Soms zit de ene bestuurslaag de andere in de weg. Zo moeten college en raad van de gemeente Utrecht officieel nog een besluit nemen over de bestemming Oud-Amelisweerd. Maar de provincie Utrecht heeft het Armando Museum reeds een subsidie toegekend voor die locatie. Voordat het officiële besluit genomen is. Of het komt door de vertraging in de besluitvorming of door nonchalance, maar de schijn van zorgvuldig bestuur wordt in Utrecht door de verschillende bestuurslagen klaarblijkelijk onderling niet meer afgestemd.
‘De Utrechtse Schatkamer‘ van de provincie Utrecht zegt in een Nieuwsbrief dat het een aanvraag van de ‘Stichting Ondersteuning Armando Museum’ (SOAM) voor het project ‘Schaduwen op het Behang‘ in Oud-Amelisweerd heeft gehonoreerd. SOAM is de fondsenwervingspoot van het Armando Museum. De beschrijving zegt: ‘De oorspronkelijke wandbekleding van landhuis Oud-Amelisweerd weer inzichtelijk maken en hierdoor een actieve koppeling maken met de diverse tijdperken en de bewoningsgeschiedenis van het landhuis.‘
‘De Utrechtse Schatkamer’ van de provincie Utrecht wil cultureel erfgoed toegankelijk maken voor publiek. Deze gang van zaken is merkwaardig. Niet het feit dat het SOAM een aanvraag indient is opmerkelijk, maar wel dat Gedeputeerde Staten van Utrecht het toekent voordat het officiële besluit door de gemeenteraden van Utrecht en Amersfoort is genomen. Het geeft het signaal af dat wat er ook gebeurt de verhuizing al vaststaat.
Foto: Project De Reis door Het Wilde Oog te Spakenburg, Utrechtse Schatkamer
George Knight 
Maar subsidie krijgen voor een project op lokatie is toch iets anders dan dat de verhuizing naar die plek al een feit zou zijn? Het is natuurlijk salamitaktiek van het AM, maar dat fonds valt niks te verwijten. Best een mooi project trouwens, zo te zien: http://www.armandomuseum.nl/uploads/pdfs/bidboek%20webversie%201-7-2011.pdf.
LikeLike
@Joke
Heeft een subsidieverstrekker geen plicht van zorgvuldigheid? Dat het uitgaat van een bestaande situatie en er geen twijfel over bestaat dat de subsidie een sublimatie of oneigenlijk drukmiddel wordt voor politieke besluitvorming. Het ging mij ook niet om de subsidie als zodanig, maar om de timing. Waarom heeft de provincie Utrecht de toekenning niet doorgeschoven naar een volgende ronde? Op het moment dat de politieke besluitvorming achter de rug was en de feiten duidelijk waren.
Ik begrijp sowieso het gebrek aan zorgvuldigheid van de provincie Utrecht niet. Waarom heeft men de subsidie aan het SOAM die specifiek bedoeld is voor Oud-Amelisweerd niet onder voorbehoud goedgekeurd en vervolgens in portefeuille gehouden? Totdat onomstotelijk vaststond dat er geen haken en ogen meer waren en de gemeenteraad van Utrecht definitief akkoord ging met de verhuizing? Men had het Armando Museum Bureau dat zelfs informeel kunnen berichten voor hun planning.
Nu krijgt openbaarmaking een bijsmaak. Het is dat de politiek van Amersfoort en Utrecht zo volgzaam reageert en geen eigen gedachten hierover ontwikkelt. Enkele gunstige uitzonderingen daargelaten. En dat dit project achter de schermen al lang is bedisseld. Maar als de raden van Amersfoort en Utrecht wat meer afstand van hun colleges zouden nemen en zich aangetast zouden voelen in hun autonomie, dan had deze voortijdige toekenning zomaar in het verkeerde keelgat kunnen schieten. En het lijkt erop dat de provincie Utrecht speculeert op die apathie en dat gebrek aan inhoudelijke kennis bij de raden. Ofwel, men kan de toekenning ook opvatten als een schoffering van de Utrechtse en Amersfoortse raad.
