Een link naar een Forbes-artikel ‘Has The NSA Been Hacked?‘ van David Leinweber is dood. Gisteren besteedde ik naar aanleiding van dit artikel aandacht aan de mogelijke hack van de NSA. Onder de titel ‘Cyberwar in Utah. Is de NSA die anderen hackt nu zelf gehackt‘. Binnen 24 uur na verschijnen is het artikel verdwenen. Op dit moment is het op Forbes niet terug te vinden. Onduidelijk is de reden hiervoor is. Da’s alleen maar gissen. Kwestie van overheidscensuur en druk van de inlichtingendiensten of een journalistieke afweging? Oordeel zelf over het origineel. Roberto aka robske wordt zeer bedankt voor het terughalen van de google cache.
Foto’s: Schermafbeeldingen van google cache van origineel artikel ‘Has The NSA Been Hacked?’ van David Leinweber voor Forbes. 14 oktober 2013.
David Leinweber oppert voor Forbes de optie dat de talloze branden in het NSA Data Center in Utah door sabotage zijn veroorzaakt. Hij vraagt zich af of de NSA deze keer zelf is gehackt. De branden leidden tot een schade van vele honderdduizenden dollars en hebben de opening van het centrum met een jaar vertraagd. Hij verwijst in analogie naar de Stuxnet cyberaanval op Iraanse nucleaire in 2010 door Amerikaanse en Israëlische inlichtingendiensten. Dat resulteerde ook in branden, ‘meltdowns‘. Chinezen, Russen en andere vijanden van de VS zitten niet stil. Het NSA Center in Utah is een aantrekkelijk doelwit. Leinweber vindt het opvallend dat er op internet geen enkel bericht is te vinden over een mogelijke hack van het centrum in Utah.
De satirische site ‘Domestic Surveillance Directorate; Defending Our Nation. Securing The Citizens‘ die de NSA op de korrel neemt toont de volgende mededeling die niet ver van de waarheid is. Parodie en werkelijkheid vallen samen wat de NSA betreft. Maar dat weten we al sinds de onthullingen van Edward Snowden.
De Belgische journalisten Faroek Özgünes en Hans Vandeweghe leggen uit wat volgens hen journalistiek is. Dat klinkt aannemelijk en volgt de klassieke code. Het is een vak als elk ander waarin men uren moet maken om te slagen. Naast zorgvuldigheid en talent maakt doorzettingsvermogen het verschil. Jammergenoeg gooit Hans Vandeweghe in de laatste seconden z’n geloofwaardigheid uit het raam. Dat gebeurt als-ie uitlegt wat het streven van een journalist moet zijn: heel veel geld verdienen. Net als in Amerika voegt-ie er nog aan toe.
Deze conclusie staat in schril contrast tot wat de 76-jarige winnaar van de Pulitzer Prijs Seymour Hersh vandaag in The Guardian over het niveau van de Amerikaanse journalistiek zegt. Lisa O’Carroll tekent het op. Hersh is kwaad over de bedeesde opstelling van de journalistiek in z’n land. De regering-Obama liegt volgens hem systeemmatig maar geen van de topjournalisten daagt hem uit. Het is zielig, meent Hersh, ze zijn bang om Obama op de korrel te nemen. Journalisten gaan niet voor de waarheid, maar voor het winnen van prijzen en het grote geld. Beginnende journalisten geeft-ie het advies om er veel kilometers en uren in te stoppen.
Journalistiek gaat erom om verder te gaan dan de agenda die door anderen bepaald wordt. Of dat nu het grote geld, de politiek, het bedrijfsleven of de zucht naar roem is: ‘Our job is to find out ourselves, our job is not just to say – here’s a debate’ our job is to go beyond the debate and find out who’s right and who’s wrong about issues. That doesn’t happen enough. It costs money, it costs time, it jeopardises, it raises risks. There are some people – the New York Times still has investigative journalists but they do much more of carrying water for the president than I ever thought they would … it’s like you don’t dare be an outsider any more.‘ Een journalist is dwars en gaat tegen de stroom in. Een journalist die voor het grote geld gaat verloochent z’n vak.
Foto: Seymour Hersh eind jaren ’60 tijdens zijn werk aan het bloedbad van My Lai in Vietnam. Credits: Wally McNamee/Corbis.
Een oud grapje is dat een Amerikaanse toerist die in Europa rondgeleid wordt bij alle monumenten antwoordt ‘oh, bij ons is dat groter‘. Dat irriteert de rondleider zo dat-ie richting gevangenis en krankzinnigengesticht gaat. Waarop de Amerikaan weer z’n standaardantwoord geeft. En een instemmende knik van de rondleider ontvangt. In de VS is alles groter. De rijkdom en de armoede. De religieuze verdwazing en het vrijdenken. De conservatieven en de progressieven. De heksenjacht op klokkenluiders door de overheid en de vrijheidsdrang van boeren, burgers en buitenlui. De gelijkgeschakelde mainstream media en de kwaliteitsblogs op internet.
