Christiaan Braun valt Stedelijk Museum frontaal aan

Christiaan Braun is verzamelaar en lid van het Trustee Comittee van het Museum of Modern Art in New York. En criticus van het Stedelijk Museum (SM), de cultuurpolitiek van de gemeente Amsterdam en schrijver van ingezonden stukken over dit onderwerp naar de NRC. Het laatste verscheen gisteren en draagt de titel ‘Stedelijk heeft acht jaar verprutst’. Braun valt de Raad van Toezicht (RvT) frontaal aan. Hij verwijt het te weinig afstand van de gemeente te nemen.

In het krantenarchief van de NRC valt in het bijzonder een stuk van 15 juli 2005 op. Braun valt volgens Micha Kat NRC-correspondent Victor Frolke aan die het belang van toenmalig hoofdsponsor van het SM ABN Amro op oneigenlijke gronden relativeert. Braun zegt: ‘Ik kan maar één ding concluderen: hier is sprake van journalistieke vervalsing met het kennelijke oogmerk de overname van het Stedelijk door ABN Amro opnieuw goed te praten.’ Volgens ingewijden had niet directeur Gijs van Tuyl, maar de voorzitter van de RvT de leiding.

Ook toen viel Braun die voorzitter van de RvT frontaal aan. Dat was toenmalig topman van ABN Amro die zei met tegenzin een bonus van 26 miljoen euro geïncasseerd te hebben: Rijkman Groenink. Nu herhaalt zich de geschiedenis met Alexander Ribbink, voormalig topman van TomTom. Opvallend en tamelijk incestueus was de Eerste Turing Toekenning 2009 van 450.000 euro die naar het SM ging, voor een tentoonstelling van Mike Kelley. Oprichter van de Turing Foundation is Pieter Geelen, medeoprichter van TomTom.

Kortom, de RvT van het SM speelt een sturende rol. Volgens Christiaan Braun is dat geen constructieve rol. Hij verzoekt nu de hele raad om wegens wanprestatie af te treden. Naar zijn idee heeft het sinds 2004 niets gedaan om het SM terug te brengen in de kopgroep van voorname internationale musea. Ofwel, directeur Ann Goldstein bakt er niks van, de RvT corrigeert haar niet en laat het gebeuren.

Andere kritiek is dat Braun het onverstandig vindt dat de heropening een tentoonstelling van de tamelijk onbekende Mike Kelley is. Met geld van de Eerste Turing Toekenning. Verder dat Ann Goldstein er niet op aangesproken wordt dat ze niet inspireert en naar buiten treedt. En dat cultuurwethouder Gehrels steeds kan ontsnappen met ‘verzinsel en smoezen’ over de vertraging van de nieuwbouw. En tevens dat Ann Goldstein door RvT en Gehrels misleid is over het tijdstip van de opening. Dat valt veel later dan ze suggereerden.

Ook vindt Braun dat in de RvT notie van en passie voor de beeldende kunst ontbreken.  Braun vindt dat de RvT niet onafhankelijk opereert en aan de leiband van Gehrels loopt. Hij had van de RvT meer initiatief verwacht om te bereiken dat het SM weer meetelt.

Wie van een afstand naar het SM kijkt moet Christiaan Braun gelijk geven. In 10 jaar tijds is het museum akelig weggezakt  en voorbijgestreefd door Boijmans en het Haags Gemeentemuseum. Dus zelfs in de kopgroep van nationale musea ontbreekt tegenwoordig het SM. Laat staan dat een internationale pretentie nog waargemaakt zou kunnen worden. Dat hangt uiteraard samen met de vertragingen in de bouw, maar het verwijt dat ook binnen die beperkingen het SM niet optimaal presteert klinkt geloofwaardig.

Een terughoudende RvT hoeft niet slecht uit te pakken, maar moet op het goede moment komen. Waar de vorige RvT onder Rijkman Groenink te dwingend was is deze RvT vermoedelijk te onderhorig aan de Amsterdamse politiek. De benoeming van PvdA-politica Guusje ter Horst eerder dit jaar is een teken aan de wand. Opvallend is dat Braun Ann Goldstein uit de wind houdt. Hij schuift haar foute passen in de schoenen van de RvT. Maar dan gaat-ie toch voorbij aan de eigen verantwoordelijk van een directeur. Zij zou zelf in staat moeten zijn om de politiek te bewerken. Waarom zij dat nalaat is de vraag die blijft hangen.