De meningen verschillen erover of het werk van Armando en Oud-Amelisweerd tot een passende combinatie zijn te brengen. Ik vind het van een verschrikkelijke lelijkheid. Maar Oud-Amelisweeerd is van zichzelf zo sterk en prachtig dat het wel een stootje kan opvangen. Optimaal gebruik is anders.
LikeLike
Zou dat geen politisering van het fonds inhouden? Het gaat om een ambtelijke beslissing op grond van criteria. Het is net als bij de verlening van vergunningen: als je aan de eisen voldoet, wordt het toegekend.
LikeLike
@Joke
Zo’n programma heeft een doelstelling, beperkingen, voorwaarden en statuten. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat dit de ruimte geeft om een subsidie toe te kennen op grond van verwachtingen. Op grond van een situatie die eventueel in de toekomst zou kunnen ontstaan. Daarmee begeeft zo’n subsidiegever zich toch onnodig op onbekend gebied?
Een aanvrager moet bij zo’n aanvraag werkelijk het achterste van de tong laten zien. Als dat zorgvuldig gebeurt met overleg van huurcontracten, etc, dan komt onherroepelijk naar voren dat de aanvrager nog geen feitelijke huurder is van het pand waarvoor de subsidie is toegekend. Want let wel, de subsidie is exclusief geoormerkt voor een project in landhuis Oud-Amelisweerd.
Ik kan daarom niet anders concluderen dan dat de toekenning in dit stadium aan SOAM niet op feitelijke, zeg de normale subsidie-technische, maar op politieke gronden is verleend. Want het is onmogelijk om subsidie toe te kennen voor een situatie die een verwachting is, maar feitelijk (nog) niet bestaat. Dat zou een mooi rommeltje worden in subsidieland. Het tekent in mijn ogen opnieuw de bestuurlijke onzorgvuldigheid van betrokken bestuurders.
LikeLike
Wisten we maar wat voor begroting ze ingediend hebben, dat zou veel duidelijk maken. Heb jij enig idee om wat voor bedrag het gaat en wat de looptijd is?
Uiteraard is het allemaal hartstikke dubieus, maar formeel valt er niet zoveel tegenin te brengen ben ik bang. Bij de betrokkenen staan de neuzen dezelfde kant op en de politiek heeft het nakijken. Ook al wordt de stichting geen huurder, dan wordt het een tijdelijke constructie of de subsidie wordt evt. teruggegeven.
LikeLike
@Joke
In het Ondernemings- en huisvestingsplan van Museum Oud-Amelisweerd staat bij het Overzicht Investeringen (raming 8-9-2011) voor het landhuis een post van 650.000 euro: ‘2e fase, inclusief behangresaturatie’. Dat laatste moet denk ik ‘restauratie’ zijn. Erbij een asterix, maar in mijn versie zonder verwijzing. Ik vind dit de meest raadselachtige omschrijving van het hele plan.
Want de restauratie van het interieur van landhuis Oud-Amelisweerd staat los van de huisvesting van een Museum Oud-Amelisweerd. En wat betekent ‘2e fase’? Inpakken tegen grijpgrage vingers van bezoekers? Of dartelende kinderen? Of vochtige kleren in de herfst als het regent of in de winter als het ook binnen in het huis steenkoud is? Je houdt je hart vast dat de 2e fase zo’n educatief programma is met tetterende audiofoons of state-of-the-art mediatechniek die de 18de eeuw verklaart voor huisvrouwen en arbeiders. Dat laatste geleend van Gerard Reve.
