DeStadAmersfoort.nl zegt in een stukje getiteld ‘Wellicht eind oktober duidelijkheid over Armando Museum‘
dat het college van b en w van Utrecht op z’n vroegst op 25 oktober een besluit neemt over het definitieve ondernemings- en huisvestingsplan van het Armando Museum in landgoed Oud-Amelisweerd. Naar verluidt wordt de Utrechtse raad op 22 november geïnformeerd. Dit impliceert dat de raad de informatie van het college aanhoort. En die niet kan amenderen of een besluit zelfs formeel hoeft goed te keuren.
Duidelijk is dat Utrecht geen structurele subsidie gaat geven aan het Armando Museum Bureau of Amersfoort-in-C voor het Museum Oud-Amelisweerd. Maar “Wel wil de gemeente Utrecht geld uittrekken voor de renovatie van en het gereedmaken van Oud Amelisweerd, maar de exploitatiekosten zijn voor Amersfoort, of voor het Armando Museum“, aldus woordvoerder Jeroen Bosch van de gemeente Utrecht. Het is een raadsel wat Bosch hiermee bedoelt. Want de renovatie van landhuis Oud-Amelisweerd is zo goed als afgerond. Hij doelt waarschijnlijk op de additionele herinrichtingskosten van een museum.
Als Utrecht besluit om rond een Armando Collectie een Museum Oud-Amelisweerd in Oud-Amelisweerd te huisvesten dan gaat de eenmalige bijdrage van Utrecht door productsponsoring volledig in de investeringen zitten en gaat er geen cent naar de exploitatie. Dit geeft een impuls aan de investeringen, maar versterkt het draagvlak van de exploitatie niet. Het lijkt voor een realistische inschatting van inkomsten en uitgaven van de exploitatie belangrijk om een langere termijn van vijf jaar aan te houden. Wanneer de overloop met de investeringen voorbij is en de exploitatie definitief op eigen benen staat.
Het is belangrijk om bij de exploitatie eigen inkomsten niet rooskleuriger in te schatten dan bij Nederlandse musea gebruikelijk is. Zo haalt een in het centrum van Rotterdam gelegen publieksmuseum als Boijmans dat publicitair aan de weg timmert, een vast publiek heeft opgebouwd en een doelmatig museumgebouw exploiteert over 2010 een kostendekkingspercentage van 47%. Met Oud-Amelisweerd vergelijkbare musea als Huis Doorn (41,1%) en Paleis Het Loo (23,4%) hadden in 2010 een lagere dekkingsgraad. Voor een museum in de opstartfase lijkt een kostendekkingspercentage voor de eerste vijf jaar tussen de 25 en 40% reeël.
Complicatie voor de financiële basis van een Museum Oud-Amelisweerd is dat het door geen van de drie betrokken gemeenten van harte wordt gesteund. Dat komt door de eigendomstructuur en de Amersfoortse invalshoek. Want het landhuis Oud-Amelisweerd en koetshuis zijn eigendom van de gemeente Utrecht, liggen op Bunniks grondgebied en zijn beleidsmatig en mentaal nog verbonden aan Amersfoort. Het cement van de provincie voegt dat niet. De anderen zien dat niet anders, zoals de opmerking van Utrechts woordvoerder Jeroen Bosch aangeeft: ‘de exploitatiekosten zijn voor Amersfoort, of voor het Armando Museum’.
Foto: Het Scheepvaartmuseum Amsterdam: ‘Restaurant Stalpaert is een museumrestaurant zoals je nog nooit hebt gezien.’
George Knight 
“Dit impliceert dat de raad de informatie van het college aanhoort. En die niet kan amenderen of een besluit zelfs formeel hoeft goed te keuren.”
Klopt, dat is een gevolg van het dualisme: zolang het college binnen de kaders van de raad (i.c. de bezuinigingstaakstelling) blijft wordt men geacht zich naderhand niet met details over hoe en wat te bemoeien.
