep van Tahir te maken heeft met de stand van het publieke debat in Nederland die onzekerheden biedt omdat het halfslachtig is. Gesprekspartners worden extra beschermd en dat roept reacties op. Ofwel, het debat kan veel opener en feller zijn. Het wordt nu met de handrem erop gevoerd. Zo wordt religiekritiek in Nederland nog steeds niet geaccepteerd. Het wordt wel geuit, maar komt vervolgens in de buitencategorie terecht. Zo ontstaat er geen debat, maar een verzameling monologen.
De oplossing om politiek en openbaar bestuur voor meer dan partijleden alleen open te stellen zou verlichting brengen in een circuit dat in zichzelf verstrikt zit. Ik vind het onbegrijpelijk dat de Nederlandse politiek de luiken gesloten houdt voor alle betrokken en hoogopgeleide burgers. Ze kunnen toetreden via een partij, maar niet rechtstreeks via de politiek. Bijvoorbeeld een burgerforum.
Dan ben ik terug bij de PvdA anno 2012. Waarom kan de Nederlandse samenleving geen middelen vinden om de Nederlandse politiek open te gooien met de middelen van nu?
LikeLike
@ george
De vraag is of jouw voorkeur voor communitarisme – althans dat proef ik uit jouw woorden en als ik dat verkeerd begrijp dan corrigeer je me maar – samenvalt met het paraplu-begrip “sociaal-democratie” en of daarvan veel terug valt te vinden binnen de PvdA. Als Cohen bedoelde – ik ken zijn exacte woorden niet – dat “Zweckmäßigkeit” op bepaalde terreinen de “solidariteit” niet teveel in de weg mag staan – de woorden fatsoen en doelmatigheid heb ik voor het gemak even vervangen – dan vermoed ik dat hij een doorgeslagen marktwerking verfoeilijk vond. Het is me wel vaker opgevallen dat Cohen woorden heeft gebruikt a.w.h. afspraken vanuit compromissen in zijn achterban. Hij is niet de enige leider van de PvdA die daar last van had. Toen Bos op de proppen kwam met een plan voor de fiscalisering van de AOW leek het of hij een decreet uitvoerde van kaders die niet voorzien waren van noch plan B noch plan C, die een weerwerk hadden moeten bieden tegen de voorspelbare woorden van Maxime Verhagen c.q. Marcel van Dam. Als je de gelekte e-mail van Timmermans en de drie lustig door andermans woorden heen-pratende PvdA’ers bij Peter van Ingen in Buitenhof twee weken daarbij optelt dan is de uitspraak van Spekman bij Eva wel duidelijk:: “Ik heb niet zo’n last van kritiek van mijn achterban.”
Kortom, van alle politieke dierentuinen die ik aanschouw is de PvdA om je vingers bij af te likken. Er heeft altijd al een kleine Frans de Waal in mij gezeten. Ik had dat moeten ontwikkelen.Van de braafste meisjes van de klas heb ik het nooit moeten hebben en Tahir interesseert me geen zier. Rest het voorstel van jouw kant voor een burgerforum. Voor betrokkenen en hoog opgeleiden. In de meest positieve zin stelde Foucault zich een ideale maatschappij voor als 15% betrokken/intellectueel en een 15% politiek/economische kaste. Dat moet je niet mengen ten behoeve van het 50% goede. Wat je stelt is een utopie, maar we kunnen erover discussiëren.
LikeLike
@Arjan
Met het communitarisme waarvoor de Nederlandse sociaal- en christen-democratie opteren heb ik niets. Mijn wereldbeeld wordt pas scherp als individualisme en compassie samenkomen. Anders gezegd, solidariteit en verheffing kunnen vanuit het individu benaderd worden. Het gebeurt alleen weinig.
Cohen heb ik nooit begrepen. Het was me werkelijk een raadsel welk wereldbeeld hem voor ogen stond. Wat-ie niet wilde is me duidelijk, maar daarin was-ie niet uniek. Ook anderen wezen de harde kanten van het kapitalisme af. Hij was niet precies genoeg in wat-ie wel wilde.
Nu de verstikkende deken van Cohen de PvdA niet langer bedekt, kan er programmatisch weer geademd worden. In hun promotie heb ik van de kandidaten voor het leiderschap -en ook Frans Timmermans- meer gedachten gehoord dan sinds de debatten over de integratienota die onder Bos afgezwakt werd. Dat geeft vertrouwen voor de toekomst van de PvdA. Nu kiest men hopelijk een goede leider die een koers kan uitzetten. En weet te verwoorden in welke punten de partij onderscheidend van anderen is. Ik verwacht overigens een programmatisch teruggrijpen naar de periode van vlak voor Kok.