Natuurlijk is de toekenning van een subsidie voor een huurder die nog geen huurder is dubieus. Zoals de hele besluitvorming van dit project dubieus is. De trein is eind vorig jaar zonder aanwijsbare reden gaan rijden en kan nu blijkbaar door geen van de betrokkenen meer gestopt worden. Want het meest steekhoudende argument telt: de trein rijdt.
Saillant is het Amersfoortse VVD-raadslid Hetty Hessels die op 31 oktober hoog van de toren blaast en in de Amersfoortse pers het volgende laat optekenen: Ineens moeten we een miljoen euro meegeven. Wat heeft Amersfoort eraan? Natuurlijk mag de collectie straks in Amersfoort geëxposeerd worden, maar daar hebben we dan geen budget meer voor. Dit is een sigaar uit eigen doos. Maar de volgende dag al haar bezwaren inslikt en braaf meestemt met de voorstellen van het college om 1 miljoen aan het Armando Museum te geven voor huisvesting in Oud-Amelisweerd. Amersfoort heeft er helemaal niks aan, zegt mw. Hessels. Maar ze mag het niet vinden. De argumenten tellen niet.
Een argument zou kunnen zijn dat het onzorgvuldig bestuur is om een toezegging van 1 miljoen euro aan Amersfoort-in-C te blokkeren. Da’s echter selectief. Want het college heeft eerdere afspraken over de herinrichting van de Elleboogkerk en het niet langer binnen Amersfoort tentoonstellen van de bruiklenen van Armando zoals afgesproken in de raamovereenkomst van 1998 eenzijdig verbroken. Gerard de Kleijn noemde DAT onzorgvuldig bestuur. Met verwijzing naar het argument dat bezuinigingen nodig zijn worden deze besluiten door het Amersfoortse college beredeneerd. OK, omstandigheden kunnen wijzigen. Maar het is ongeloofwaardig om het in de eigen zak houden van de bruidsschat van 1 miljoen geen bezuiniging en het verbreken van een raamovereenkomst en de belofte over de herinrichting in de Elleboogkerk wel een bezuiniging te noemen. Da’s van een verpletterende selectiviteit. Het is me werkelijk een raadsel waarom de oppositie daar niet doorheen prikt.
Dat de politiek het nakijken heeft is slechts gedeeltelijk zo. De verdeling is duidelijk. De colleges van Utrecht en Amersfoort hebben zich aan Oud-Amelisweerd gecommitteerd zonder trouwens echt voor te zijn. Ze houden elkaar in een houdgreep. Prikkelend is dat de verschillen dwars door de partijen lopen. In Amersfoort zit de PvdA in de oppositie en in Utrecht de VVD. En zij zijn tegen. Dat benadrukt het opportunisme. Van deze partijen moet dan ook het vuurwerk komen.
Maar je hebt gelijk dat er in de gemeenteraden nimmer een open en inhoudelijk debat over gehouden zal worden. Belangen zijn te groot en landelijke media zwijgen. Er is geen echte tegendruk. Het gaat in afleidende wolligheid maar steeds over procedures, procesbeheersing, haalbaarheid, intenties of budgetten. Nooit over de inhoudelijk noodzaak of het Armando Museum in Oud-Amelisweerd wel zo gelukkig, gewenst en gevraagd is.
LikeLike
@George: Dat is inderdaad een grappige vergipsing, ‘behangresaturatie’. Bij behangpapier moet ik toch al automatisch denken aan Kamagurka’s “Vochtig behangpapier in zompige kelders” (uit het album “Bart maakt het gezellig”). Die conditionering wordt zo mogelijk nog verder versterkt hierdoor.
Jij denkt dus dat het fonds mogelijkerwijs 6,5 ton doneert voor investeringen in het landhuis (waarvan behangrestauratie slechts een onderdeel is, zo te zien) onder de vlag van het project “Schaduwen op het behang”. Dat is een gokje neem ik aan, maar ik vrees met grote vreze dat je gelijk hebt. Wat zou het anders voor iets moeten zijn dat expositie in het landhuis mogelijk moet maken? Dat het behang met name wordt genoemd, is wrsl. om er een kunst-inhoudelijke draai aan te geven. En dit is dus schering en inslag de laatste jaren, dat bouw- & onderhoudskosten op het bordje van culturele organisaties komen te liggen en daar door elkaar geroerd worden met de exploitatie.