Interessant aan de VS is dat de grap klopt. Alles is er groter. Zowel alles dat verkeerd als alles dat goed is. Er is de staatsveiligheidsdienst NSA die de hele wereld bespioneert zonder daartoe toestemming te hebben. Er zijn de chefs van NSA en DNI, Keith Alexander en James Clapper die liegen tegen het parlement, dat achteraf toegeven maar door president Obama niet berispt, laat staan ontslagen worden. Er is Obama die begon met een Nobelprijs voor de Vrede maar nu op grote schaal de burgerrechten schendt en de controle op z’n eigen macht omzeilt. Zo bezien zijn de VS een machtswellustig, arrogant land waar macht en welvaart steeds ongelijker verdeeld worden. Een natie die vanuit een bijna religieuze vervoering anderen de maat neemt en zich daarin ‘exceptional‘ vindt, maar steigert uit onbegrip als andere landen hetzelfde met de VS doen.
In de klassieke dramaturgie van Aristoteles is een held niet goed en niet slecht. Die balans geeft spanning en diepte van karakter. Zo is het ook met landen. Die zijn voorspelbaar en zelfs ongenietbaar als ze te goed of te slecht zijn. De ‘goede’ kant van de VS is in het machtspel bij lange na niet opgewassen tegen het militair-industrieel complex van gevestigde partijpolitiek, gevestigde media, de klassieke krijgsmachtsonderdelen en de inlichtingen- en veiligheidsdiensten, maar geeft wel zicht en hoop op een omslag, de peripiteia.
De Democratische senator Ron Wyden is zo’n tegenkracht die hoop geeft. Z’n oud-assistente Jennifer Hoelzer bekritiseert president Obama fel. Wyden en senator Mark Udall worden vaak in een adem genoemd. Ze gaan voor constitutionele zuiverheid en hebben opeenvolgende regeringen kritisch gevolgd. Senator Richard Blumenthal en de libertarische Republikeinse senator Rand Paul voeden die vrijheidsdrang vanuit juridische of politiek-filosofische betrokkenheid. Deze vier senatoren dienden gisteren wetgeving in die probeert om te komen tot een fundamentele hervorming van de surveillance programma’s. Techdirt zet hun plannen op een rijtje en beschrijft de onderdelen. Deze nieuwe coalitie vanaf de flanken bevestigt de tendens dat linkse en rechtse, ofwel progressieve, traditioneel-gematigde en libertarische politici elkaar vinden om de staatsmacht terug te dringen omwille van burger en grondwet. De rebellen trotseren het establishment. Da’s groots.
Glenn Greenwald probeert in z’n Guardian-column in het hoofd te kijken van generaal Keith Alexander. De baas van de NSA. Greenwald stipt uiterlijkheden aan en geeft een overzicht. Doordringen tot de werkwijze van de NSA lukte James Bamford in juni goed met een degelijk achtergrondverhaal voor wired. Beide invalshoeken maken inzichtelijk hoe een Amerikaanse generaal in het verborgene z’n eigen keizerrijk kon opbouwen.
Greenwald schetst de psyche en Bamford de middelen. Alexander wil alles verzamelen (‘Collect it All‘) om de ultieme spionage-machine te bouwen en trekt zich weinig aan van wat rechters of politici zeggen. Die hebben hem tot nu toe niet in het gareel weten te krijgen, maar geven hem een steeds groter budget om z’n keizerrijk uit te bouwen. Buiten toezicht dat hard ingrijpt. Zelfs z’n (ex-)collega’s vinden dat-ie daarin te ver is gegaan.
Veelzeggend is dat Alexander een NSA-operatiecentrum in Fort Belvoir liet modelleren naar de controlekamer van een ruimteschip uit de science-fiction serie Star Trek. Met kapitein James T. Kirk en de bemanning van het Starship Enterprise die de Melkweg verkennen en de Verenigde Staten van Planeten met alle middelen verdedigen. DBI Architects, Inc. geeft een toelichting: ‘The futuristic, yet distinctly military, setting is further reinforced by the Commander’s console, which gives the illusion that one has boarded a star ship.’ Keith Alexander dicht zichzelf de plek van de zonnekoning in het theater toe. Hoewel z’n referentie niet het klassieke theater, maar Hollywood is. Altijd met het ideale perspectief. Het is ‘m grandioos in de bol geslagen.
