Yusuf Al-Qaradawi is een Egyptische islamist. Ideoloog van de Moslimbroederschap die met de Partij voor Vrijheid en Gerechtigheid bij de verkiezingen 47% van de stemmen haalde. Doel van de Moslimbroeders en Al-Qaradawi is het vestigen van een maatschappij die is gebaseerd op de islam. Het PvdA-kamerlid Ahmed Marcouch kwam eerder in opspraak toen-ie Al-Qaradawi een ‘gerespecteerde autoriteit‘ noemde. Het gevaar voor de Nederlandse islam is dat het radicalisme van de Moslimbroeders onvoldoende doorzien wordt omdat opiniemakers als Tariq Ramadan het als gematigd voorstellen. En het paard van Troje wordt binnengehaald.
George Knight 
Op Facebook schreef ik vandaag bij onderstaande posting: Het is wat met die islam. Altijd reuring, zo lijkt het. Ach, vrijdenkers halen hun schouders erover op. Moet kunnen. In de pluriformiteit is iedereen welkom. Maar wat als de islam zegt een lijn te volgen die andersdenkenden geen ruimte geeft? Moet men dat afwachten? Wanneer komt het moment om tegen het eigen principe in toch in beweging te komen om de eigen vrijheid en die van andere andersdenkenden veilig te stellen? Egyptenaar Yusuf Al-Qaradawi wil met de Moslimbroeders een islamitisch kalifaat stichten. Wat is de invloed daarvan op de Nederlandse islam die zo de pas wordt afgesneden naar de moderniteit als het niet actiever en zelfverzekerder dan nu optreedt.
Zeker in Europa hebben Yusuf Al-Qaradawi of Tariq Ramadan de vrijheid te zeggen wat ze vinden. Hoe gruwelijk en intolerant anderen dat ook vinden. Pas als men de eigen tegenstander met wie men het hartgrondig oneens is de vrijheid van godsdienst en van expressie gunt, krijgt die vrijheid ware betekenis. In een dynamisch evenwicht van geven en nemen. Beide heren mogen ook best beledigen. Al-Qaradawi doet dat als geen ander als-ie bijvoorbeeld de aanpak van Adolf Hitler prijst omdat deze zo goed de joden op hun plaats heeft gezet.
Dit in weerwil van wat de nationale ombudsman Brenninkmeijer laatst in zijn Burgemeester Dales lezing zei. Zijn oproep tot pacificatie dempt het publieke debat eenzijdig en zorgt ervoor dat de radicalen de halve wereld hebben. Het motiveren van tegenkrachten lijkt een betere strategie dan het beroep om terughoudend te zijn. Brenninkmeijer heeft een beperkte opvatting van de functie van het publieke debat. De strategie om de burgers zo mondig, autonoom, zelfverzekerd en goed geinformeerd te maken dat ze elke uitwas van welke partij dan ook kunnen beantwoorden past uitstekend bij een open samenleving als de Nederlandse. In een dynamisch evenwicht met lik-op-stuk reacties. Als je het zo beschouwt klinkt de oproep van onze nationale ombudsman zelfs tamelijk belachelijk en contra-productief. Niet geschikt voor een land in beweging met wisselende hoofdrolspelers.
Klik om toegang te krijgen tot burgemeester_daleslezing_door_alex_brenninkmeijer_20_januari_2012.pdf
Die islam dus die in heel Noord-Afrika na de Arabische lente die geen lente wilde worden een intolerante variant de kop opsteekt. En de liberale en seculiere partijen op de terugtocht zijn. Kan Europa het zich veroorloven daar niet op te reageren? Want de autochtonen zal het niet direct raken, maar de moslims die hun land van herkomst in die regio hebben worden van een afstand onder druk gezet. Met als mogelijk gevolg dat de groei van een Europese variant van de islam die past bij Europese gedachten over pluriformiteit en democratie wordt vertraagd. Of zelfs compleet wordt teruggedraaid.
Wat kan daarop het antwoord zijn zonder te vervallen in xenofobie of islamofobie? Verbieden of generaliseren lost niks op. Het gaat erom de islam te helpen bij de moderniteit te komen. Types als Al-Qaradawi bemoeilijken dat. Het gaat dus om het levendig houden van religiekritiek om de islam te helpen zich aan te passen aan Europa, en de garantie dat als de islam zich ondergeschikt maakt aan de Europese rechtsstaat het alle vrijheid in de pluriformiteit geniet. Liefde die meer is dan eigenliefde moet van twee kanten komen.
LikeLike
@GK: Goed blog en dank voor je eigen uitvoerige eerste reactie.
Ik vind het moeilijk om er op te reageren. Vooral omdat het stevig stelling nemen tegen onze basishouding van het zoeken naar compromissen en consensus is. Geen mens die redelijk algemeen ontwikkeld is kan zich verbazen over de ontwikkelingen van de Arabische lente. Mensen die zich door hun sterke algemene idealistische wens van wereldburgerschap en cultuurrelativisme laten leiden zullen echter altijd met oogkleppen op blijven lopen. De houdbaarheidsdatum van tolerantie tov de intolerante Islam is allang voorbij. Het is tijd om stevig stelling te nemen tov die intolerante Islam (dus zeer nadrukkelijk niet elke islamiet!!!!!!!). en dat is een hele kunst. Hoe rechtvaardig en tolerant te blijven tov de werkelijke en tolerante Godsdienstige mens? Onze geschiedenis is er eentje van intolerante Godsdiensttwisten.