Het grootste probleem van de Amersfoortse raad is dat niet het hele plaatje duidelijk is. Het AM krijgt nu al geld van de Loterij, van de gemeente en van het provinciale fonds – maar wat is waarvoor bedoeld? Gaat het niet stiekem bijna allemaal in het achterstallig onderhoud van het landgoed zitten, vraag je je af. De politiek is vooral gretig vanwege de kans om 2 vliegen in 1 klap te slaan (lees: het ene gat met het andere te dichten en daarmee nog goede sier te maken ook). De Utrechtse Schatkamer bezondigt zich ook aan het eten van 2 walletjes. Het zou beter zijn als het erfgoed en de invulling apart gefinancierd zouden worden, zodat de posten uit elkaar kunnen worden gehouden. Ik voorspel nu al dat alle tekorten die op het gebouw zullen ontstaan op de exploitatie van het museum afgewenteld zullen worden.
LikeLike
@Joke
Ik vermoed niet dat de provincie Utrecht het hele bedrag van 650.000 euro doneert. Maar wel een aanzienlijk deel ervan. Omdat de subsidie zo onder het mom van kunst, erfgoed en restauratie (of de AM-variant: resaturatie) kan worden gebracht kunnen tegelijk meerdere potjes aangesproken worden. Mijn eerste associatie bij ‘resaturatie’ was trouwens niet Kamagurka, maar Jacques Lacan. Met zijn idee van de suture, de hechting, in dit geval de herhechting van het psychisch onverzoenlijke dat zich met onzichtbaar draad door de schuldige bossen van Amelisweerd beweegt. En alles en iedereen aan elkaar naait.
Ik denk dat de Amersfoortse raad wel degelijk weet waarover het praat. De raad kent dit dossier goed. Maar de collegepartijen mogen van hun chief whips niet luisteren en de oppositie mag niet praten. En in die kloof vallen alle argumenten dood.
Er is toch geen sprake van achterstallig onderhoud? Bedenk ook dat de meeste investeringen bedoeld zijn voor de verbouwing van het koetshuis en niet eens voor het museum zelf. Vergeet ook de advieskosten van maar liefst 433.000 euro niet. Dat zal voor een groot deel al besteed zijn. Dat beseffen de wethouders van Utrecht en Amersfoort die voor deze besteding een oranje licht gegeven zullen hebben. De colleges hebben geen zin in een claim aan hun broek. En reken maar dat Amersfoort-in-C dit fijntjes zal laten vallen in het gesprek met ambtenaren en wethouders. Kortom, een zakelijk debat is onmogelijk vanwege alle afspraken die gemaakt zijn, maar niet gemaakt hadden mogen worden.
Kortom, zonder ooit ingestemd te hebben met meer dan haalbaarheid, intenties en voorlopige instemming is toch op enig moment sluipenderwijze een besluit gevallen dat feitelijk nooit besloten is. Het perpetuum mobile van de Stichtse politiek dat autonoom en zelfvoorzienend op eigen windkracht draait.
Met je opmerkingen over tekorten op de exploitatie en schuiven met posten kan ik het alleen maar volledig eens zijn. Maar vergeet trouwens niet dat er ondanks alle boterzachte aannames en weinig degelijke onderbouwing nog steeds een investeringstekort van 750.000 euro zit. Met een kunstgreep zal dat voor de buitenwereld wel opgevangen worden. Wie weet, Fonds A pacht het onroerend goed voor een lease-periode van 10 jaar en vervolgens huurt het Museum Oud-Amelisweerd dat weer terug. Weer 750.000 euro naar achteren verplaatst. Dan zien we het piramide-spel van het Armando Museum opnieuw in volle werking. Maar als de boel klapt zijn de betrokkenen van nu allemaal gevlogen naar een andere functie.