We weten niet hoe hoog de exploitatielast voor Armando in Amelisweerd zou zijn, toch? Als ze geen huur hoeven te betalen blijven alleen personele lasten en programma-kosten over.
LikeLike
@Joke
Ik begrijp het dualisme. Daarom constateer ik de procedure. Maar ik weet van allerlei raadsleden van verschillende gemeenten dat ze juist hiermee ongelukkig zijn. Want een openbaar inhoudelijk debat wordt niet meer gevoerd.
Wat we weten weten we niet. Maar reken maar dat we weten. Waar je trouwens leest dat een Museum Oud-Amelisweerd geen huur hoeft te betalen weet ik niet. Het gaat me er om om te weten wat de economische randvoorwaarden van de exploitatie zijn. En of die door de plannenmakers reeël worden ingeschat. Of bewust cosmetisch zijn bijgekleurd. Want weten is meten.
En hoe hecht is eigenlijk de economische basis van een Armando Museum bij een teruglopende economie, een culturele sector die onder druk staat en een verhoogd beroep op sponsers, subsidiegevers en vermogensfondsen in een bestuurlijk niemandsland dat ligt tussen Amersfoort, Bunnik en Utrecht? Wordt de provincie Utrecht die zich terugtrekt uit de cultuur (CBK) geacht dat te overkoepelen? Hoe geloofwaardig is dat?
Anders gezegd, schat het Armando Museum Bureau de inkomsten niet te rooskleurig in en de uitgaven te laag in een qua onderhoud uiterst lastig rijksmonument? En nog anders gezegd, wie corrigeert de aannames als de planmakers zich rijk rekenen om dat groene licht te krijgen en de gemeenteraden zich slechts over de hoofdlijn mogen buigen? Ligt daar niet een bestuurlijk gat dat op ons afkomt, maar niemand meer kan dichten? Of moet ik zeggen: wenst te dichten?
LikeLike
Ik schreef niet “dat een Museum Oud-Amelisweerd geen huur hoeft te betalen” maar had het over “de exploitatielast voor Armando in Amelisweerd”. Maar ik ga ook uit van Armando als toegevoegd aan (de bestaande situatie van) Museum O-A, terwijl jij hierboven spreekt van het omgekeerde (“rond een Armando Collectie een Museum Oud-Amelisweerd in Oud-Amelisweerd te huisvesten”).
Anyway, de huur van het landgoed wordt momenteel opgebracht. Armando zal dus wrsl. niet nog apart huur hoeven op te brengen. Mogelijk is het daardoor niet zo’n ramp als de subsidie wegvalt, omdat huurlasten eveneens wegvallen.
LikeLike
@Joke
Je schreef over het Armando Museum Oud-Amelisweerd: Als ze geen huur hoeven te betalen blijven alleen personele lasten en programma-kosten over. Daaruit concludeerde ik dat je ervan uitging dat het museum geen huur hoefde te betalen.
Toegevoegd aan wat? Er bestaat nu nog geen museum. Dus wat nu opgetuigd wordt gebeurt enkel en alleen voor de Armando collectie. Voor de cosmetica heeft men het een neutrale naam gegeven. Maar opzet is dat de bedrijfsvoering voor 100% door de organisatie van het Armando Museum Bureau wordt gedaan. Wat je verder toevoegt ontgaat me.
LikeLike
Oud-A. is momenteel ook voor publiek toegankelijk, toch? – zij het beperkt. In elk geval brengt het nu vaste lasten met zich mee, die op e.o.a. manier voldaan worden. Huur hoeft Armando dus op die lokatie niet te gaan betalen (tenzij iemand daarmee op de proppen komt) en ik neem aan dat ze in de Elleboogkerk wel huur betaalden.
Maar er is dus een minimale organisatie aanwezig op dat landgoed, begrijp ik. Ai! En hoe professioneel is het AM momenteel, in termen van personeel?