Aan een burgerforum kleven nadelen. Met Joke Mizee heb ik het er hier over gehad. Ze merkte terecht op dat het wel aardig is om de hoogopgeleide en betrokken burgers erbij te betrekken, maar dat je daarmee de kloof tussen laag- en hoogopgeleiden eerder vergroot dan verkleint. Immers het grootste maatschappelijke verschil dat we hebben. Zo schreeuwend zichtbaar in de representatie van politiek en openbaar bestuur.
Toch kun je verder gaan en via die hoogopgeleide en goed geinformeerden proberen de inktvlek van belangstellenden en betrokkenen in de buurten te vergroten. Dan neemt dat verschil weer af. Als je het aan de politieke partijen overlaat weet je dat alles door hun flessenhals moet. Da’s niet meer van deze tijd. Maar een alternatief bestaat nog niet. Of wordt gefrustreerd. De voorstellen van toenmalig minister Pechtold verdwenen in een lade. We zouden ergens moeten beginnen. Als is het maar voor onze gemoedsrust.
LikeLike
Nagekomen bericht:
http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Cultuur-Televisie/331924/PowNews-Rutger-Castricum-aangevallen-bij-interview.htm
PowNews-verslaggever Rutger Castricum is maandag in Leiden aangevallen door Andreas Kinneging, hoogleraar rechtsfilosofie aan de plaatselijke universiteit.
Dat beweert PowNews maandag.
Keel
Volgens de omroep wilde Castricum vragen stellen aan Buitenhof-columniste Naema Tahir, de vrouw van Kinneging. Tahir verkondigde zondag in haar column dat het mogelijk moet zijn om onbeschofte journalisten van het Binnenhof te weren.
Kinneging maakte de verslaggever duidelijk dat hij niet welkom was, waarop Castricum bleef aandringen. Hierop zou Kinneging, ooit Nederlands kampioen gewichtheffen, hem naar de keel zijn gevlogen.
Overvaljournalistiek
‘Ik heb meerdere malen verzocht de camera uit te doen,’ zegt Kinneging tegen nu.nl. ‘Toen dit niet gebeurde, heb ik hem twee keer vriendelijk over zijn shawl geaaid.’
PowNews laat het er niet bij zitten en geeft een ander lezing:
http://www.powned.tv/nieuws/media/2012/02/man_buitenhofcolumniste_valt_r.html
De partner van Buitenhof-columniste Naema Tahir heeft vanmiddag onze Rutger aangevallen. Andreas Kinneging, hoogleraar rechtsfilosofie aan de Universiteit Leiden, kneep tot twee keer toe de keel dicht van de verslaggever.
Rutger kwam verhaal halen bij Tahir over haar column gisteren in televisieprogramma Buitenhof. Niet de columniste, maar haar vriend Kinneging deed de deur open en stelde dat Tahir niet voor de camera kon komen. Toen Rutger zich niet liet wegsturen, werd de hoogleraar, oud-Nederlands kampioen gewichtheffen, agressief en viel hij Rut aan.
Kinneging is hoogleraar in Leiden. “Ik ben voorstander van een intensief publiek debat. Je kunt ook met elkaar praten. Sommige verschillen blijken niet onoverkomelijk te zijn. Het is altijd verrassend wat een ander zegt. Daar ga je zelfs scherper van denken. Soms geef je zelfs je ongelijk toe. Het is dus heel belangrijk. Zeker omdat we geen van alle de wijsheid in pacht hebben, en zeker niet de waarheid. En dus moeten we met elkaar praten, van elkaar leren”, stelde Kinneging (foto) tijdens zijn oratie.
In de gewraakte column pleitte Tahir ervoor om ‘onbeschofte journalisten’ de toegang tot het Binnenhof te ontzeggen en de persvrijheid in te perken. PowNed gaat vandaag op het politiebureau van Den Haag nog aangifte doen van de mishandeling.
Woedend
”We kunnen tegen een stootje, maar dit gaat te ver. Ik ben er woedend over”, aldus Weesie. Volgens hem zou Tahir zwanger zijn en zei Kinneging, die hoogleraar is aan de Universiteit van Leiden, dat ze niet aan de deur kon komen. Toen Castricum niet weg wilde gaan, werd hij kwaad.
‘Ze hadden vooraf moeten bellen, dan was er niets aan de hand geweest. Dit is overvaljournalistiek, bedoeld om mij en mijn vrouw belachelijk te maken.’