Foto: Impressie façade Stedelijk Museum, Amsterdam met ‘badkuip’

14 gedachten over “Christiaan Braun valt Stedelijk Museum frontaal aan

  1. Heel boeiend om te zien hoe dit verder gaat. Museums staan zwaar onder druk en het SM kost bakken met geld. Zal de kunst overleven? Het Gemeentemuseum wordt de afgelopen tijd echt beter, het is alsof ze wakker geworden zijn. Ik heb een paar platen (LP’s) van Mike Kelley en die zijn best de moeite waard.

    Like

  2. wellicht schromen de huidige leden rvt om voluit terug te treden, misschien bang voor ‘ belgische toestanden ‘ ?, een beetje lafheid lijkt het wel;
    wellicht heeft Christiaan Braun het lef om mensen voor te dragen die vol passie voor het SM gaan, liefst niet uit bestaande circuits anders krijg je zo’n herhaling van hetzelfde, liefst mensen die een minder zwaar beladen vriendenkring hebben;
    en wat is er eigenlijk mis om eens flink uit te pakken met 1 Kunstenaar, dan moet het ook wel een meer dan buitengewone presentatie worden, niet om het prestige,

    Like

  3. @Zazouart
    en wat is er eigenlijk mis om eens flink uit te pakken met 1 Kunstenaar, dan moet het ook wel een meer dan buitengewone presentatie worden, niet om het prestige

    Tja, Jan Dibbets dan maar?

    Like

  4. Pingback: Terugvaloptie Armando Museum op kosten van Amersfoort? « George Knight

  5. Geachte George Knight, fijn dat u mijn artikel over sponsoring in het MOMA uit de NRC van 13 juli 2005 nog altijd relevant acht (kennelijk omdat Christiaan Braun naar aanleiding hiervan twee dagen later in dezelfde krant een hysterische brief geplaatst kreeg, en de altijd weer betrouwbare Micha Kat erover blogde op zijn site), maar hebt u ’t artikel ooit gelezen? Ik krijg sterk de indruk van niet. Bij deze, voor u en andere geïnteresseerden, opgediept uit het archief. (Bottom line: te stellen, zoals Braun in zijn brief deed, dat dit artikel het zoveelste excuus vormde voor SM om ABN Amro de sleutel tot het nieuwe museum te geven, is, om het op zijn Engels te zeggen, preposterous, maar oordeelt u zelf.)

    ‘Vroeger schonken ze omdat het hoorde’

    BYLINE: DOOR ONZE CORRESPONDENT VIKTOR FRÖLKE

    SECTION: Kunst; Pg. 11

    LENGTH: 714 words

    DATELINE: NEW YORK, 13 JULI. 2005

    Het onlangs vernieuwde Museum of Modern Art in New York stelt niet alleen kunst tentoon, maar ook namen. “Sponsoren hebben evenveel invloed op de inhoud van een museum als adverteerders op de inhoud van de krant.”
    Het begint bij de dranghekken voor het museum. Daarop prijkt de naam van een bekende bank. Binnen stuit je op de donorwall, met de namen van de belangrijkste individuen, instellingen en bedrijven die het museum financieren. Elke zaal, elke ruimte, elk hoekje is vernoemd naar een donor. Een tafel met drie computers heet bijvoorbeeld ‘The Anna Marie Shapiro Education Area for Prints and Illustrated Books’. Ook tentoontstellingen hebben hun eigen sponsors.

