Fransman Jacques Sapir weet het zeker. Het zal nooit iets worden met de euro omdat Europa geen politieke eenheid kent. Hij stelt voor zo snel mogelijk terug te keren naar de nationale munten. Nu het nog ordentelijk kan. Onmachtige vergaderingen van regeringsleiders en halfslachtige akkoorden verlengen de doodsstrijd.
Nu ingrijpen is volgens Sapit beter voordat de chaos in economie, politiek en maatschappij definitief toeslaat. Dan is de ruimte weg om te handelen. En hoewel afbraak niks opbouwt geeft het werken aan een ontvlechting toch perspectief en een weg uit het moeras. Da’s meer dan het voortmodderen van de afgelopen tijd door de Europese politieke top. Daarbij beschadigt het over de hele wereld het beeld van Europa.
Sapir is hoofd onderzoek aan de École des Hautes Études et Sciences Sociales. Een Frans onderzoeksinstituut met prestige. Degenen die het met hem oneens zijn noemen hem euroscepticus en medestanders prijzen hem als realist. Zijn analyse dat het gemis aan politieke eenheid Europa opbreekt is vaker gemaakt. Het maakt deze crisis onbehandelbaar. Opvallend is dat Sapir er de uiterste consequentie uit trekt. En dat hardop zegt.
Een Frans spreekwoord zegt dat de uitersten elkaar raken, les extrêmes se touchent. Da’s bij uitstek van toepassing op de euro. Links en rechts, SP en PVV, Jacques Sapir en Marine le Pen, anti-globalisten en Geert Wilders staan verenigd in hun kritiek. Gevestigde belangen in politiek en economie stribbelen tegen, maar worden vanuit de flanken teruggedrongen. Wachten is op een omslagpunt. Want nu wordt Sapir niet gevolgd.
Foto: All our colours to the mast van Reyn Dirksen (1950); prijswinnaar posterwedstrijd Marshall Plan
George Knight 
Je plaatjes zijn iedere keer weer verrassend mooi. Kostte even tijd om te verplaatsen in een PIIG’s-, een donor-, een non-€ EU-Land of op de stoel van een bankbestuurder.
Nu Griekenland, zometeen Italie, dan Spanje. Het hoogtepunt de G-20 top nu, waar naar de achtergrond is gedrukt met alle gescheld op de financiele markten en banken, dat de onbekwaamheid van de gezamenlijke politieke élite, mét instemming en mét participatie van hun achterban, de EU en de €-zone tot een soort welvaartsvereniging op de pof is gemaakt. Corruptie in Griekenland, Berlusconi die, om politiek te overleven, Italie in de afgrond heeft gedrukt. Schending van verdragen door bijna ieder EU-lid.
Democratie en referenda betekenen niet dat aangegane verplichtingen door anderen te laten betalen. Dit probleem wordt niet opgelost door eenvoudigweg de stekker eruit te trekken en terug te gaan naar de oude (monetaire) soevereiniteit van lidstaten.
Erger, dit laatste geeft de politieke élite, geaccordeerd door hun achterban, nog meer speelruimte om bestaande praktijken te continueren.
De realiteit toont aan dat de EU en daarbinnen de €-landen, geen supermarkt is waar op de pof ongebreideld gegraaid kan worden uit de rijk gevulde schappen.
Het werkelijke probleem zijn de bestuurders van de supermarkt, de politieke élite, wiens handelen aan banden gelegd moet worden omdat ze experts zijn in -quote Manfred Rommel, Duits politicus, ‘hun vingers niet te verbranden aan hete hangijzers en deze door anderen te laten aanpakken’. unquote-.
Kortom, niet uit de Euro. Niet alleen om economische redenen, maar veeleer om de ongeleide projectielen, de politieke élite, nog enigzins in toom te kunnen houden.
Dit zei Gregor Gysi van ‘die Linke’ schertsend over zichzelf en anderen in de Bundestag: ‘Es ist ein Vorrecht von Politikern, stolz auf Dinge zu sein, wo das Ergebnis aus eigene Leistung bei Null liegt.’
LikeLike
Pingback: ESM kan in huidige vorm niet aangenomen worden vanwege ontbrekende controle « George Knight