Voor een meerderheid in het Huis van Afgevaardigden is president Obama aangewezen op rechtse hardliners als Michele Bachmann. Die stemmen had de president nodig tegen een voorstel dat het massaal verzamelen en opslaan van persoonsgegevens door de NSA aan banden wilde leggen. Het werd nipt verworpen. Glenn Greenwald constateert in z’n column voor The Guardian dat het niet klopt dat Obama tegengewerkt wordt door de Republikeinse partij. Het tegendeel is waar, voor beleidsterreinen die samenhangen met de nationale veiligheid wordt president Obama in het zadel gehouden door het establishment van de Republikeinse Partij.
De ontwikkeling dat progressieve Democraten en libertaire Republikeinen elkaar vinden in hun afkeer van de greep naar de macht door de NSA en de vergroting van de staatsmacht door Obama kondigt zich aan sinds Edward Snowden met z’n onthullingen naar buiten trad. Het gaat niet om links tegenover rechts, Democraten tegenover Republikeinen, maar om Rebellen tegenover Establishment. Die strijd is nog maar net begonnen.
Foto: ‘Today in labor history, May 30, 1937: In what would become known as the Memorial Day Massacre, police open fire on striking steelworkers, their families, and supporters who were marching to the Republic Steel plant in South Chicago to set up a picket line. The police killed ten people and pursued those fleeing the attack, wounding many more; no one was ever prosecuted.’
Cenk Uygur van The Young Turks geeft een update over het Amerikaanse spionageschandaal. Klokkenluider Edward Snowden toonde dat onlangs met documenten aan, en dat was nieuw. Maar het vermoeden dat de Amerikaanse overheid persoonsgegevens aftapt en opslaat bestaat al jaren. Persbureau AP komt tot de conclusie dat PRISM slechts een onderdeel is van een veelomvattend programma van afluisteren en aftappen van persoonsgegevens. Dat vanaf 2001 vorm kreeg. De overheid slaat alles op van de Amerikaanse burgers. Zowel overheid als internetbedrijven spreken nog steeds niet de waarheid over de aard ervan. En Europeanen? Die zijn in de VS geen onderwerp van gesprek. Want progressieve Amerikaanse media kunnen dan wel een internationale focus op het nieuws hebben, ze zijn toch sterk gericht op de belangen van hun thuispubliek.
Is er een direct verband tussen de heksenjacht op klokkenluiders en activisten (Occupy) door de regering-Obama en de vlucht van Edward Snowden naar Hong Kong? De krijgshaftige taal van het Amerikaanse politieke, journalistieke en militaire establishment tegen iemand als Bradley Manning, Julian Assange, Aaron Schwartz of Jeremy Hammond heeft in elk geval het vertrouwen in een eerlijke rechtsgang niet vergroot. Gary Young meent in The Guardian terecht dat het om een generatieconflict gaat. De klokkenluiders zijn de nieuwe Amerikaanse patriotten. De twintigers zijn volgens opinie-onderzoeker John Zogby de First Globals. Ze gaan voor de waarheid en zoeken informatie. Die is heiliger dan het doel-heiligt-alle-middelen beeld van een land.
Het verschil met de 70-er en voormalig vice-president Dick Cheney kan niet groter zijn. Zijn gebrek aan zelfreflectie is immens. Hij noemde bij Fox News Sunday Edward Snowden een verrader en mogelijk een Chinese spion. Cheney is achterdochtig waarom Snowden naar China is gevlucht: ‘I’m suspicious because he went to China. That’s not a place where you would ordinarily want to go if you are interested in freedom, liberty and so forth,’ zei Cheney. Zijn suggestie is dat iemand die gaat voor vrijheid in de VS moet zijn. Het antwoord is simpel. Het beeld dat in de VS de burgerrechten gerespecteerd worden ligt aan diggelen. Mede door de geheime programma’s die Cheney samen met president Bush tussen 2001 en 2009 invoerde. Een klokkenluider die andere opties heeft zal het wel uit zijn hoofd halen vrijwillig naar de VS te gaan. Vanwege het eenzijdige accent op staatsveiligheid bestaat daar geen eerlijke rechtspraak meer voor dissidenten.
De Chinese Global Times pleit ervoor om Snowden niet uit Hong Kong uit te wijzen. Het omschrijft de omslag in de beeldvorming over de VS: ‘Washington must be grinding its teeth because Snowden’s revelations have almost overturned the image of the US as the defender of a free Internet.’ De wereld ziet dat de VS met zichzelf in verlegenheid is. Barack Obama, Dick Cheney en belangrijke politici van beide grote partijen zweren bij onvoorwaardelijk patriottisme, staatsveiligheid en een specifieke rol voor de VS. Een nieuwe generatie zet echter internationalisme, waarheidsvinding en informatievrijheid voorop. In de tussentijd moet de VS de kwakkelwinter van Obama doormaken en volgt mogelijk nog een strenge Republikeinse winter vol repressie tegen ‘andersdenkenden’. De troost is: de jeugd heeft de toekomst. Als die zich niet laat onderdrukken.