LikeLike
Saturatie betekent verzadiging, met bv. vocht of zuurstof. Ik vond het wel toepasselijk gezien de te verwachten vochtproblemen.
Als de raad zo goed op de hoogte is, waarom moest er dan een interpellatiedebat aan te pas komen? Daarin werd nog steeds niet helemaal duidelijk hoe het zat. De kosten zijn misschien wel helder, maar de dekking niet.
Is de restauratie echt volledig uitgevoerd, zodat het nu nog slechts gaat om de behangcollectie en het geschikt maken voor bepaald gebruik? Zou kunnen. Maar wat wil dat “investeringstekort” dan zeggen – investering waarin? Ik moet die begroting eens opzoeken, maar nu niet (moet nu eerst de plaatselijke cultuurnota becommentarieren, en dan ben ik wel even aan het eind van mijn latijn). Die advieskosten zijn schrikbarend hoog, maar die worden vaak ook vermengd met andere kosten, om te verhullen dat er te laag begroot is. Want ik geef je op een briefje dat men overschrijdingen bij het opknappen van het landgoed bij de nieuwe gebruiker probeert onder te schuiven. Dat geld is inderdaad al uitgegeven, maar het meeste verdwijnt vaak naar de ontwikkelaar/aannemer. Het is een vast patroon wat je telkens overal terugziet. En ja, als een gebouweigenaar er een potje van maakt mag-ie dat niet zondermeer op verhuurders afwentelen, maar hier gebeurt zoiets wel. Eigenlijk zou er huurbescherming moeten komen, want die ontbreekt in dit segment. Plus dat huur ‘geen zaak van de raad’ is. Maar ja, dan noemen ze het toch gewoon weer anders…
LikeLike
@Joke
Het interpellatiedebat te Amersfoort werd aangevraagd door oppositiepartij PvdA. Directe aanleiding was de uitspraak van een Utrechtse woordvoerder dat Utrecht geen cent in de exploitatie van het museum zou stoppen. Dat notabene in de Utrechtse museumsector moet gaan meedraaien. Dat wekte verwondering in de Amersfoortse raad.
Feit dat partijen weten hoe de vork in de steel zit wil nog niet zeggen dat ze daaruit de uiterste consequentie trekken. Ofwel, men kan goed op de hoogte zijn, maar toch niet een besluit nemen dat logisch volgt uit die feiten en de inhoud. Dat gebeurt in Amersfoort.
Natuurlijk is het nog steeds onduidelijk hoe het zit. De dekking van investeringen en exploitatie is volstrekt onvoldoende. Dat geven leden van de coalitiepartijen toe. Maar ze zijn blijkbaar gedwongen om hun kritiek in te slikken omdat er een afspraak vol compromissen ligt. Het gaat niet om de zaak, maar om de politieke afspraak.
Ik denk ook dat de subsidie een extra activiteit is die relatief losstaat van het behang. Los van overwegingen betreffende de fondsenwerving om het toch aan de restauratie te koppelen, zie ik geen zinvol verband tussen restauratie van het ensemble (huis plus behang) en de inrichting van een nieuw museum. Ik vermoed dat de restauratie solide genoeg is uitgevoerd en gefinancieerd. Dat heeft naar mijn idee niets met het nieuwe museum te maken.
Zie voor een reactie op een stuk van Amersfoorts CU-raadslid Simone Kennedy-Doornbos:
http://www.destadamersfoort.nl/scripts/edoris/edoris.dll?tem=LN_UGCTEXT_VIEW&doc_id=19109165&pageid=211283&naam=Kennedy%20redeneert%20selectief
LikeLike
Pingback: Provincie Utrecht beantwoordt vragen over Armando Museum « George Knight