    Als de overheid of gemeente niet of nauwelijks meedoet aan de financiering van een museum, zoals meestal in de Verenigde Staten, dan komen daar een heleboel verschillende partijen voor in de plaats.
    “Musea als het MoMA zijn creatief in het aanboren van bronnen”, zegt Neil Kotler, een expert op het gebied van museum-marketing. “Omgekeerd weten bedrijven de museumwereld te vinden. Vroeger schonken ze geld omdat ze vonden dat dat moest, terwijl ze nu steeds meer een tegenprestatie verwachten. Voor sommige bedrijven is het een integraal onderdeel geworden van hun marketingplan.” Behalve zogenaamde ‘naming rights’ krijgen sponsors in ruil voor hun gift allerlei privileges, van gratis kaartjes, een ontbijt met de museumdirecteur, tot het recht een diner te geven in de lobby, en advertenties te plaatsen met de bedrijfsnaam naast die van het MoMA.
    Hoewel schatrijke individuen, met name de zogeheten trustees (bestuursleden), zoals bij het MoMA bijvoorbeeld David Rockefeller, het leeuwendeel van het geld binnenbrengen, spelen met name banken een groeiende rol. JP Morgan, UBS en Goldman Sachs treden op als ‘corporate sponsor’ van het MoMA, en ze bedienen rijke clienten die beleggen in kunst. Museumsponsoring is zo een relatief goedkope manier om de band met hun meest lucratieve klanten aan te halen.
    Tijdens de heropening van het MoMA in november leidde het optreden van USB hier en daar tot opgetrokken wenkbrauwen. De hoofdsponsor van het MoMA mocht namelijk de eerste tentoonstelling invullen met eigen kunst, dat wil zeggen, er werden 70 werken uit de bedrijfscollectie geexposeerd, waarvan er 44 aan het MoMA waren geschonken. De schenking was te danken aan Donald Marron, bankier bij UBS en sinds 1975 trustee van het MoMA. Criticus Michael Kimmelman sprak in The New York Times van een “weerzinwekkende knieval” aan UBS en zijn collectie – hoe goed die ook is.
    De vraag of, en zo ja in welke mate, de financiers van een museum het museale beleid beinvloeden is een terugkerend thema in de Amerikaanse museumwereld. Desgevraagd wil een woordvoerder van het MoMA niet ingaan op dit onderwerp. Er zijn geen wettelijke regels waaraan museumdirecties en donoren zich zouden moeten houden. Elk museum gaat om met zijn donoren op de manier die de directeur goeddunkt. Al heeft het MoMA zich net al vele andere musea zich verbonden aan een internationale gedragscode van het ICOM.
    “Sponsors hebben evenveel invloed op de inhoud van een museum als adverteerders op de inhoud van de krant”, zegt David Resnicow, die bemiddelt tussen culturele instellingen en sponsors als Altria en Ford, Het MoMA bewaakt volgens hem zijn integriteit streng. “Het is een misverstand te denken dat bedrijven alleen geinteresseerd zijn in veilige kunst”, zegt Resnicow. “Een sponsor bemoeit zich nooit met de inhoud van een tentoonstelling, hoogstens met de presentatie.”
    Met het expositiebeleid bemoeien sponsors zich soms wel. “Ze zijn gefixeerd op drukbezochte tentoonstellingen”, zegt Michiel Plomp, een Nederlandse curator bij het Metropolitan Museum. “Een tentoonstelling over impressionisten loopt altijd, maar naar een oude meester, vooral een wat minder bekende, komt niemand kijken. Dat is toch verarming.”
    Volgens Kotler zijn er niettemin voldoende controlemechanismen om te zorgen dat een museum zich aan zijn opdracht houdt. Hij noemt de publieke opinie, de reputatie van de trustees (vrijwel altijd bekende zakenlieden), en de inbreng van museumleden (het MoMA heeft er 30.000). “Bovendien, wat denk je van de invloed van de overheid op een volledig gesubsidieerd museum?”

    LOAD-DATE: July 13, 2005

    LANGUAGE: DUTCH

    Like

  6. @Viktor Frölke
    Uw artikel had ik gelezen. Bedankt dat u het herplaatst. Dan kan iedereen zelf oordelen. Mijn taxatie van het optreden van de heren Braun en Kat verschilt weinig van de uwe, vermoed ik. In de NRC die de brief van Braun plaatste ontbrak de verwijzing naar de voorgeschiedenis.

    De stammenstrijd over de schuldvraag is vermakelijk om te zien. Wethouder, directeur SM, RvT en/of sponsors? Nu de resultaten nog. Om dat laatste ging het me.

    Like

  7. Pingback: RvT Stedelijk op zoek naar nieuwe directeur. Goldstein weg | George Knight

  8. Pingback: Redt Stedelijk uit handen RvT en geef het terug aan publiek | George Knight

  9. Pingback: Christiaan Braun valt Stedelijk Museum opnieuw frontaal aan | George Knight

  10. Pingback: Lennart Booij wordt conservator vormgeving bij Stedelijk Museum | George Knight

  11. Pingback: Ann Demeester schiet uit haar slof en meent dat Goldstein en Ruf gekruisigd en gefusilleerd zijn. En ze is boos op NRC | George Knight

  12. Pingback: Bij het Stedelijk Museum kwam afgelopen jaren de fout van rechts | George Knight

  13. Pingback: Mediadebat over kwestie-Ruf is omsingeling en projectie bij volmacht. Vanaf de flanken van de NRC | George Knight

  14. Pingback: Stedelijk bakt ze bruin volgens Braun | George Knight

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.