Foto: Demonstratie voor Edward Snowden in Hong Kong. 13 juni 2013.
The Guardian komt met de onthulling dat de Britse geheime dienst GCHQ op de G-20 top van 2009 in Londen in een gecoördineerde actie de telefoons en de computers van deelnemers afluisterde. Niet duidelijk is op welke schaal dat gebeurde. De aldus vergaarde informatie werd doorgespeeld aan de Britse delegatie die het succesvol gebruikte in de onderhandelingen. Het kreeg een voorsprong. Enkele delegaties maakten zelfs gebruik van een door de GCHQ nagebouwd internetcafé waar hun e-mails werden onderschept. The Guardian suggereert dat de Britten in deze operatie samenwerkten met de Amerikaanse NSA. Dat wordt niet uitgewerkt.
Klokkenluider Edward Snowden is deze informatie in ‘top secret‘ NSA-documenten op het spoor gekomen en heeft ze aan The Guardian overhandigd. Juist aan de vooravond van de G8 die op maandag in de Noord-Ierse hoofdstad Belfast begint. Snowden bevindt zich vermoedelijk in een ‘safe house‘ in Hong Kong. Guardian-journalist Glenn Greenwald werkt met een team aan het checken en redigeren van komende onthullingen.
The Guardian merkt op dat deze nieuwe onthulling nieuwe vragen stelt over de claim van Amerikaanse en Britse veiligheidsdiensten dat hun toegang tot het telefoon- en internetverkeer nodig is om terrorisme en zware criminaliteit te bestrijden. Bondgenoten als Turkije en Zuid-Afrika werden door de GCHQ op de korrel genomen. Niet in te zien valt of deze bondgenoten werkelijk als terroristen of criminelen worden beschouwd. Volgens de documenten werd de operatie door de toenmalige Britse premier Gordon Brown goedgekeurd. Britse ministers werden ook voorzien van de onderschepte informatie, zodat zij ook op de hoogte waren.
In de Tweede Wereldoorlog gebruikte het Amerikaanse leger aan het front native Americans als codespreker. Door gebruikmaking van dialecten van Indiaanse talen als Cherokee, Comanche of Navajo die de Duitsers of Japanners niet konden decoderen gaven ze boodschappen aan elkaar door. Ze maakten het verschil. Jan-Peter Balkenende die altijd zo opgaf van z’n niet te kraken Blackberry en aanwezig was bij de betreffende G-20 in Londen had met Zeeuwse, Friese of Limburgse dialectsprekers zijn internetverkeer waarschijnlijk beter beveiligd dan nu. Hoewel z’n Nederlands ook lastig te volgen was voor Nederlanders. Laat staan voor Britten.
Meningen verschillen of Edward Snowden klokkenluider of ‘lekker’, held of verrader is. Enkele posities zijn duidelijk. Progressief Amerika vindt ‘m een held, tegenstanders van president Obama grijpen de onthullingen aan om aan te tonen dat de president de grip op het landsbestuur kwijt is en de gevestigde partijen vinden Snowden een verrader. Merkwaardig is dat ze alledrie gelijk hebben. In de publiciteit wordt nu de slag gevoerd om de zwijgende meerderheid. Opmerkelijk krijgt Obama veel kritiek uit progressieve kring. Niet te verwarren met de Democratische regenboogcoalitie die Obama door dik en dun blijft steunen. James Bamford beschrijft in Wired de militarisering van de veiligheidsdiensten en de VS met aan het hoofd generaal Keith Alexander die meer macht lijkt te hebben dan de president. Een verklaring voor Obama’s weinig daadkrachtige optreden.
Edward Snowden is zowel verrader als held. Dat wordt inzichtelijk in een debat tussen de progressieve journalist Chris Hedges en de aan de Democratische partij gelieerde rechtsgeleerde Geoffrey Stone. De laatste noemt Snowden een verrader. Hij heeft formeel-juridisch gelijk, maar wordt er door de eerste van beschuldigd zo het recht te verzwakken en uit te leveren aan de partijpolitiek. Wie heeft het meest gelijk? Iedereen die vindt dat Edward Snowden vooral een held is kan bij Avaaz en het Witte Huis een petitie ondertekenen.
George Knight 