Opvallend is dat PowNews niet noemt dat Castricum met een draaiende camera voor de deur stond en hem meerdere malen werd gevraagd om de camera uit te zetten en hij daar geen gehoor aan gaf. De toelichting dat-ie zich niet liet wegsturen is ook merkwaardig. Want niemand hoeft een bezoeker in zijn of haar huis toe te laten. Zoals Kinneging stelt had Castricum een afspraak voor een gesprek kunnen maken. Hopelijk leggen zowel Tahir als Castricum hun lezing gezamenlijk voor aan de Raad voor Journalistiek. Of de rechter. Zodat beredeneerd kan worden waar de grenzen van de journalistiek liggen. En hoe gesprekspartners op een voor beide partijen billijke manier bejegend kunnen worden.
LikeLike
Ja, ja, George. Zoiets viel te verwachten. Tahir heeft als braafste meisje van de klas duidelijk een faux pas gemaakt in haar poging om onwelvoeglijke journalistiek – althans naar haar idee – in de toekomst uit te sluiten en het stoutste en niet het meest intelligente jongetje van de klas probeert dat op zijn manier aan de kaak te stellen. Dit zal het nieuws wel gaan beheersen de komende dagen. Het optreden van Nebahat Albayrak bij P&W was ook interessant vnl. omdat ze Jeroen Pauw onderbrak in zijn rol als representatief voor de “zoekende kiezer” met preoccupaties die deze zich niet zo snel laat afnemen, zoals ik hierboven al schetste. Al de commotie zal ongetwijfeld breed worden uitgemeten bijvoorbeeld in een sensatiekrant als de Volkskrant en zal hooguit tot het weekend duren, denk ik zo. Ondertussen kun je natuurlijk “Kapitalisme zonder remmen” van Maarten van Rossem lezen. Moeilijk is het het boek bepaald niet. Meer een voorbeeld hoe je complexe materie ook voor een breed publiek toegankelijk kan maken, zonder de zaken te veel te versimpelen. Zoiets ligt toch in het verlengstuk van je bedoelingen?
LikeLike
@Arjan
We zullen zien hoe de Tahir-Castricum soap eindigt. Ik hoop inderdaad aandacht te wekken voor standpunten die ik de moeite waard vind. Met verwijzing naar vanzelfsprekendheden en vastgeroeste gewoontes die ons niet eens meer opvallen.
P&W heb ik niet gezien, maar ik denk dat de bejegening van Nebahat Albayrak door Pauw neerkomt op een tendens die Marjolijn Februari in haar laatste NRC-column beschrijft. Wat ook Martijn van Dam in DWDD overkwam, wat ik evenmin gezien heb trouwens. Namelijk dat opinieleiders namens ‘het volk’ menen te spreken, maar dat het volk heel anders denkt dan die opinieleiders suggereren. Ook de fout die Rutger Castricum maakt, maar goed hij heeft de pretentie niets te weten. De burgers zijn veel minder cynisch en veel verstandiger dan de zelfbenoemde bemiddelaars uit Hilversum voorstellen. Ik ben altijd positiever geweest over inzicht, geinformeerdheid en betrokkenheid van Nederlandse burgers dan wat de media er van maken. Laat staan wat ik aan positiefs van de Nederlandse media, vooral televisie, nog wil denken. Dus ook in die zin probeer ik een breed publiek serieus te nemen en te benaderen zoals het werkelijk is. Niet zoals het mij past. Daarom heb ik evenmin veel met glossy Maarten.
LikeLike
De dagelijkse rotzooi die Wilders, Fortuyn of wat dat betreft Balkenende over zich heen kregen staat toch in geen verhouding met Cohen. Cohen kreeg zelfs de voltallige PO en MSM achter zich maar faalde zelf (en zijn krakkemikkig campagne team/denk-tank bestaande uit Martijn van Dam, Ronald Plasterk en Diederik Samson)
LikeLike
Pingback: Rutger Castricum, Andreas Kinneging en Naema Tahir bekvechten over persvrijheid « George Knight
Pingback: Plasterk pleit voor fatsoensoffensief en betere opvoeding « George Knight
Het asociale gedrag wat we kunnen waarnemen, heeft wel degelijk een bron.
Politiek Nederland zou eens kunnen beginnen met de subsidie pot dicht te draaien.
De PGB fraude en alg. misbruik onder de loep te nemen.
Politieke delinquenten zonder fin. rechten op straat te smijten.
Hun eigen arrogantie eens onder de loep houden.
Ook de graaiers – betaald door belastingen- op bijstandsniveau zetten c.q. uitzetten.
(men schermt immers – in New York verdien ik x maal zoveel).
Salarissen zoals die van Paul de Leeuw etc. die buitenproportioneel zijn, minimaliseren.
Misschien moet er een lijst met de 10 verboden komen.
Te beginnen: “de angst regeert” te gebruiken bij elke politieke tegenspraak.
LikeLike