LikeLike
@Joke
Landhuis Oud-Amelisweerd is niet op een reguliere basis voor publiek toegankelijk. Er is geen organisatie aanwezig. Het werd op incidentele basis met de vaste krachten van het Centraal Museum beheerd. Af en toe waren er losse projecten. Op de site van het Centraal Museum staat: ‘Op dit moment vindt er onderhoud aan Oud-Amelisweerd plaats om het landhuis zo goed mogelijk in haar orginele staat terug te brengen. Helaas kunnen er daardoor tot nader bericht geen rondleidingen geboekt worden‘.
http://www.centraalmuseum.nl/page.ocl?pageid=42
Het springende punt was dat er een renovatie aan de gang was. Zoals je begrijpt beperkt dat de bedrijfsvoering. Ook de landgoederen zijn in ontwikkeling. Juist op het moment dat het moment aangebroken was om goed over een toekomstige bestemming na te denken doorkruisten Ploum en Jacobs een zorgvuldige afweging. Bestuurders werden er van overtuigd dat de eerste aanbieder ook de beste en de enige aanbieder was en zou blijven. Niet onmogelijk, maar alleen nooit aangetoond.
Dus nu er een geheel nieuwe commerciele bedrijfsvoering opgetuigd wordt door Armando Museum Bureau en Amersfoort-in-C met budgetten, inverdienmodellen, programmering, vergaderruimte, flankerende horeca, cultureel ondernemerschap, een streefgetal van meer dan 30.0000 museumbezoekers en fondsenwerving zou het tegenstrijdig zijn als de huur om niet zou zijn.
Daarbij komt dat de gemeente Utrecht verklaart dat het slechts door een eenmalige bijdrage een Museum Oud-Amelisweerd financieel mogelijk wil maken en geen bijdrage aan de exploitatiekosten zal geven. Welnu, derving van huurinkomsten door Utrecht zou wel degelijk een verkapte bijdrage in de exploitatiekosten zijn. Want bij een andere bestemming had men een marktconforme huur kunnen vragen. Mogelijk voor een non-profit organisatie met een korting. Maar als Utrecht geen of weinig huur rekent dan breekt het de eigen belofte over de weigering om niet bij te dragen aan de exploitatie. Maar ik acht niets uitgesloten bij dit project. Logisch is het alleen niet als men de gemeente op haar woord wil geloven. Ook dat is iets wat de Utrechtse raad dan maar moet doorgronden.
Maar je hebt gelijk dat de keuze voor Oud-Amelisweerd door Amersfoort-in-C lijkt te speculeren op de stilzwijgende afspraak dat er een minieme huur betaald wordt. Een ander voordeel zie ik namelijk niet. Anders had het veel beter op de markt een passender, minder weerbarstig, goedkoper en beter bij het werk van Armando passend gebouw kunnen huren. Dan is een kwetsbaar, op-en-top beschermd en met zeldzaam 18de eeuws Chinees en Jugenstil-behang volgehangen zomerverblijf dat de bezoekers ’s winters met hun winterjassen aan zullen moeten bezoeken geen logische keuze.
Want los van alle deze praktische moeilijkheden die het gezegde oproepen ‘waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan’ is de combinatie Armando/Oud-Amelisweerd van een lelijkheid die niemand behalve het Armando Museum Bureau echt zal overtuigen. En als je diep in hun hart kijkt zullen ze waarschijnlijk ook toegeven dat het een verre van logische combinatie is. Daar kan alle marketingtaal niet tegenop. En dat heeft niets met purisme te maken, want combinaties van oude en nieuwe kunst zijn in de hele museumsector allang geaccepteerd. Armando komt denk ik slecht tot zijn recht in zo’n Louis-XVI-omgeving met antiek 18de eeuws behang. Hoe verzin je het. En wat doe je zo’n kunstenaar aan? Maar omdat ook dat niet verantwoord wordt en de relevante kunsthistorici en erfgoedspecialisten op afstand zijn gezet lijkt het toch niets uit te maken.
LikeLike
Pingback: Oud-Amelisweerd: staalkaart van bestuurlijke onzorgvuldigheid « George Knight
Pingback: Sluiting Museum Oud Amelisweerd is tragiek van een aangekondigde dood | George Knight