Daarnaast maak ik me overigens minder zorgen dan jij blijkbaar doet. Het enige waar ik me zorgen over maak is dat onze beleidsmakers zo traag reageren dat “het Volk” – zoals ontelbare keren in de menselijke geschiedenis is gebeurd – het heft in eigen hand gaat nemen en de stemmen van redelijkheid tot zwijgen worden gebracht.
Het moslimbroederschap is geen steek fundamentalistischer dan de Islam in Saoedi Arabië of dat van de Mullah’s – anders natuurlijk (Sjiitische en Soenitische varianten) – in Iran. Het gevaar voor Israël is actueel en bijzonder reëel, bij ons is dat absoluut niet het geval. En in Israël wonen mensen die zich in dit opzicht – over het algemeen – geen enkele illusies over de intenties van het broederschap maken. Hun enig hoop en strategie ter voorkoming van het opzeggen van het vredesverdrag en nieuwe staat van oorlog zal vermoedelijk liggen in de ‘real politic’s’. Het zal dat of oorlog worden. Hetzelfde zeg maar als met de Mullah’s in Iran. Dus de voorbereidingen voor een mogelijke toekomstige oorlog met Egypte zullen vermoed ik al in volle gang zijn.
Hier in Nederland heeft dit allemaal nauwelijks tot geen direct effect.
Indirect ben ik het echter onmiddellijk en volledig met je eens. Het is zaak – niet alleen voor Nederland maar heel Europa – uiterst waakzaam te zijn tov intolerante politieke en religieuze stromingen. Daarom is denk ik het bloggen over dit soort onderwerpen van groot belang. Het is een mogelijkheid om de eigen ideeën tegen het licht en zuiver te houden. Het is daarnaast noodzakelijk dat veel mensen uit een soort winterslaap worden gewekt en worden gewaarschuwd dat er in onze maatschappij wolven in schaapskleding rondlopen. En dat dit op de lange termijn wel degelijk problemen in onze samenleving zal gaan oproepen.
Maar volgens mij gebeurd dit op het moment (veel te) weinig (vanwege ’misplaatste’ taboes??) en zijn de discussies over dit onderwerp vrij vlak en bloedloos. Wat dat betreft mis ik het VKblog vaak. De OBA zal denk ik – als er geen veranderingen komen – uiteindelijk aan bloedarmoede ten onder gaan en als een nachtkaars uitgaan of als een soort naaikransje of babbelclubje doorsudderend. Goede politieke bloggers (zoals die de Arabische lente hebben aangezwengeld) zullen hun heil ergens anders gaan zoeken.
Je schrijft overigens:
==Het gaat erom de islam te helpen bij de moderniteit te komen. Types als Al-Qaradawi bemoeilijken dat.==
Ik mis die zendingsdrang. Ik voel het helemaal niet als mijn opdracht om de Islam te helpen met modernisering. Ook al niet omdat ik niet weet of ik zo blij ben met de eventuele gevolgen daarvan. Ik hou er niet van om op een politiek alchemistische manier me te mengen in de interne politiek van een ander land en al helemaal niet als het een cultuur is die ik niet volledig kan begrijpen. En dat ik het niet begrijp is duidelijk omdat ik geen idee heb en dus niet kan begrijpen waarom die Al-Qaradawi zo machtig is. Mensen die dat soort gedachtengoed volgen zijn mij bij mijn geboorte al kwijtgeraakt.
Salomon Bouman (oud Israël correspondent van het NRC en zeker niet de minste) heeft decennia geleden geschreven dat de staat Israël de Islamitische buurlanden met de haren bij de moderne wereld zal trekken zonder dat dit hun bedoeling is. Alleen vanwege de real politics. Tot nu toe lijkt mij het tegendeel waar.
LikeLike
@Jack
We zijn het denk ik in hoofdzaak eens, maar leggen toch eigen accenten. Ik voel me -op afstand- betrokken bij de ontwikkeling van een Nederlandse islam. Die wil ik als Nederlandse burger graag helpen, als ik dat al zou kunnen. In mijn reactie spitste ik het daar op toe. Zendingsdrang is het niet, maar wel het samen willen werken aan de pluriformiteit en de democratie. Al is het als burger die de omgeving vormt. Maar elders, ook in mijn discussie met Johanna Nouri, heb ik proberen te onderbouwen dat ik vind dat de Nederlandse islam -in alle verschijningsvormen- kansen mist en publicitair en ambitieus veel slimmer zou kunnen opereren. En als vanuit Noord-Afrika vervolgens een aggressieve variant zich op Europa en de moslimimmigranten gaat richten, dan vrees ik dat de Nederlandse islam onvoldoende gewapend is. Daarom vroeg ik me af hoe die aanval gepareerd kan worden.
LikeLike
@GK: in je toevoeging kan ik volledig vinden
Het is dus in mijn ogen van groot belang om de handel en wandel van mensen zoals Ahmed Marcouch en Tariq Ramadan en de verschillende imams en verschillende moskeeën kritisch te volgen zonder dat dit een heksenjacht wordt. Het is voor de Islamitische gemeenschap zelf ook van groot belang omdat het denk ik niet uitgesloten is dat die minder kritisch zal staan tegenover het gedachtengoed van dergelijke mensen of daar zelfs een dode hoek voor hebben. Daarnaast hebben we niet alleen het recht omdat te doen, maar hebben we ook stomweg de plicht om het gedachtengoed van niet westerse groeperingen te ijken met dat van onszelf.
LikeLike